Pasoši

Od majskog referenduma 2006. ovo pitanje visi o koncu, izaziva oštre podele u društvu. Podršku daje premijer Milojko Spajić koji je saopštio da Crna Gora ne sme da se odriče svoje dece, a takvih je oko 300.000! U toj brojci nisu samo uključeni Srbi, nego i Bošnjci, Albanci. Džaba kad Dukljani u svemu tome vide testiranje identitetskog pitanja Crnogoraca, strahujući da će Crna Gora sve više da liči na Republiku Srpsku. Kažu da su motiv stranaka koje traže uvođenje dvojnog državljanstva glasovi novih birača iz Srbije, koji bi preko Čakora i Dobrakova došli da glasaju u Crnu Goru. Restriktivan zakon o državljanstvu donela je 2008. vlast Mila Đukanovića i po njemu držvljanstvo se stiče rođenjem, poreklom, prijemom ili sporzumom o dvojnom državljanstvu sa drugim državom.

Tumači politike bivšeg režima su tvrdili da bi na malom broju birača, kojih je u Crnoj Gori oko 540.000, svaka promena mogla da ima ključnu ulogu u izbornom procesu. Nekadašnji sudija Suda u Strazburu Nebojša Vučinić tvrdi da je sve ovo deo "specijalnog rata" koji se godinama vodi protiv Montenegra, kako bi dovela do njenog nestanka kao suverene države! I to uprkos zaštitničkoj NATO sili koju su oberučke dočekali potomci onih koji su na Cetinje 1941. posipali cvećem italijanske okupatore. Loptu smiruje Milan Knežević, lider DNP, ističući da će priliku da dobiju crnogorsk

i pasoš imati "stotine hiljada naših sunarodnika koji žive u Srbiji, Turskoj i bilo gde". Čak će i njegova sestra koja je rođena u Podgorici, a živi u Beogradu, imati pravo da dobije crnogorsko državljanstvo koje su joj oduzeli. I najmlađi Knežević (njegov sin) od jedanaest meseci koji živi kao stranac u Zeti, imaće pravo da postane državljanin Crne Gore. Time se ispunjava jedna civilizacijska tekovina, ali dukljanski krugovi u svemu vide utvaru "velike Srbije" koja će da proždere njihove birače i da im Crnu Goru preseli u Čačak. No, i ta mantra se sve manje prima među narodom.