SRBE PRODAVALI KAO ROBLJE JER SU "PATARENI": Na dubrovačkoj pijaci prodavali su se skoro sve sami Srbi
RADIO SAM KAO asistent prof. istorije Martina Klajna na Univerzitetu Toronto na njegovom projektu ”Trgovina robljem u svetu”. Za svaku regiju u svetu imao je bar po jednog asistenta. Meni je zapalo da istražim trgovinu robljem na Balkanu. Na pijaci roblja u Dubrovniku prodavali su se Srbi iz Bosne i Hercegovine, ondašnjeg Zahumlja, retko iz Raške, Zete i Bugarske. Došao sam do stravičnih podataka.
Fotografije: Muzej fresaka Beograd, Iz knjige: „Kudugeri bogomili u vizantijskim i Srpskim Izvorima i Crkva Bosanska“ i Vikipedija
Samo ću navesti dva dokumenta iz Dubrovačkog arhiva o prodaji bosanskog roblja od dvanaestog do petnaestog veka. A iščitao sam more tih kupoprodajnih ugovora sa pijace roblja u Dubrovniku, sklopljenih na dubrovačkom sudu između tamošnjih trgovaca i katalonskih, askonskih, napuljskih, đenovskih i venecijanskih brodovlasnika. Vode se u zasebnim registrima na latinskom, naslovljenim kao Documenta de servis de Patarenis, a odluke Dubrovačkog veća o patarenima u registru Acta consiliorum de Patarenis. I to su dokumenta famozne istorije, famozne hipokrizije. Sve sama laž o ljudima iz Bosne i Hercegovine i onda i sada. A ništa ne boli kao laž u grudima.
DOKUMENT PRVI:
„Tadeuš Boco, brodovlasnik iz Barselone, izjavljuje na Dubrovačkom sudu da je kupio sestre robinje Luciju i Anicu od trgovca Dživa Dobovića iz Dubrovnika. Trgovac Dobović izjavljuje na sudu, sa prisegnutom rukom na Bibliji, da ih je kupio od kneza Beriše Šarčevića iz Vrhbosne (Jajce, Bosna - R.B.) kao patarenske robinje.
Robinje Lucija i Anica izjavljuju pred sudijama da su rođene od oca katolika i majke katolikinje zaklinjući se na Bibliji.
Tu njihovu izjavu potvrdi dubrovački fratar Dujo Utolčić i sud ih oslobodi ropstva. Sud im dade i pismo da mogu slobodno hoditi i raditi po Dubrovačkoj Republici i susednoj Bosni kao slobodne hrišćanke.”
DOKUMENT DRUGI:
„Aliprandi de Mediolano iz Venecije kupio je sestre Miroslavu i Vojislavu, kćerke Bogdana Katića iz Usure (Tuzla, Bosna – R.B.) od trgovca Georgija Bokšića iz Dubrovnika.
Bokšić se zaklinje na Bibliji da Katići iz Usure pripadaju patarenskoj sekti.
Ropkinje prisegnuše Bibliju i zakleše se da su rođene od oca pravoslavca i majke pravoslavke i da ne znaju ni za kakvu sektu.
Sud potvrdi ugovor jer nemade ko da posvjedoči ropkinjama da su hrišćanke.”
U TO VREME svi gradovi države na Mediteranu bili su doneli zakone da se ne smeju prodavati hrišćani kao robovi. U Dušanovom zakonu stoji poseban član da se hrišćani ne smeju prodavati u roblje, čak ni poklanjati kćerkama i sestrama u miraz pri udaji. A na dubrovačkoj pijaci prodaju se skoro sve sami Srbi, najviše iz Bosne nesretne, ali i Zahumlja (današnje Hercegovine), iz Dalmacije (današnje Hrvatske), Zete (današnje Montenegrine), Raške (današnje Srbije), Dračke (današnje Albanije) i Grčke (onda i sada), pod hipokritičkom naznakom famozne istorije: „patareni”. Čak su i robovi iz Drača i Soluna nosili srpska imena: Radoslav Nikolić i Milija Živković i bili prodani kao „patareni”.