PROTINIM PREGALAŠTVOM NIKLE DVE BOGOMOLJE: Sveštenik Stojadin Pavlović na jedinstven način spojio Divčibare i čuveni Mačkov kamen

ATRAKTIVNI planinski turistički centar Divčibare iznad Valjeva i legendarni Mačkov kamen kod Ljubovije, poprište žestokih borbi srpske i austrougarske vojske u Prvom svetskom ratu, neraskidivo su spojeni duhom i verom.

Foto SPC

Na ovim mestima, u Kolubarskom okrugu, naime, nalaze se bezmalo identične bogomolje posvećene Svetom Pantelejmonu, odnosno Svetom despotu Stefanu.

Obe crkve, po projektu arhitekte Tihomira Dražića iz Valjeva, izgrađene su pregalaštvom prote Stojadina Pavlovića, višegodišnjeg direktora Patrijaršijske upravne kancelarije, rođenog na Mačkovom kamenu, kao pupčanom vrpcom vezanim i za Divčibare, gde je svojevremeno službovao kao paroh.

Neimarski poduhvati uspeli su uz blagoslov episkopa šabačkog Lavrentija, a Hram Svetog Pantelejmona na Divčibarama obeležava dve decenije od osvećenja...

- Ovaj mali, a za Divčibare bitan jubilej, smešten je u više značajnih godišnjica koje se tiču ove planinske lepotice - kaže prota Stojadin Pavlović.

- Od pomena imena Divčibara proteklo je 545 godina. Započela je dvestota godina od dolaska kneza Miloša Obrenovića na Divčibare gde je ovaj poznati srpski vladar imao stada goveda. Navršilo se 95 godina od osnivanja Zdravstvenog društva Divčibare i devet decenija otkako je ova prelepa visoravan na planini Maljen proglašena za klimatsko-turističko mesto. Kada je počela gradnja hrama na Divčibarama, na Zlatiboru je podizan impozantan hram, koji je kasnije završen. Na Kopaoniku je znatno kasnije započet, a Tara je imala jednu kapelu Manastira Rača.

Foto V. Mitrić

SVEŠTENIK Pavlović podseća da je ideja o gradnji hrama na Divčibarama stara više od 80 godina. Mitropolit Josif Cvijović i vladika Nikolaj boravili su na Divčibarama 1940. godine sa namerom da iznađu mesto gde bi se gradio hram. Njihovo opredeljenje je bilo za lokaciju gde se danas nalazi Hotel "Maljen". Drugi svetski rat, međutim, osujetio je ovu nameru.

- Lokalitet zvani Titov gaj na kojem se nalazi hram divčibarski izabrali smo tadašnji episkop šabačko-valjevski Lavrentije i ja, u saradnji sa rukovodstvom Opštine Valjevo i tamošnje turističke organizacije - kaže prota Stojadin.

- Postavljanjem temelja, koji su iskopali učenici Bogoslovije "Sveta Tri Jerarha", tokom školske 1995/1996. godine, rukovodio je prota Milan Tomić, tadašnji arhijerejski namesnik u Loznici. Nakon završenih temelja i dvogodišnje pauze u gradnji, odlukom episkopa Lavrentija preuzeo sam rukovođenje radovima, sa formiranim odborom za izgradnju hrama, koji je osvećen na dan Svetoga Pantelejmona 2001. godine.

SESTRINSKA Crkva Svetog despota Stefana na Mačkovom kamenu, Foto V. Mitrić

Potom, počela je gradnja Vizitorskog centra, površine 1.500 kvadratnih metara, čiji je investitor bila Crkvena opština divčibarska, a glavni finansijer tadašnjeMinistarstvo ekonomije. Ni desetak godina od početka gradnje, objekat nije završen...

- Veliku zahvalnost za prihvatanje tog projekta dugujem episkopu Lavrentiju, koji je pokazao kako se stvaraju uslovi za obavljanje kulturne i duhovne misije našeg naroda - govori nam prota. - Osim tržišne, prvenstvena vrednost ovog zdanja je njegova namena, jer za korisnike najpre treba da ima decu i omladinu sa naših prostora i iz rasejanja.

Objekat je, što se tiče građevinskog i zanatskog nivoa, mogao davno da počne sa radom.

Čvrsto verujem da će se to uskoro desiti imajući u vidu činjenicu da se odnedavno u tronu episkopa valjevskih nalazi preosvećeni Isihije koji je u Valjevo došao sa mesta prvog čoveka jednog od najuspešnijih manastirskih domaćinstava Srpske crkve.

PROTA Pavlović, svojevremeno i predsednik Mesne zajednice Divčibare, veli, sa posebnom blagodarnošću seća se ktitora, priložnika i članova Odbora za izgradnju hrama.

- U eri prezauzetosti poslom, za vreme odmora ljudi imaju više vremena za sebe i svoju dušu, prisustvom bogosluženju u hodočasničkom ili turističkom smislu - kaže sveštenik Pavlović.

- Dve decenije, otkako su otvorena vrata divčibarske svetinje, ona je svojim nastajanjem i zvonima probudila Divčibare.

PLANINSKA LEPOTICA

- DIVČIBARE su planinska lepotica koja diše zdravljem - kaže prota Stojadin.

- Dobro je da se znatno uvećavaju sadržaji koji su nedostajali Divčibarama. I pozitivno je što će pored Valjeva i opštine Mionica, Kosjerić i Požega, katastarski prisutne na Divčibarama, teritorijalno znatno proširiti ovo turističko područje. Gradska uprava Valjeva sa gradonačelnikom Lazarom Gojkovićem pokazuje zainteresovanost za rešavanje aktuelnih infrastrukturnih nedostataka. Nadam se da će Divčibare u skoroj budućnosti objediniti potencijale svih turističkih, pojedinih privrednih i vanprivrednih grana i postati turističko središte za područje Valjeva, Požege, Kosjerića i Mionice.

Pratite nas i putem iOS i android aplikacije