RUSKI S-400 IZAZVAO HAOS MEĐU AMERIČKIM PILOTIMA: "Trijumf" u Indiji spreman za bitku sa Kinom
RUSIJA je nedavno isporučila Indiji još jednu seriju „super smrtonosnog“ sistema protivvazdušne odbrane S-400 „Trijumf“, prema izveštajima više medija.
-On (treći puk S-400) će biti završen u vrlo bliskoj budućnosti... Obe strane su posvećene završetku ugovora, a mi ćemo to svakako učiniti. Ništa to ne sprečava, rekao je Alipov.
Neimenovani visoki indijski odbrambeni zvaničnik je navodno rekao za “Janes” 2. marta da je Rusija završila isporuku trećeg S-400 Trijumf samohodnog raketnog sistema zemlja-vazduh (SAM) indijskom vazduhoplovstvu (IAF).
Indija je u oktobru 2018. potpisala ugovor sa Rusijom vredan 5,5 milijardi dolara o nabavci pet sistema S-400 za IAF. Dva do sada isporučena puka sistema već su primljena u službu IAF-a.
Prvi, isporučen u decembru 2021, navodno je raspoređen u sektoru Pendžaba da bi se suprotstavio pretnjama iz Pakistana. Drugi, isporučen 2022. godine, navodno je raspoređen u sektoru Pilećeg vrata (Chicken Neck) u Sikimu protiv Kine.
Aleksandar Mihejev, generalni direktor ruskog državnog Rosoboroneksporta, rekao je za državnu novinsku agenciju TASS da je kompanija na putu da isporuči svih pet kompleta pukova S-400 Indiji do kraja 2023.
Mobilni raketni sistem zemlja-vazduh (SAM) S-400 Trijumf je najnapredniji ruski odbrambeni sistem dugog dometa. Izvezen je u Belorusiju, Indiju, Tursku i Kinu, a interes za kupovinu su pokazale i razne druge zemlje, uključujući Saudijsku Arabiju i Katar.
S-400: SMRTONOSNA ISTORIJA
Uspeh ruskih sistema protivvazdušne odbrane je uglavnom posledica značajnih ulaganja Sovjetskog Saveza u sposobnosti kopnene protivvazdušne odbrane (GBAD) tokom Hladnog rata.
Prvi sovjetski protivvazdušni raketni sistem bio je S-25 'Berkut'(NATO ime: SA-1 Guild), pušten u upotrebu 1955. Mogao je da gađa ciljeve koji lete supersoničnim brzinama na visinama do 20 kilometara (65.600 stopa).
Međutim, S-25 nije imao mobilni sistem da bi se pomerio i sakrio kako bi se postavio zaštitni štit preko teritorije Sovjetskog Saveza, što je dovelo do razvoja S-75 „Dvina“.
S-75 je bio jedan od najrasprostranjenijih sistema protivvazdušne odbrane u istoriji, a takođe i onaj koji je oborio neke od najpoznatijih aviona američke proizvodnje.
Prvi put je raspoređen 1957. godine i postigao je svoje prvo ubistvo tako što je oborio tajvanski Martin RB-57D Canberra iznad Kine 7. oktobra 1959. Međutim, obaranje je pripisano kineskim borbenim avionima u to vreme kako bi program S-75 bio tajna.
Raketni sistem je prvi put postao istaknut nakon što je baterija S-75, koristeći noviju raketu većeg dometa, V-750VN (13D) na većoj visini, oborila špijunski avion Lockheed U-2 ‘Dragon Lady’ kojim je upravljao civil CIA pilot Frensis Geri Pauers na misiji da fotografiše strogo poverljive sovjetske lokacije.
S-75 je oborio još jedan avion U-2 kojim je pilotirao major američkog ratnog vazduhoplovstva Rudolf Anderson tokom kubanske raketne krize 27. oktobra 1962. godine, što je zamalo izazvalo nuklearni rat između SAD i Sovjetskog Saveza.
