LAŽI SRUŠILE OBE JUGOSLAVIJE: I kralju Aleksandru i Titu odgovaralo da sakriju istinu o zločinima Hrvata nad Srbima

ISTORIČAR i akademik Ljubodrag Dimić, u intervjuu jednom beogradskom nedeljniku pre neku godinu, rekao je "da bi Brozova Jugoslavija, da je pravljena na istini o onome što se dogodilo i kako se dogodilo, opstala do danas.

Tito sa generalima posle rata / Arhiva

Ali, kada nešto pravite na laži, temelji pri svakom trusnom događaju ne mogu da izdrže težinu postavljene građevine. Laži su ono što je na neki način uništilo jugoslovensku državu."

A tih laži, pogotovo istorijskih, bilo je napretek, jer po prirodi stvari svaka vlast želi da kontroliše sliku prošlosti. Tako se ponašala i Komunistička partija, afirmišući samo ono što se uklapa u njene ideološke stavove i dnevnopolitičke potrebe.

Stvarajući nekakvu državu ravnoteže, izjednačeni su ustaška NDH i pokret pukovnika, potom i generala Draže Mihailovića. Novoj vlasti u poratnim godinama nikako nije odgovaralo da se sazna puna istina o Pavelićevoj kvazi državi i ukupnim srpskim žrtvama na teritoriji koju je ona pokrivala. U udžbenicima i prigodnoj literaturi zločini su uglavnom pripisivani okupatorima, pre svega Nemcima.

OVAKVOM tumačenju ratne zbilje doprinosio je i Josip Broz Tito, prvi čovek jugoslovenske revolucije. Tako će on 27. jula 1952, na godišnjicu jednog od težih ustaških pokolja u Glini, kada je nekoliko stotina meštana zaklano u crkvi, odgovornost za zločine nad Srbima, Jevrejima i Ciganima, izvršen u NDH skinuti sa leđa Pavelićeve tvorevine i pripisati ga nemačkom okupatoru! Devet godina kasnije, jula 1961, u Titovom Užicu izjavljuje da su ustaše pobile "hiljade Srba i hrvatskih rodoljuba".

Draža Mihailović sa američkim oficirima / Arhiva

To prećutkivanje istine dovelo je do jedne od najotužnijih stranica istorije ovog podneblja u vezi sa jasenovačkim logorom. Sva tragedija ovog stratišta je upravo u licitiranju brojem žrtava, koje traje, evo, do današnjih dana. U toj projektovanoj slici o stratištu provejavala je tvrdnja da Tito nije znao za njegovo postajanje. U mnoštvu dokumenata otkrivenih poslednjih godina, posebnu pažnju privlači njegov izveštaj Kominterni od 4. aprila 1942, pronađen u moskovskom arhivu, da se "najstrašniji koncentracioni logor u Hrvatskoj nalazi u Jasenovcu". Vođa partizana javlja da je "dželat Pavelić u ovaj logor bacio više od 10.000 najboljih sinova Hrvatske". Nijednom rečju ne spominje da je u Jasenovcu zatočeno najviše Srba iz Hrvatske i Bosne i Hercegovine".

IZ OVE istorijske prespektive sasvim je jasno da je Brozu i njegovom ideološkom aparatu osnovni cilj bio da obnovi Jugoslaviju kao federaciju u kojoj će odnos snaga biti apsolutno simetričan. Vreme će pokazati da je ta simetričnost bila moguća samo na štetu najvećeg naroda - Srba.

Zato novoj vlasti nove Jugoslavije nije odgovaralo da se bar u naznakama predstave prava priroda i motivi nastanka četničkog pokreta, odnosno sudbina Jugoslovenske vojske u otadžbini. Oni su taj pokret proglasili fašističkim, a njegovom komandantu sudili za kolaboracionizam. Danas se definitivno može zaključiti da su formacije predvođene generalom Mihailovićem dobar deo ratnog vremena bile antifašističke i u većini patriotske, bez obzira na to što su unutar sebe bile u mnogo čemu protivurečne. Imale su u sebi i iskrenu želju da se obnovi Jugoslavija, ali i saradnju nekih komandanata sa okupatorom. Taj pokret je do pred sam kraj rata pripadao antiratnoj, antihitlerovskoj koaliciji, koga je priznavala izbeglička vlada u Londonu, i koji je bio neka vrsta centra fašističkom otporu. Istovremeno su i sudaru sa klasnim neprijateljem, komunističkim pokretom i završiće kao poražena strana.

