Feljton

STVARANJE NOVE NACIONALNE DRŽAVE: Ideja o ujedinjenju srpskog naroda se poistovetila sa jugoslovenstvom

Миливоје Павловић

27. 09. 2020. u 19:48

PISMO Dobrice Ćosića s kraja oktobra 1998. je najduže među onima koja je slao Vladi Strugaru i u svojoj suštini predstavlja dokument programskog značaja.

СТВАРАЊЕ НОВЕ НАЦИОНАЛНЕ ДРЖАВЕ: Идеја о уједињењу српског народа се поистоветила са југословенством

Dejan Medaković i Dobrica Ćosić / Foto Iz knjige "Pisma sa dvostrukim dnom"

Sadrži presek složenog, čak dramatičnog istorijskog trenutka u kom se nalazi srpski narod, i nudi izvesne nove ideje o modalitetima konsolidacije njegovog poljuljanog duhovnog položaja. Iako je u znatnoj meri obojeno pesimizmom - pre svega zbog velikog stradanja srpskog naroda u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini, i nesmanjenog pritiska na preostalo srpsko stanovništvo na Kosovu - Ćosić znake optimizma vidi u uverenju da nastupa period teritorijalno-etničkog prekomponovanja na Balkanu, što daje osnova za postepeni izlazak srpskog naroda iz "državnog provizorijuma" (Ćosićeva sintagma) u kojem je proveo sedam decenija. Zbog dužine ali i značaja ovo pismo objavljujemo iz dva dela, uz minimalna neophodna skraćenja.

"Beograd, 29. oktobar 1998.

DRAGI brate Vlado,

U vezi sa prekjučerašnjim razgovorom u Akademiji, na kome si podelio moju zabrinutost za stanje Srpstva u ovom dramatičnom istorijskom trenutku, šaljem ti nekoliko svojih teza u kojima sam našu zajedničku zapitanost pokušao da pretvorim u istinsko intelektualno iskušenje.

Kao što znaš, Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske organizuje u Bijeljini skup sa temom 'Srpski duhovni prostor'. Zadužili su me da pripremim nekoliko uvodnih napomena za taj razgovor, tačnije, da sačinim neku vrstu inventara našeg istorijskog trenutka i iznesem svoje mišljenje o prirodi i karakteru srpske kulture i srpskog duhovnog identiteta. Reč je o temama kojima se, inače, bavim duže vreme, a sad sam, na ljubaznu molbu prekodrinske braće, bio prinuđen da objedinim, razradim i bacim na papir svoje ideje.

... Da bismo svrsishodno razmišljali o srpskom duhovnom prostoru danas, potrebno je, po mom mišljenju, da što jasnije sagledamo šta je srpska nacija danas, šta čini njeno duhovno biće i kulturu, u kakvom svetu i s kakvim izgledima se zasnivaju duhovni život i identitet danas.

DAKLE: I. Vekovima dijasporičan srpski narod, koji je turska sila razbacala po Balkanu i Podunavlju, u poslednjim decenijama dvadesetoga veka, opet silom - sada hrvatskom, muslimanskom i albanskom, uz odlučujuću američku i evropsku podršku - doživljava nacionalnu koncentraciju. Srpski narod se integriše i homogenizuje; sabija se i zaokružuje svoj životni prostor, koji dobija etničke granice. To je epohalna promena u bivstvovanju srpskog naroda; ta promena uslovljava stvaranje nove nacionalne države sa etničkim granicama, ali ne i etnički čistom teritorijom, koja samo za agresore može biti sporna.

Dijasporičnost srpskog etnosa i život pod stranim porobljivačima, s Prvim srpskim ustankom i nizom buna i ustanaka Srba u Bosni i Hercegovini, kao i oslobodilački ratovi Crne Gore, uslovili su stvaranje nacionalne ideologije zasnovane na oslobođenju i ujedinjenju srpskog naroda u jednu državu. Ta ideologija se kasnije lako poistovetila sa jugoslovenstvom. Čitav dvadeseti vek Srbi su posvetili ostvarenju jugoslovenskog cilja; stvorene su i srušene dve Jugoslavije, da bi u poslednjoj deceniji dvadesetog veka i nacionalno-državna i revolucionarno-socijalna ideologija doživele potpun poraz.

NA JUGOSLOVENSKOM tlu istorija je u ovom veku delala sumanuto. Srbi su prognani iz Severne Dalmacije, Bukovice, Ravnih Kotara, Like, s Korduna, Banije, iz Slavonije, dobrog dela Bosanske Krajine, Mostara, Sarajeva, sa Kosova i Metohije... Preostali Srbi u Bosni i Hercegovini sada žive u Republici Srpskoj, u "dejtonskoj" državi, pod okupacijom NATO pakta, u napetoj neizvesnosti i bez mogućnosti skorog ujedinjenja sa maticom.

