POSLEDNJA VOŽNJA BILA 31. JULA 1978: Uskotračnom „Ćiru“ 116. rođendan i 42. parastos (FOTO)

Bio je to početak privrednog sunovrata, sarajevsko-romanijske i gornjedrinske regije, jer je sa radom prestala i pružna deonica Ustiprača-Foča do rudnika Miljevina.

Rudu koju su vukle kompozicije teretnog voza, a naročito cisterne amonijaka iz Pančeva za „Azotaru“ u Goraždu, zamenili su kamioni. Bilo je to nerentabilno i vrlo brzo se odrazilo na industrijski krah, od kojeg se ova regija ni danas nije oporavila.

- Taj garavi „ćiro“ je bio „sirotinjska majka“. Na njegovoj izgradnji je ovde radilo na stotine radnika, a poljoprivredni proizvodi nisu ostajali u ambarima, podrumima i trapovima, već su transportovani ka Sarajevu i Goraždu. Seljaci su počeli zarađivati novac, a ja, besplatno dobijao platu, odeću i obuću. Svi pružni radnici su dobro živeli i malo koji da nije pustio suzu onog 31.jula 1978. godine. Bio sam pratilac voza u toj zadnjoj vožnji „Alipašin most“ (Sarajevo)-Rudo-Priboj, jer je posle Drugog svetskog rata, pruga sa Uvca izgrađena četiri kilometra do Priboja. Sad kroz Priboj tutnje vozovi Beograd-Bar, kroz Rudo-tuga i jad.

- Valjda je i zbog svega rečenog, Rudo sada, u krugu porodica najnerazvijenih opština u Republici Srpskoj – kaže za „Novosti“ Milenko Mićević (82), ovde poslednji ćirov „Mohikanac“, koji, svakog 31.jula, stavlja na glavu železničku kapu.

Milenko je u penziju otišao sa „pruge“ u pola radnog veka, a penziju prima već 42 godine, što je, u najmanju ruku „dupli“ penzionerski vek, jer malo koji penzioner tu privilegiju ima 20 godina.

- Zato se ja duboko klanjam garavom „Ćiru“, a danas sam dodatno tužan jer mi je, eto juče umro kolega Pavle Vilotić (88) i ostavio jedinog mene „Novostima“ za sagovornika, sa setom u glasu govori Milenko Mićević, pružni radnik u penziji.

Železnička zgrada na Uvcu, izgrađena tada kraj reke Uvac, gde je bila i okretuška za lokomotivu, a i prirodna granica između dva ondađšnja carstva Turske i Austrougarske, namerno je rađena po uzoru na onu iz Beča, ali tri puta manjih gabarita.

To je i danas vidljivo u muzeju u Beču na mapi Beč-Uvac.