SVET PAMTI KOŠARKAŠKOG MOCARTA: "Ubila" Dražena, pa se udala za slavnog fudbalera

Život legendarnog košarkaškog Mocarta prerano je okončan na auto-putu A9 između Frankfurta i Minhena, a mnogi za njegovu smrt optužuju tadašnju devojku Klaru Salanci koja je bila za volanom golfa koji se zakucao u teretnjak.

Dražen je spavao na suvozačevom mestu, od siline sudara ispao iz vozila i ostao na mestu mrtav.

Klara je preživela, kasnije se i udala za nemačkog fudbalera Olivera Birhofa i u tom braku doživela veliku tragediju kad je izgubila dete u osmom mesecu trudnoće. S njima u golfu bila je i turska košarkašica Hilal Edebal koja je u nesreći izgubila pamćenje.

Draženova majka Biserka govorila je kako je Klara monstrum koja nikada posle nesreće nije stupila u kontakt sa Turkinjom koja je važila za veliku nadu svetske košarke...

„Košarkaški Mocart“ karijeru je započeo u rodnom Šibeniku, a prvi uzor bio mu je brat Aleksandar Petrović. Sa njim je odlazio na prve treninge, i tako polako ušao u prvi tim Šibenke sa samo 15 godina. Već tada je bio poznat po izrazitim radnim navikama, koje su ga dovele do sportske besmrtnosti. Kada bi propustio jedan trening, smirio bi se tek kada bi sledećeg dana odradio dupli trening.

Već kao tinejdžer, vodio je “svoju” Šibenku do titule prvaka Jugoslavije. Svi Šibenčani pamte taj deveti april 1983. godine, kada je Šibenka u majstorici na Baldekinu poenima sa penala Dražena Petrovića osvojila titulu šampiona Jugoslavije.

Usledilo je veliko slavlje u Šibeniku koje je potrajalo samo do sledećeg jutra. Pošto je KK “Bosna” uložila žalbu smatrajući da je vreme isteklo pre faula nad Draženom za slobodna bacanja, KSJ je poništio utakmicu i doneo odluku da se ona odigra ponovo, ali ovog puta na neutralnom terenu u Novom Sadu. Šibenčani su odbili da odigraju ponovljeni meč, tako da je na kraju zvanični šampion postala KK “Bosna”.

Niko u Šibeniku nije prihvatio ovakav ishod, tako da će vam i danas reći da su oni predvođeni Draženom Petrovićem bili košarkaški šampioni Jugoslavije 1983. godine.

Postoji legenda vezana za majstoricu odigranu u Šibeniku, po nekim pričama tadašnji predsednik KSJ-a Vasil Tupurkovski je od Dražena tražio da promaši jedno slobodno bacanje i da utakmica ode u produžetak, ali je Dražen odbio da to uradi.

Petrović 1984. godine prelazi u Cibonu, koju je predvodio do dve titule prvaka Evrope (85. i 86. godine) i jednog Kupa pobednika kupova. Dok je igrao za Cibonu, Dražen je uvek bio posebno motivisan u mečevima protiv Reala. Gotovo da nije bilo meča Cibone protiv “kraljevskog kluba” u kome Dražen nije postigao bar 40 poena.

Navijači iz Madrida su izuzetno poštovali njegovo košarkaško znanje, ali su ga u isto vreme i mrzeli zbog partija koje je pružao protiv njihovog kluba. Dražen Petrović je pružao sjajne partije u dresu Cibone, koju je vodio do dve evropske titule.

Po jednoj legendi, dokaz o mržnji Madriđana prema Draženu je finalna utakmica SP-a u vaterpolu iz Madrida 1986. godine. U mitskoj utakmici koju je rešio Igor Milanović, svi domaći gledaoci su navijali protiv Jugoslavije samo zbog Dražena.

Igrajući za cibose, Dražen je svoj takmičarski duh najbolje pokazao u prvenstvenom meču protiv Olimpije. U utakmici odigranoj 1986. godine, Dražen je protiv juniora Olimpije postigao čak 112 poena. Veliki deo prvog tima Olimpije je bio suspendovan, pa su “zmajčeke” na tom meču predstavljali juniori. Taj rekord je samo nekoliko dana kasnije oborio Zadranin Zdenko Babić u Kupu Radivoja Koraća protiv kiparskog Apoela.

Dražen 1988. godine prelazi u Real Madrid, po onoj staroj izreci “Ako ne možeš da ga pobediš, pridruži mu se” čelnici Reala su se odlučili da probaju da dovedu Dražena u svoje redove. Petrović je pristao da dođe u Madrid, a odmah se videlo da Real nije mogao povući bolji potez.