ŠOVINISTIČKA DIJALEKTIKA

TERITORIJALNU integraciju i homogenizaciju srpskog naroda, kao posledice hrvatskog i bosanskog rata i albanskog genocidnog nasilja koje traje čitavo stoleće, pratile su nesagledne lične i porodične tragedije skoro milion Srba. Ali, šovinističko zlo od kojeg stradamo ima i svoju pozitivnu dijalektiku: izvodi nas iz državnog provizorijuma u kom smo kao krivci proveli sedam decenija i primorava nas na stvaranje društva i države po sopstvenoj meri i snazi. Patnje i stradanja koje su pretrpeli i trpe Srbi prognani sa svojih ognjišta, donose i pozitivne istorijske promene. Dijasporičan srpski narod, izložen ksenofobiji drugih naroda, obespravljen, potčinjen, asimilovan - koji je trpeo nepravde i stradanja i uzvraćao osvetama za genocid - zgušnjava se na svom životnom prostoru koji može civilizacijski i kulturno da pokriva i ekonomski razvija, a koji za susede, izuzimajući agresore i osvajače, ne može biti sporan.

Stupili smo u period teritorijalno-etničkog prekomponovanja, možda i državno-političkog konsolidovanja balkanskog prostora. Rekao bih da je pred nama razdoblje smirivanja međunacionalnih napetosti i trajnog rešavanja nacionalno-državnog pitanja. Na najgori način rešavaju se vekovni hrvatsko-srpski i albansko-srpski sporovi i sukobi. Privodi se kraju zakasneli proces stvaranja nacionalnih država dijasporičnih balkanskih naroda koji su imperijalističke sile nekada sprečavale, a sada ga diktiraju po svojim strateškim interesima. U tom procesu biće, valjda, konačno rešeno i srpsko nacionalno pitanje: stvaranje države srpskog naroda. Prva pretpostavka stvaranja suverene demokratske države srpskog naroda u sadašnjim uslovima jeste promena političkog poretka u Srbiji i usaglašavanje nacionalne politike Srbije sa interesima Evrope, Amerike i Rusije.

Na tlu bivše Jugoslavije danas se prema srpskom narodu, njegovom duhovnom identitetu i redukovanom integritetu, uz proustašku Hrvatsku i militantno katoličanstvo, izrazito preteći postavlja militantni islam bošnjačke državne i religijske ideologije sa podrškom svetskih islamskih centara i pod američkim patronatom.

DVADESETI vek za srpski narod okončava se i gubitkom Kosova i Metohije. Ne razmatrajući ovom prilikom pitanje zašto i kako se to dogodilo, i da li je to bio jedini mogući ishod albanske agresije na srpsku zemlju, sam gubitak Kosova i Metohije predstavlja preloman, epohalan događaj. Njim se poništava smisao srpskih ratova iz 1912. i 1913; poništavaju se ogromna finansijska i materijalna ulaganja Srbije u industrijalizaciju, prosvetu i urbanizaciju Kosova i Metohije posle Drugog svetskog rata; obesmišljavaju se i velike ljudske žrtve date ovoga leta i jeseni da bi se ugušio separatistički ustanak Albanaca. Državno-političkom i nacionalnom kapitulacijom pred ultimatumom NATO pakta, potpisanom 13. oktobra ove godine, slama se herojska oslobodilačka istorija srpskog naroda koja mu je davala veličinu, ali i određivala visoku cenu postojanja. Srpskom narodu se oduzima suštinski deo integriteta. On ostaje bez realnih duhovno-moralnih odrednica njegoševskog etosa i svog tragičkog hibrisa.

...Srpski narod, koji su do kostiju ponizile sopstvena vlast i svetske sile, kao krivac i nemoćnik stupa u razdoblje koje bih nazvao - okupacija u patikama, s bombama nad glavom u koju nišane šiptarski snajperisti. Nastupa vreme nacionalnog potčinjavanja i prinudnog prilagođavanja, koje ćemo morati da prihvatimo kao životnu neophodnost dok nekoj svetskoj sili naša moć da hrabro i dostojanstveno trajemo ne bude korisnija od našeg ponižavajućeg postojanja."

SUTRA: UTEMELjENjE NOVOG DUHOVNOG BIĆA

Preporučujemo

Pratite nas i putem iOS i android aplikacije

Pratite vesti prema vašim interesovanjima

Novosti Google News
Tagovi

Drugi pišu

Pročitajte više

Komentari (0)

Ostavi komentar

Najnovije iz rubrike

Politika
Tenis
Fudbal
ALTA banka donirala paketiće za dečje osmehe: Mališani iz Sremčice i Dečjeg sela uživali u iznenađenju i druženju

ALTA banka donirala paketiće za dečje osmehe: Mališani iz Sremčice i Dečjeg sela uživali u iznenađenju i druženju