PRESTONICA SRPSKIH DESPOTA - Nastavak arheoloških istraživanja na tvrđavi Kupinik
ISTRAŽIVANjA tvrđave Kupinik biće nastavljena i ove godine i to sredstvima Pokrajinskog sekretarijata za kulturu, javno informisanje i odnose s verskim zajednicama, koji je preko konkursa u ovu svrhu dodelio 3,5 miliona dinara. Arheološka istraživanja sprovode se već treću godinu zaredom, a sufinansira ih Opština Pećinci.
Foto SK
Zoran Vojkić, zamenik predsednika opštine, kaže da je ovaj projekat izuzetno značajan ne samo za ovu opštinu, već i za istoriju Srba na području Vojvodine, ali i za istoriju cele Srbije, jer je Kupinik poslednja prestonica srednjovekovne srpske države.
- U Kupiniku je nakon pada Smedereva još sedamdeset godina stolovala srpska despotska porodica Branković, čime je očuvana srpska državnost u izuzetno teškim okolnostima. Opština Pećinci je poslednjih godina, prepoznajući značaj Kupinika, izdvojila sredstva za rešavanje imovinsko-pravnih odnosa i sufinansirala arheološke kampove i arheološka istraživanja Kupinika, a to što su sredstva koja nam je dodelila Pokrajinska vlada ove godine učetvorostručena u odnosu na prošlu godinu jasan je pokazatelj da značaj Kupinika prepoznaju i viši nivoi vlasti - kazao je Vojkić.
Ostaci iz svih epoha
PRE tri godine opsežna istraživanja u Kupiniku, izveli su stručnjaci Narodnog muzeja iz Beograda, koji su potvrdili da su prvi put na nekim lokalitetima otkriveni i registrovani delovi naselja, grobalja i drugi materijalni ostataci iz svih epoha, a ne samo iz srednjeg veka.
Istorijski izvori ukazuju na postojanje ove tvrđave krajem 14. veka, a srpski despoti ga dobijaju početkom 15. veka i Kupinik od tada postaje bastion hrišćanstva na granici na Savi i tvrd bedem protiv Osmanlija.
Nakon razaranja 1521. godine, on pada u zaborav i tone u močvaru iz koje je iznikao. Od tada se o njemu malo zna. Do pre desetak godina do Kupinika je bilo praktično nemoguće doći, jer je bio zarastao u korovu i trnju. Radom lokalne samouprave, udruženja građana sa teritorije opštine Pećinci, Mladih istraživača Srbije i brojnih entuzijasta zaljubljenih u prirodu ovog kraja i kulturne znamenitosti, volonterskim kampovima, i par godina na sistematskim arheološkim istraživanjima, ovaj lokalitet postao je vidljiv i dostupan naučnoj i široj javnosti.