"ZLATNIM SLOVIMA SI UPISAN U ISTORIJU!" Ovako je Crvena zvezda reagovala na vest da je Siniša Mihajlović umro
VEST da je Siniša Mihajlović umro potresla je sve istinske ljubitelje sporta. Posebno je pogođena njegova "crven-bela porodica", fudbalski klub iz kog se vinuo u evropske i svetske visine, Crvena zvezda sa kojom je i Evropu i svet pokorio.
Foto N. Paraušić
Tim povodom su se crven-beli ovako obratili javnosti putem društvenih mreža:
- Sa velikim žaljenjem obaveštavamo zvezdaše da nas je danas napustio legendarni Siniša Mihajlović.
Njegovo ime će zlatnim slovima zauvek ostati upisano u istoriji Zvezde, jer je Miha bio deo čuvene zlatne generacije našeg kluba koja se popela na vrh Evrope i sveta 1991. godine. Veliki zvezdaš i čovek sa neverovatnim srcem i snagom preminuo je u 53. godini života.
Naš klub izražava najdublje saučešće porodici Mihajlović. Neka mu je večna slava! - navodi se u saopštenju Zvezde.
Siniša Mihajlović - biografija
Rođen 20. februara 1969. u Vukovaru, Siniša Mihajlović je fudbalsku karijeru počeo kao levo krilo, da bi prelaskom u Italiju bio prekomandovan u odbranu, gde je igrao do kraja igračke karijere.
Prvo je nastupao za Borovo, potom za Vojvodinu, a od 1990. do 1992. za Crvenu zvezdu, s kojom je osvojio Kup šampiona i Interkontinentalni kup.
Prešao je potom u Seriju A, gde je nosio dresove Rome (dve sezone), Sampdorije (četiri), Lacija (šest) i Intera (dve).
Za reprezentaciju Jugoslavije Mihajlović je odigrao 63 utakmice i postigao 10 golova, a učestvovao je i na Svetskom prvenstvu 1998. i Evropskom prvenstvu 2000.
Poznat je kao jedan od najboljih izvođača slobodnih udaraca u svetu (on i Đuzepe Sinjori su jedini igrači koji su u Seriji A postigli tri pogotka na jednoj utakmici iz slobodnih udaraca), a takođe drži rekord po broju postignutih golova iz slobodnih udaraca u italijanskom prvenstvu zajedno sa Andreom Pirlom (28).
Posle završetka igračke karijere radio je kao pomoćni trener u Interu do 2008. i u tom periodu osvojio još dve titule prvaka kao i jedan trofej superkupa Italije. Pored Intera je bio i trener Katanije, Fjorentine, fudbalske reprezentacije Srbije, Sampdorije, Milana, Torina i Sportinga iz Lisabona, a u Bolonji je bio dvaput. Posednji put od 2019, tačno deset godina nakon što je prvi put napustio taj klub.