SLOBODAN Penezić Krcun, na sastanku Komisije za izradu Ustava Srbije iz 1963. na Zlatiboru, otvoreno je govorio da su postajale dve teze o ulozi Draže Mihailovića, koje se nisu mogle izmiriti: "Po prvoj, Draža je, prosto uzeto, bio kvisling i tu više nema šta da se doda. Po drugom mišljenju, koje i ja delim, Draža je bio vođa kontrarevolucije u Jugoslaviji, a ne kvisling. Draža je mrzeo Nemce, kao i ja! Mi smo ga gonili i ubili, ali zato što je bio vođa kontrarevolucije, a mi smo izvodili revoluciju".

Regent Aleksandar na Solunskom frontu / Arhiva

Ta vrsta ravnoteže i krivice nije primenjivana samo kada su bila u pitanju ratna događanja. Tu vrstu politike Broz je primenjivao i u drugim okolnostima. Tako je sedamdesetih godina izjednačio Maspok i liberale, iako su to u suštini bili dijametralni društveni procesi. Liberali su težili modernoj Srbiji i Jugoslaviji. Pojavilo se jedno jezgro mlađih, obrazovanih i sposobnih ljudi, koji nisu bili nacionalisti, i koji su imali viziju tržišne privrede. A Maspok je bio nacionalistički embrion koji će do kraja razviti ideju o samostalnoj državi i još i danas živi u Hrvatskoj.

Kada se politika umeša da tumačenje istorijskih događaja uklopi u svoj dnevnopolitički pragmatizam, jedno od rešenja je da se ta prošlost prećuti. Ovaj princip nije započet u Titovoj Jugoslaviji, već odmah po stvaranju ove države, 1918. godine. Ono što privlači posebu pažnju jeste da su se isti događaji, i u prvoj i u drugoj Jugoslaviji, "gurali u zaborav". A to su zločini Hrvata nad Srbima.

PRILIKOM drugog prelaska preko Drine, 2. septembra 1914. pripadnici 42. hrvatske domobranske, Vražje divizije, čiji je pripadnik bio i Josip Broz, naneli su ogromne gubitke Drinskoj diviziji drugog poziva... Područje na kome je operisala ova divizija najteže je stradalo u Prvom svetskom ratu. Prema popisu stanovništva iz 1910. godine, Podrinje je imalo 242.420 stanovnika, a deset godina kasnije samo 186.627. Prema austrijskom popisu iz jula 1916, Šabački okrug je imao 76.706 ljudi manje nego 1910. Broj muškaraca smanjen je za 57.968, a žena za 18.738.

Jedno od divljanja austrougarskih vojnika 1914. godine u Mačvi zabeleženo je u selu Dublje kod Šapca. Srpski vojnici su u jednoj kući našli šestoro zaklane dece. U sledećoj, naišli su na četvoro mališana sa odsečenim glavama stavljenim pored njih, a na petom je ostala glava da visi... Iza svih ovih zločina bili su Hrvati, pripadnici austrougarske armade.

Samo za "junačko držanje" u Mačvi, 1. novembra 1914. godine, odlikovano je na stotine južnih Slovena raznim medaljama i ordenima, a isto toliko je unapređeno u "korporale", "feldvebele" i "cugsfirere"... Neki su dobili i najviša odlikovanja u carstvu Habzburga - Orden viteza Marije Terezije, koji je odlikovanom automatski donosio baronsku titulu, i austrijsko, odnosno mađarsko plemstvo.

I POSLE rata, stvaranjem Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, Beograd je oprostio i pružio ruku za istorijsko pomirenje. Srpskoj političkoj eliti i tada regentu Aleksandru Karđorđeviću nije odgovaralo da se ovo pitanje otvara. Na sličan način kao i Brozov partijski mehanizam, ovo bestijanje pripisivano je Austrijancima, Mađarima i Nemcima. Kakva sličnost u detaljima sa početka ove storije!

