ZLOČIN KOJI JOŠ NIJE KAŽNJEN: Pre 24 godine na inicijativu SAD udružene snage NATO započele agresiju na našu zemlju
NAVRŠAVAJU se 24 godine od početka agresije NATO na Saveznu Republiku Jugoslaviju. Na inicijativu SAD, 24. marta 1999. godine 19 moćnih država Alijanse napalo je našu zemlju i time zakucalo poslednji ekser u mrtvački sanduk međunarodnog pravnog poretka.
Bombardovana zgrada Generalštaba, Foto I. Marinković
vikipedija
Svet građen od završetka Drugog svetskog rata prestao je da postoji te martovske večeri kada su prve američke krstareće rakete počele da ubijaju i razaraju na Kosovu i Metohiji. Taj težak zločin koji još nije kažnjen, nastavljen je sledećih 78 dana, na očaj čelnika Alijanse uverenih da će se rat završiti za dva-tri dana. Srbi su se opet pokazali kao nepredvidiv faktor.
Danas je očigledno da je poslednja Jugoslavija stradala kao kolateralna šteta svetskog rata zapadne neoliberalne ideologije protiv ideja nacionalnog suvereniteta i identiteta, čiji su simbol devedesetih postali Srbi. Zbog toga je američki predsednik Bil Klinton u svojim ratnohuškačkim govorima koristio austrougarsku krilaticu iz 1914. godine: "Srbija mora biti bačena na kolena". vikipedija Lansiranje krstareće rakete na Srbiju
To objašnjava i iracionalnu mobilizaciju 19 članica najveće vojne alijanse u istoriji čovečanstva protiv male srpske vojske i naroda, iscrpljenih lokalnim ratovima, siromaštvom i sankcijama. Napad 24. marta 1999. jednako efikasno je mogla da obavi sama vojska SAD, modernim krstarećim projektilima i bombarderima. Ideja Klintonove administracije da umeša ceo NATO u agresiju, izgledala je kao primanje novih članova u mafijašku organizaciju, kada oni moraju da ubiju žrtvu pred starim bosovima. Čim se okrvave ruke u zajedničkom zločinu, izlaska iz zločinačke organizacije više nema. Saučestvovanjem članica NATO u zločinu protiv Srba promenjena je istorija sveta, što je danas veoma očigledno u Ukrajini.
ŽRTVE PADAJU I DAN-DANAS
PRLjAVA agresija NATO nije završena u junu 1999, niti je konačan spisak žrtava avijacije Alijanse i njene pešadije koju su činili kosmetski Albanci u terorističkoj OVK, vojnici oružanih snaga Albanije, zapadni plaćenici i islamski džihadisti. Žitelji Srbije i dalje obolevaju i umiru od posledica hemijsko-radiološkog zagađenja izazvanog bombardovanjem petrohemijskih postrojenja i korišćenjem municije sa osiromašenim uranijumom. Osiromašeni uranijum, paradoksalno, najvoše žrtava odneo je među Albancima iz Metohije gde ga je NATO najviše koristio, ali nikada nije očistio zaostale projektile.
Čelnici NATO su Srbe 1999. posmatrali kao trn u peti divovske alijanse, koji može da uzrokuje njen pad. O tome nedvosmisleno svedoči američki general Vesli Klark, vojni komandant agresije licemerno nazvane "humanitarnom intrvencijom". Klark u svojoj knjizi priznaje da operaciju "Saveznička snaga" na Zapadu "nije bilo dozvoljeno nazivati ratom".
- Ali to je, naravno, bio rat. Moderan rat, prvi koji je za pola veka vođen u Evropi i prvi koji je u svojoj istoriji vodio NATO. Da nismo uspeli, posledice po NATO... bile bi izuzetno štetne. Lako je moguće da NATO ne bi preživeo u svom sadašnjem obliku - zabeležio je Klark.