ZABELEŽENI VAŽNI TRAGOVI NAŠIH PREDAKA: Istraživanja o stanovništvu, naseljima i običajima Starog Vlaha u knjizi iz edicije "Koreni"

BUDUĆIM istraživačima, đacima, studentima, profesorima, ali i radoznalcima što tragaju za poreklom, starim ognjištima i zavičajem predaka, kao i običajima, dragocena svedočanstva donosi knjiga "Stari Vlah" priređivača Borisava Čelikovića, nedavno objavljena u izdanju "Službenog glasnika" i SANU u Beogradu.

Foto Privatna arhiva

Knjiga "Stari Vlah" je 53. od planiranih 80 u ediciji "Koreni", koja među koricama sabira sve značajne studije o poreklu i naseljima srpskog stanovništva. Najpre su objavljena istraživanja o predelima u "srcu" Srbije - Gruži, Lepenici, Takovu, Kolubari i Podgorini, pa o Smederevskom Pomoravlju, Valjevskoj Tamnavi, Jadru i Rađevini, Užičkom kraju, Srednjem Podrinju, Mlavi i Homolju, Krajini i Ključu.

Priređivač edicije "Koreni" od njenog ustanovljenja pre deceniju i po, Borisav Čeliković (1962), autor više radova, u prvom redu o rudničko-takovskom kraju, podseća da je, zahvaljujući Jovanu Cvijiću i njegovim učenicima, koji su decenijama neumorno prikupljali vrednu građu za "Srpski etnografski zbornik", ostavljen neizbrisiv trag o postojanju naših predaka.

- Predeona celina Stari Vlah nema jasno utvrđene granice, ali u širem smislu obuhvata oblasti na jugozapadu današnje Srbije severno od reke Lima i istočno od Drine u slivu Moravice i Uvca severno od Sjenice. Na zapadu se Stari Vlah graniči sa Bosnom, na jugozapadu sa Starom Hercegovinom, na jugoistoku sa Starom Raškom, na severoistoku sa Dragačevom i na severu sa Užičkom Crnom Gorom. Razlozi neutvrđenih granica su, pre svega u različitim istorijskim, administrativnim i antropogeografskim osnovama posmatranja - ističe istoričar Borisav Čeliković iz "Službenog glasnika".

Knjiga na blizu hiljadu stranica donosi studije posvećene zlatiborskom, moravičkom, novovaroškom, pribojskom i višegradskom Starom Vlahu. Obrađeno je 190 naseljenih mesta, a najviše na području Ivanjice (46) i Čajetine (37), zatim Priboja, Nove Varoši, Rudog i Višegrada..

Foto: Фото Приватна архива

POGLEDAJ GALERIJU

Prilozi Dragiše Lapčevića o znamenitim porodicama u Zlatiborskom i moravičkom Starom Vlahu, kao i dopune koje u svom radu donosi Marija Đokić, ponovo su objavljeni posle niza decenija.

Učenik Jovana Cvijića Radoje Uskoković započeo je istraživanja moravičkog Starog Vlaha po završetku Prvog svetskog rata, ali su za kraj značajna i višedecenijska prikupljanja građe oca i sina Ljubomira i Svetislava Markovića. Naslanjajući se na Cvijićevu antropogeografsku školu, kako ističe Čeliković, Markovići pišu o stočarstvu, redovničkim vodenicama na Moravici, Studenici i pritokama, te strugarama na Goliji, ali i slavama i kumstvima, uz karte naselja i podatke o stanovništvu.

Predeo novovaroškog Starog Vlaha nije antropogeografski istražen. To u određenoj meri, prema rečima priređivača, nadoknađuju prilozi prote Jevstatija Karamatijevića, objavljeni između dva svetska rata. Pred čitaocima su i neobjavljene beleške iz 1924. godine poznatog antropogeografa, bliskog Cvijićevog saradnika Ljubomira Pavlovića. Zapise o stanovništvu u podgorju Zlatara prikupio je Dušan Drljača, dok je Jasna Bjeladinović Jergić autor studije o srpskoj narodnoj nošnji u novovaroškom kraju.

Borisav Čeliković / Foto Privatna arhiva

Nastojeći da ne izbledi trag istraživača, na stranicama "Starog Vlaha" su i zapisi o govoru Starog Vlaha iz pera Vidana Nikolića i Radosava J. Đurovića, zatim rad Bosiljke Rosić o Cvijićevoj tipologiji starovlaškog sela i kuće, kao i Tihomira V. Đorđevića o običajima i verovanjima.

Tragom Jovana Cvijića

- OSNOVU edicije "Koreni" čine studije objavljene u "Srpskom etnografskom zborniku" u okviru kojeg su, po jedinstvenoj metodologiji Jovana Cvijića, vršena antropogeografska istraživanja naselja, porekla stanovništva i narodnih običaja. Međutim, u knjigama edicije objavljuju se i studije iz drugih izvora, pre svega iz periodike, dok se u pogovoru svake knjige, ukazuje na relevatne studije i rasprave objavljenje u poslednjih pola veka - naglašava Čeliković.

Zadruge i kape

DUŠAN Drljača piše u "Etnološkim beleškama o stanovništvu zlatarskog kraja" da su krajem 19. i početkom 20. veka porodične zadruge bile ekonomski oslonac sela i imale po 20 i više čeljadi, kao Ivankovići u Ljepojevićima ili Avramovići i Zekavice u Jasenovu.

- Familije Paunovića i Obućina u selu Bukoviku su bile najjače po broju kuća - 20. Nekada se u selu govorilo: "Kad bi se pobili Obućine i Paunovići, ne bi imao ko da skuplja kape".

Pratite nas i putem iOS i android aplikacije