Osim toga, S-75 je bio u velikoj meri korišćen u Vijetnamu (1966-73) i na Bliskom istoku 1967, 1970, i 1973. godine.
Najistaknutija upotreba S-75 bila je tokom 11-dnevne kampanje strateškog bombardovanja koju su sprovele američke vazduhoplovne snage u Severnom Vijetnamu 1972. godine, nazvane Operacija Lajnbeker 2 (Operation Linebacker II), koja je uključivala upotrebu stotina bombardera B-52 za uništavanje visoko-vrednosne mete kao što su vitalne vojne instalacije, železničke linije, energetska postrojenja, fabrike itd.
Severnovijetnamske trupe oborile su petnaest B-52, sa šest bombardera oborenih u jednoj noći. Ovo je bio ogroman udarac za legendarni B-52 Stratofortress i američko vazduhoplovstvo.
Godine 1967. Sovjeti su počeli da razvijaju sistem S-300P da bi zamenili zastarele S-25 Berkut i S-75 Dvina mobilne SAM sisteme i rešili pretnju krstarećih raketa dugog dometa. Sistem je konačno ušao u službu 1978.
Tekući rat Rusija-Ukrajina je svedočanstvo efikasnosti sistema S-300, koji su naširoko koristile obe strane, a hvale čak i američki zvaničnici zbog većine ukrajinskih obaranja ruskih borbenih aviona.
S-400, ranije poznat kao S-300 PMU-3, razvijen je 1990-ih od strane ruske NPO Almaz za nadogradnju na seriju S-300 iz sovjetske ere. Procenjuje se da 70-80% o tehnologija korišćena u prvobitnom dizajnu S-400 je navodno pozajmljena od S-300, uključujući kontejnere za skladištenje projektila, lansere i radare.
Određeni stručnjaci sugerišu da je nezadovoljstvo SAD zbog kupovine S-400 od strane zemalja poput Indije i Turske ukorenjeno u činjenici da S-400 ima svoje poreklo u protivvazdušnom sistemu S-75.
Godine 2018, RK Simha, novinar sa Novog Zelanda, analitičar spoljnih poslova i vojni posmatrač, rekao je za Sputnjik da je „S-400 razvoj rakete S-75 koja je slavno oborila američki špijunski avion U-2 iznad Rusija 1960.“, što je jedan od razloga zašto je Vašington želeo da “detonira” dogovor Rusije i Indije o prodaji sistema S-400.
S-400 ima operativni domet do 400 kilometara i domet osmatranja do 600 kilometara. Može da gađa ciljeve do visine od 30 kilometara koji lete brzinom od 17.000 kilometara na sat ili oko 13 maha – 13 puta brže od zvuka – što ga čini zaista smrtonosnim sistemom protivvazdušne odbrane.
SPOSOBNOST S-400 PROTIV “NEVIDLjIVIH”
Rusija takođe reklamira S-400 kao efikasno protiv-stelt oružje, na osnovu čega stručnjaci sugerišu da bi širenje sistema S-400 moglo otežati rad američkim stelt lovcima pete generacije F-35.
Tvrdnje protiv stelt letelica u vezi sa S-400 prvenstveno su usredsređene na sistemski radar za akviziciju pod nazivom AESA 1L119 NEBO SVU, koji radi u veoma visokoj frekvenciji (VHF) opsegu.
Kao što je EurAsian Times ranije pisao, VHF (Very High Frequency) radari ruske proizvodnje predstavljaju značajnu pretnju za stelt ili veoma niske uočljive (VLO) ciljeve kao što su avioni američke proizvodnje F-35.
Radari VHF opsega obično rade na talasnim dužinama od jednog do tri metra. Poznato je da se elektromagnetno zračenje raspršuje od tela manjih od njihove talasne dužine. Ovaj fenomen se naziva Rejlejevo rasejanje.
