ZBOG LEGENDE IZ SRBIJE: Fudbalski savez Italije je rešio da ovo uradi u čast Siniše Mihajlovića

U danu u kome su postali poznati detalji kada će biti sahrana Siniše Mihajlovića, u danu kada se javnosti, istina na kratko, obratila i Mihina žena, a njihova deca imaju emotivne objave na društvenim mrežama, FS Italije je naložio svim klubovima u toj zemlji da svoje mečeve otpočnu tek posle minuta tišine u slavu srpske legende.

"Ovo se odnosi na utakmice koje se igraju tokom vikenda, ali i na sve one koje su pomerene za ponedeljak", navodi se u odluci FIGC-a.

Zbog Svetskog prvenstva u fudbalu, mečevi elitnog italijanskog fudbalskog takmičenja, Serije A, ne igraju se do 4. januara.

Zato se odluka italijanskog Saveza odnositi na niže rangove, počev od Serije B, a uključujući i četvrtu ligu, u kojoj je Katanija, koju je Miha svojevremeno trenirao. U Italiji je još bio šef stručnih štabova Bolonje (dvaput), Fjorentine, Sampdrije, Milana i Torina, koji su i sada prvoligaši.

Siniša Mihajlović - biografija

Rođen 20. februara 1969. u Vukovaru, Siniša Mihajlović je fudbalsku karijeru počeo kao levo krilo, da bi prelaskom u Italiju bio prekomandovan u odbranu, gde je igrao do kraja igračke karijere.

Prvo je nastupao za Borovo, potom za Vojvodinu, a od 1990. do 1992. za Crvenu zvezdu, s kojom je osvojio Kup šampiona i Interkontinentalni kup.

Prešao je potom u Seriju A, gde je nosio dresove Rome (dve sezone), Sampdorije (četiri), Lacija (šest) i Intera (dve).

Za reprezentaciju Jugoslavije Mihajlović je odigrao 63 utakmice i postigao 10 golova, a učestvovao je i na Svetskom prvenstvu 1998. i Evropskom prvenstvu 2000.

Poznat je kao jedan od najboljih izvođača slobodnih udaraca u svetu (on i Đuzepe Sinjori su jedini igrači koji su u Seriji A postigli tri pogotka na jednoj utakmici iz slobodnih udaraca), a takođe drži rekord po broju postignutih golova iz slobodnih udaraca u italijanskom prvenstvu zajedno sa Andreom Pirlom (28).

Posle završetka igračke karijere radio je kao pomoćni trener u Interu do 2008. i u tom periodu osvojio još dve titule prvaka kao i jedan trofej superkupa Italije. Pored Intera je bio i trener Katanije, Fjorentine, fudbalske reprezentacije Srbije, Sampdorije, Milana, Torina i Sportinga iz Lisabona, a u Bolonji je bio dvaput. Posednji put od 2019, tačno deset godina nakon što je prvi put napustio taj klub.