KOMADANJE SRBIJE BIO PLAN NEMAČKE: Knjiga "Put u rat" istoričara Matijasa Kincela otkriva pozadinu agresije NATO na našu zemlju

To je, dok su se ruševine još dimile, a srpski zbegovi iz južne pokrajine lutali drumovima, u drugoj polovini 1999. zaključio nemački istoričar Matijas Kincel. Sledeće godine je objavio knjigu "Put u rat: Nemačka, NATO i Kosovo" koja je žestoko uzdrmala nemačku javnost utonulu u samozadovoljni zanos zbog povratka među vojne sile učešćem u "humanitarnom" ratu protiv Srbije. Kincel je vladu u Bonu označio kao vodećeg huškača koji je uvukao NATO u rat na Kosovu i doveo do albanske "rasistički motivisane secesije".

- Naravno, manjinski separatizam nije nemački izum. I drugi osvajači su podsticali secesije, kako bi lakše vladali nad podeljenim, u etničke i verske borbe zapletenim državama. Ali, samo je Nemačka od ovog sredstva napravila princip. Nemačka "zaštita etničkih grupa" jeste vozilo evropske ekspanzije i nije ni u kakvoj vezi sa odbranom ljudskih prava. To dokazuje već okolnost da se najvatreniji zagovornici ovih "grupnih prava" nikada ne bave manjinama u sopstvenoj zemlji... Ali, etička fundiranost novog nemačkog imperijalizma, isticanje "ljudskih prava", "manjinskih prava" i "samoopredeljenja", svakodnevno iznova potvrđuje svoju vrednost - ukazivao je Kincel.

Kincel je 2000. prvi javno optužio nemačku vladu da je odgovorna za sakrivanje izveštaja finskih patologa iz Račka, čiji su nalazi pokazivali da srpske snage nisu u tom selu počinile masakr nad civilima. Takav istinit ekspertski izveštaj nije mogao da opravda "humanitarnu intervenciju" protiv Srbije i pod pritiskom iz Bona je stavljen pod embargo. "Ekspertizu" koja je Srbe označila kao patološke ubice albanskih civila dali su nemački zvaničnici i vladini mediji, dajući povod za agresiju NATO.

Nemački istoričar ukazuje da koren ovakve politike seže duboko u prošlost, do marta 1918, kada je princ Maks Badenski, budući kancelar, sastavio za nemačkog cara "Memorandum o etičkom imperijalizmu" u kome naglašava:

"Ukoliko nemački imperijalizam želi da odoli naletu demokratije i njenom zahtevu za poboljšanjem sveta, on mora da bude etički fundiran. Ako ostane na golom traženju moći, demokratija će bez muke nadvladati. Zato u našu nacionalnu volju moramo da unesemo opšte ciljeve čovečanstva."

Prateći ovo uputstvo, nemačke posthladnoratovske vlade su gebelsovskom propagandom satanizovale Srbe, za čije je navodne žrtve, kosovske Albance, jedini spas bio u "Velikoj Albaniji". Kincel iznosi ogroman broj dokaza da su se vlade u Bonu menjale, ali da je politika prema Kosovu ostajala ista: južna srpska pokrajina mora da bude otcepljena isključivo ratom u kome će se Nemačka iznova legitimisati kao vojna sila i dobiti sopstveni protektorat. Istoričar ističe da prvobitni cilj NATO na Balkanu nije bio da rasparčava postojeće države. Zaokret je izazvala Nemačka, jedina članica Alijanse koja je neprestano i tvrdokorno zagovarala upotrebu sile radi ostvarenja "prava na secesiju". Kincel navodi da su nemačke pretnje o sopstvenom vojnom osamostaljivanju čak i eventualnom nuklearnom naoružavanju, u stvari, izazvale Ameriku da povede bizarni i zločinački pohod najvećeg vojnog saveza u istoriji sveta protiv Srbije.

- Da li je rat na Kosovu, dakle, prvenstveno bio "nemački rat" koga su podržavale druge članice Alijanse? Ko žigoše ovaj aspekt rata, sigurno je u pravu:... mnogi kritičari rata u Francuskoj imaju utisak kako se Francuska odriče svog nacionalnog suvereniteta zarad ostvarenja nemačkog interesa na Balkanu. I u Velikoj Britaniji ... je kritika rata određena dubokim nepoverenjem prema Nemačkoj kojoj se spočitava namerno razbijanje Jugoslavije. Na mestu je i kritika iz Amerike: "SAD su intervencijom zauzele stranu u jednom internom evropskom ratu... i istovremeno se udružile sa najreakcionarnijim snagama u Evropi, uključujući novu ekspanzionističku, rasističku i sve više militarističku vladu u Nemačkoj". Ovaj rat nije bio samo katalizator evropskog militarizma, nego i znak "etičkog imperijalizma". Naoružavanje u cilju pripreme za predstojeće ratove - to je deviza koja se danas može svuda čuti, dok je regulativa Ujedinjenih nacija, koja treba da spreči ratove i rešavanje konflikata uvede u diplomatske kanale, pogažena i praktično ukinuta.... - pisao je krajem 1999. godine Kincel.

Posle agresije NATO na KiM, usledio je niz sukoba, počev od oružane pobune Albanaca na jugu centralne Srbije i u Severnoj Makedoniji, preko terorističkog napada na SAD 11. septembra do intervencije NATO u Avganistanu, zatim krvavog "Arapskog proleća", rat u Ukrajini, pojave Islamske države, pakla u Siriji, nagomilavanja NATO raketa i trupa na granicama Rusije....

KREATORI KRVOPROLIĆA

KINCEL kao kreatore krvoprolića u bivšoj Jugoslaviji navodi posthladnoratovske nemačke kancelare i ministre Kola, Genšera, Kinkela, Fišera, Šredera. On ih označava kao kreatore spletki, obmana i ucena kojima su zemlje EU, NATO i na kraju same SAD, navedene da postanu instrumenti novog nemačkog imperijalizma, ali i kao neposredno odgovorne za stvaranje, finansiranje, obučavanje, opremanje terorističke OVK, koja je 1992. formirana u Nemačkoj.

KREATORI KRVOPROLIĆA

KINCEL kao kreatore krvoprolića u bivšoj Jugoslaviji navodi posthladnoratovske nemačke kancelare i ministre Kola, Genšera, Kinkela, Fišera, Šredera. On ih označava kao kreatore spletki, obmana i ucena kojima su zemlje EU, NATO i na kraju same SAD, navedene da postanu instrumenti novog nemačkog imperijalizma, ali i kao neposredno odgovorne za stvaranje, finansiranje, obučavanje, opremanje terorističke OVK, koja je 1992. formirana u Nemačkoj.