JEDNA OD NAJPOZNATIJIH SRPSKIH CRKAVA DANAS SLAVI SVOG ZAŠTITNIKA: Nalazi se u srcu srednjevekovne prestonice (FOTO/VIDEO)

To je samo jedan od brojnih razloga zbog kojih vernici smatraju ovu crkvu posebnom. Pretpostavlja se da je podignuta kao i sam grad, sa utvrđenjem od 1371. do 1378. godine u slavu rođenja despota Stefana Lazarevića. Nikada nije rušena.

U ovoj crkvi, čuva se vratni pršljen kneza Lazara, a deo moštiju uz specijalne mere zaštite pohranjen je u staklenoj kutiji, obložen u kivotu. Kao vredne relikvije, tu se čuvaju i delovi moštiju, simbolično, Svetog Vida, po kome se i praznuje Vidovdan, i Jelene Balšić, Lazareve ćerke.

– Lazarica nikada nije pretvarana u džamiju, što je bila sudbina mnogih pravoslavnih crkava – ispričao je „Novostima“ sveštenik Željko Marković, starešina crkve Lazarica. – Povremeno su je Turci kako bi se narugali, pretvarali u konjušnicu ili barutni magacin, ali veći deo građevine je veran srednjovekovnom periodu. Na tome treba zahvaliti i arhitekti Peri Popoviću koji je 1904. radio rekonstrukciju crkve i ponovo otkrio moravsku plastiku, 17 rozeta i stare kupole.

Ikonostas Lazarice izradili su pripadnici Ohridske škole1844. godine. 

Prvo zvono u oslobođenoj Srbiji koje nas i danas služi u Lazarici, poklon je vožda Karđorđa iz 1812. godine. To, međutim, nije slučaj sa Miloševim zvonom, koje je poklonjeno 1833, ali trajno izgubljeno u balkanskim ratovima.

Crkva Lazarica zauzima centralno mesto u ostacima Lazarevog grada, koji se prvi put spominje 1387. godine u povelji dubrovačkim trgovcima. Delovi Donžon kule, ostaci zapadnog i istočnog zida, sačuvani su tragovi nekadašnje srpske prestonice.

Svedočanstva o sveštenicima crkve Lazarice od 1833. godine do danas čuvaju se u biblioteci ove bogomolje, zajedno sa više od 3.500 naslova. Među njima je i jevanđelje na crkveno-slovenskom jeziku, iz 1836. godine.