RAĐEVAC POŠTOVALAC MAČVANINA: Imendan episkopa šabačkog Lavrentija
EPISKOP šabački i administrator valjevski Lavrentije (Trifunović), služio je svetu arhijerejsku liturgiju, u crkvi u Kasarskim livadama u Šapcu, povodom svog imendana Svetog Lavrentija, čije mu je ime nadenuo na činu monašenja, pre šest decenija vladika Makarije.
Vladika Lavrentije, čije je svetovno ime Živko, rođen pre 85 leta u Bogoštici, kod Krupnja, gde je podigao manastir i Dom pesništva „Desanka Maksimović“, prihvatio je, kako nam kaže, predlog da se kao monah nazove imenom koje nosi od kada je prvi put obukao mantiju.
- Vladika mi je rekao da je imao sjajnog monaha, koji je postradao od ustaša, samo zato što je Srbin i pravoslavac, pa je rekao da bi voleo da ponesem njegovo ime, u znak sećanja na tog divnog čoveka i kaluđera, što sam odmah prihvatio - kaže vladika Lavrentije, koji nosi i ime po svetom Lavrentiju, na čiji dan je služio.
Episkop je, po rečima njegovog zamenika, prote Mirkla Vilotoća, „ dobio mnoge čestitke povodom svog imendana od ljudi iz crkve, države, mnogobrojnih vernika i prijatelja sa svih meridijana na kojima je službovao i boravio tokom 53-godišnjeg arhijerejskog staža, po čemu je najstariji u SPC, a po godinama je odmah iza patrijarha Irineja sa kojim je uvek bio blizak, od monašnjih do dana kada su bili na čelu eparhije, kao i sada kada je nekadašnji, čuveni niški episkop postao poglavar SPC“.
Povodom imendana, pored ostalog, vladika je obradovan da bi uskoro mogao da bude izgrađen moderan put od Bogoštice do Soko Grada, koji ne bi povezao samo dve svetinje, već i mnoge delove centralne Srbije, kraćim i dobrim drumom sa Gornjim Podrinjem, ali i sa Republikom Srpskom i BiH.Vladika je poznat po tome da je, oduvek, gradio dobre odnose sa dobrim ljudima iz vlasti svih nivoa, na zadovoljstvo svih ljudi, ne samo verujućih.
Obradovan je i poklonom „Glasa Crkve“, izdavačke kuće Eparhije šabačke, čiji mu je glavni i odgovorni urednik, protođakon dr Ljuba Rabković, uručio tek oštampana sabrana dela čuvenog književnika iz Mačve, Janka Veselinovića.Ova dela priredio je dr Ranković, koji je rekao da „s pravom idu u ruke jednom od najboljih poznavalaca srpske književnosti i pesništva svih vremena, inače, takođe plodnom piscu, velikom poštovaoci Jankovog dela, o kome je nadahnuto govorio još kao bogoslov, student i profesor Bogoslovije u Krki“.