Kritičari F-35 ističu da će nos aviona, ulazna mlaznica i spojevi između trupa, krila i uboda predstavljati centar raspršivanja Relijevog režima, jer su manji od opsega od dva metra koji favorizuju ruski dizajneri VHF radara.
Međutim, zbog svoje relativno duge talasne dužine, VHF radarima obično nedostaje dovoljno preciznosti da navedu projektil do cilja. Ruski dizajneri imaju za cilj da obezbede dovoljnu preciznost u VHF radaru da ukažu na opštu blizinu niskih RCS ciljeva.
Stoga, NEBO SVU VHF opsega može da upravlja radarom na borbenim avionima koji se koriste za presretanje, kao što je radar Irbis-E Su-35, omogućavajući užu pretragu i, samim tim, veći domet detekcije.
Sa operativne tačke gledišta, ideja je da se radari VHF opsega rasporede u dovoljnom broju da se uskrate mogućnosti američkih stelt aviona da iznenade branioce.
Su-35 opremljen radarom Irbis-E trebalo bi da bude u stanju da otkrije F-35 sa procenjenim RCS od 0,01 m² na dometu od 48 kilometara i da ga prati na 30 kilometara, prema inženjeru elektronike i pukovniku grčkog vazduhoplovstva Konstantinos Zikidis.
Dok NEBO SVU može da otkrije F-35 na približno 152 kilometra, što je značajna udaljenost za Su-35 da započne svoju potragu.
Sve dok špijunski avion U-2 kojim je upravljao Frensis Geri Pauers 1960. godine nije oboren baterijom S-75, Amerikanci su nekažnjeno leteli iznad Sovjetske teritorije zbog sposobnosti U-2 da krstari na visini od 20.000 metara, što je bilo van domašaja sovjetskih sistema PVO.
Incident je izazvao ogromnu sramotu javnosti u Sjedinjenim Državama i uznemirio važan diplomatski sastanak između tadašnjeg američkog predsednika Dvajta Ajzenhauera i sovjetskog premijera Nikite Hruščova.
Slično tome, čak i novi sistem protivvazdušne odbrane S-400 suprotstavlja se stelt sposobnosti F-35, potencijalno sprečavajući američki udarni avion pete generacije da leti potpuno nekažnjeno.
BONUS VIDEO - PODRŠKA OD TERMINATORA: Snimci ruskih oklopnih vozila tokom borbe u Ukrajini
DNEVNIK STEPINCA ZAGREB KRIJE DECENIJAMA: Intervju - Prof. dr Predrag Ilić, autor trotomne studije o zločinima u NDH
O NEKADAŠNjEM zagrebačkom nadbiskupu Alojziju Stepincu (Brezarić, 1898 - Krašić, 1960) i njegovoj ulozi u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj tokom Drugog svetskog rata, objavljen je u Republici Hrvatskoj ogroman broj istoriografskih i hagiografskih knjiga, zbornika radova, feljtona, članaka, ali ne i njegov dnevnik u pet knjiga, koji je vodio od 30. maja 1934. do 13. februara 1945. godine.
15. 12. 2024. u 13:55
DA LI JE MOGLO GORE? Evo zašto je pred reprezentacijom Srbije "nemoguća misija" u kvalifikacijama za Svetsko prvenstvo?
Fudbalska reprezentacija Srbije igraće u grupi K sa Engleskom, Albanijom, Letonijom i Andorom u okviru kvalifikacija za Svetsko prvenstvo 2026. ali je selekcija "gordi albiona" nešto što će predstavljati najveći problem izabranicima Dragana Stojkovića Piksija. Ne samo zbog kvaliteta, već i zbog nečeg drugog.
14. 12. 2024. u 13:16
"TRAGEDIJA, POČIVAJ U MIRU" Anđušića pogodila vest - našli ga mrtvog: "Nikad ne znate kroz šta ljudi prolaze"
"TRAGEDIJA, počivaj u miru..."
17. 12. 2024. u 18:26
Komentari (1)