Regent Aleksandar ide i korak dalje i pokazuje blagonaklonost prema bivšim oficirima Austrougarske. U novu, jugoslovensku vojsku, primani su čak i osvedočeni neprijatelji Srbije, generali austrougarske vojske, kakav je bio slučaj sa zloglasnim guvernerom Srbije za vreme okupacije, Hrvatom Salisom Sevisom. On je u Beogradu javno upozoravao Srbe da Austrougarska ima dovoljno vešala za celu Srbiju... Primljen je i Slavko Kvaternik, koji će u aprilu 1941. proklamovati hrvatsko-muslimansko ustašku državu. Iako poznat kao izraziti "srbožder", primljen je u jugoslovensku vojsku sa činom više - potpukovničkim. Postavljen je za komandanta garnizona u Celju. Doživeo je i tu čast da ga kralj Aleksandar 1918. primi u "naročitu audijenciju" i zatim odlikuje Ordenom belog orla.

Svi ovi bivši austrougarski oficiri, primljeni sa činom više u jugoslovensku vojsku, uglavnom, nisu ostali verni zakletvi koju su položili Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca, odnosno Kraljevini Jugoslaviji. Neki su je pogazili takoreći odmah, stavivši se u službu neprijateljskih država, a neki 1941, kada je osnovana vojska ustaške države. U njoj se našlo tačno 3.600 oficira jugoslovenske vojske, među kojima 31 general, 228 pukovnika, 245 potpukovnika, 254 majora, 1.005 kapetana, 417 poručnika...

SRBI BRANILI HRVATSKU

KOMUNISTIČKE vlasti uspešno su prikrivale i podatak da je do kapitulacije Italije broj Hrvata u partizanskim jedinicama bio zanemarljiv u odnosu na Srbe. Tek početkom 1944. Hrvati tek za neki procenat postaju brojniji u jedinicama Narodnooslobodilačke vojske. Prema zapisniku sa Drugog zasedanja Avnoja, Vladimir Bakarić, hrvatski komunista i predstavnika NOP Hrvatske, docnije visoki jugoslovenski funkcioner, rekao je: "Na prvom zasjedanju mi smo bili više predstavnici srpskog otpora u Hrvatskoj nego NOP Hrvatske."

A Oružane snage NDH 1. aprila 1945, po nemačkim podacima, imale su 182.861 boraca.

KRHKO POMIRENjE

KOLIKO je bilo krhko "istorijsko pomirenje" Srba i Hrvata 1918. i koliko je bila štetna odluka o prijemu u jugoslovensku vojsku tolikog broja bivših austrougarskih oficira, uglavnom bez provere, govori podatak da je u prve četiri godine Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca zabeleženo 19 špijunskih afera. Iza njih je, uglavnom, stajao Stjepan plemeniti Sarkotić, okupacioni guverner BiH, koji će emigrirati u Beč i biti formalni osnivač ustaškog pokreta.

Preporučujemo

Društvo

0 5

FATALIZAM NACIONALNIH IDEOLOGIJA: Od monarhističkog centralizma do komunističke konfederacije

03. 01. 2021. u 17:14

Društvo

0 4

ZEMLjA NA RAZMEĐU SVETOVA I ISTORIJE: Akademik Vlado Strugar o urođenim bolestima zajedničke države

02. 01. 2021. u 17:14

Društvo

1 8

MILORAD EKMEČIĆ - TRAGEDIJA GRAĐANSKOG RATA: Religiozna osećanja su suštinski delila Jugoslaviju

01. 01. 2021. u 17:14

Društvo

0 2

DOBRICA ĆOSIĆ: Čitava evropska politka izmeću dva rata nije bila prijateljska prema Jugoslaviji

31. 12. 2020. u 17:14

Društvo

0 2

SLOMOM JUGOSLAVIJE OKONČANA JEDNA EPOHA: „Istorijski forum Književnih novina“ predstavlja dragoceno svedočanstvo o jednom vremenu

30. 12. 2020. u 17:14

Društvo

0 1

STVORENA IZ IDEALA ILI NUŽDE? Pokušaj srpskih intelektualaca da na „Istorijskom forumu“ 1988. pronađu formulu za opstanak Jugoslavije

29. 12. 2020. u 17:14

Pratite nas i putem iOS i android aplikacije