ROĐENDAN FK VOJVODINA I TO 110! Od tajnog nastanka, srpskog prkosa, plavih dresova i ljubavnih jada - do slave

Krenimo redom na ovo kratko, a potpuno nesvakidašnje putovanje kroz istoriju srpskog fudbalskog velikana.

Za njen recept su potrebni:

Mesto zbivanja: Austrougarska. U kojoj nacionalni klub Srba nije bio nešto baš poželjno zbog narastajućih tenzija koje su se, vrlo brzo, razbuktale u krvavi ratni sukob.

Vreme zbivanja: Godina 1914. Godina u kojoj je fudbal već uveliko živeo na evropskom kontinentu, ne i u "Srpskoj Atini" koja je u to vreme imala nešto manje od 40.000 žitelja.

Lokacija: Štrikerska radionica čika Save Šijakova, Temerinski šor 12.

Akteri: Utemeljivač novosadske tekstilne industrije Milenko Šijakov, slavni advokat Kosta Hadži - potonji dugogodišnji generalni sekretar jugoslovenske kuće fudbala, univerzitetski profesor Vladimir Milićević, pravnici Radenko Rakić i Kamenko Ćirić, hemičar Dušan Hinić, te Branko Gospođinački, Gojko Ružić, Đorđe Živanov i Ranko Tošić.

Izgovor: Svi ovi slavni osnivači u to doba su, kao vrlo mladi, morali da nađu izgovor za okupljanje u tadašnjoj Austrougarskoj. U dvorištu Temerinskog šora 12, koji se tada zvao Žitna ulica, ovi učenici Velike srpske pravoslavne gimnazije, šegrti, studenti i trgovački pomoćnici, rešili su da osnuju nacionalni klub.

Ime: Petnaest godina trajalo je "Vojvodstvo Srbija i Tamiški Banat" (od 1849. do 1861), pa su osnivači odabrali ime Vojvodina kako bi podsetili na nekadašnju ideju o vojvodstvu u kome je bilo planirano da Srbi imaju kulturno-političku autonomiju u nekadašnjoj Habzburškoj carevini.

Teren: "Voša" tada nije imala svoje igralište, pa je omladina iz Podbare i Salajke koja se pridružila klubu trenirala na poljančetu "Četiri krajcare".

Dresovi: Iako je Vojvodina svih ovih decenija poznata po crveno-beloj opremi, prvi dresovi koje je sašila majka fudbalera Milorada Milićevića bili su - svetlo plavi.

Prvi meč: U Kovilju, 1914, protiv lokalnog kluba Šajkaš koji je postojao već šest godina.

Ljubav: Prvi rival je odabran - zbog ljubavi. Devojka fudbalera Vojvodine Ljubojevića bila je iz tog kraja, pa je odabran Šajkaš kako bi je on impresionirao. A ta ljubav se uveliko prenela i na sam klub koji je iz tajnosti - odmah krenuo u slavu.

Prvi rival poražen je sa 5:0, pa iako se na naredni nastup čekalo sve do oslobođenja 1918. godine, ljubav prema "Voši" nastavila je da traje. I do tada, a i do sada, 110 godina kasnije. U međuvremenu su osvojene dve titule - slavilo se u leto 1966. i 1989. osvajanje šampionskog trofeja. Ne i poslednjeg, veruju oni kojima je novosadska "dama srpskog fudbala" najmilija srcu.

Bonus video: Kad je u halu ušao vojni orkestar, i "delije" i "grobari" zagrmeli kao jedan!