U svojoj jedinoj sezoni sa Realom, Dražen osvaja još jedan evropski trofej i titulu najkorisnijeg igrača Evrope. Legendarno je bilo to finale Kupa pobednika kupova 1989. godine, odigrano u kultnoj Atinskoj dvorani “Mira i prijateljstva”. Sa jedne strane Kaserta predvođena velikim Oskarom Šmitom, a sa druge strane Real predvođen Draženom. Real je slavio posle produžetka 117:113, a utakmicu je obeležio “run and gun“ dvojice majstora košarke. Oskar je postigao 44, a Dražen čak 62 poena.

Samo provedenih godinu dana u Realu, Dražen je žudeo za novim izazovom. Iako je imao još tri godine važećeg ugovora sa Realom, Dražen se odlučio za odlazak u NBA ligu i to u ekipu Portland Trejl Blejzersa.

Nakon nepune dve sezone u Portlandu, koje je uglavnom proveo na klupi, Dražen prelazi u Nju Džerzi Netse i ubrzo postaje njihov najbolji igrač. Godina 1993. bila je najbolja u njegovoj karijeri. Za Netse je prosečno postizao 22 poena po meču. Imao je sjajan šut iz igre, bio je najbolji trojkaš lige, a slobodna bacanja je pogađao u velikim procentima.

Izabran je u treću petorku NBA lige, a iako je po svim kriterijumima to zaslužio, Dražen ipak nije odabran u tim za Ol-star utakmicu. Ipak, od njega se očekivalo da sledeće sezone potpuno zablista i bude jedan od najboljih igrača lige, ali…

U Vroclavu, šestog juna 1993. godine, u jednoj sasvim rezultatski nevažnoj utakmici kvalifikacija protiv Slovenije, Dražen je kao kapiten poslednji put predvodio hrvatsku reprezentaciju.

Sledećeg dana krenuo je sa timom prema Zagrebu. Iskrcao se u Frankfurtu, pozdravio sa ostatkom tima i autom produžio prema Minhenu preko Ingolštata. 7. 6. 1993. godine u saobraćajnoj nesreći kod Ingolštata, poginuo je jedan od najvećih evropskih košarkaša svih vremena, Dražen Petrović.

Za reprezentaciju Jugoslavije Dražen je debitovao na Evrobasketu 1983. u Francuskoj gde je Jugoslavija podbacila. Tamo je igrao u paru sa Draganom Kićanovićem, zbog koga je čak želeo da pređe u Partizan, gde je pre njega iz Šibenke otišao Moka Slavnić, još jedan veteran od koga je mnogo naučio.

Već sledeće godine na Olimpijskim igrama u Los Anđelesu osvojio je bronzanu medalju. Istu medalju, ali ovog puta kao MVP turnira osvojio je na SP u Španiji 1986, kao i na EP u Grčkoj 1987. godine. Na Olimpijskim igrama u Seulu sa reprezentacijom je osvojio srebro, da bi najveće uspehe ostvario na EP u Zagrebu 1989. i na SP naredne godine u Argentini, osvajanjem zlatnih medalja, titulom MVP-ja i najboljeg strelca. Po raspadu SFRJ predvodio je hrvatski nacionalni tim do srebra na Olimpijskim igrama u Barseloni 1992. godine i čuvenog finala sa originalnim drim-timom, u kom je nadmašio čak i Majkl Džordana i sa 21 poenom bio najefikasniji akter meča.

U septembru 2002. godine, Dražen je primljen u košarkašku kuću slavnih u Springfildu. U obrazloženju njegovog prijema u kuću slavnih je pisalo da je 1988. i 1992. godine osvojio srebrne olimpijske medalje, da je bio najbolji evropski igrač svoje generacije, a u četiri godine igranja u NBA ligi, u Portlandu i Nju Džerziju je imao prosek od 15 poena po utakmici.

Sećanje na “košarkaškog Mocarta”, kako su ga zvali, i danas ne bledi. Svi ljubitelji košarke koji su imali tu čast da ga gledaju, nikada neće zaboraviti jednog od najboljih košarkaša svih vremena, legendarnog Dražena Petrovića.

Košarkaška dvorana u Zagrebu, kao i jedan trg u glavnom gradu Hrvatske nose ime legendarnog košarkaša, a spomenik mu je podignut i u Lozani.

BONUS VIDEO: Top 10 najboljih poentera u NBA