ZABRINJAVAJUĆE ZA CEO SVET: Naučnici otkrili curenje metana sa Antarktika

Metan je gas koji čak 84 puta snažnije zagreva atmosferu nego CO2. Odranije se znalo da naveliko počinje da curi s otapanjem permafrosta u Sibiru, ali nikad na polarnom kontinentu. Zbog budućnosti života na Zemlji i čovečanstva, naučnici su zgroženi otkrićem.

U podmorju oko južnog polarnog kontinenta naučnici procenjuju da se nalazi čak četvrtina svih podzemnih količina metana na svetu. Objavljeno istraživanje troje naučnika u časopisu „Rojal sosajeti“ otkriva ne samo prvo poznato veliko curenje metana na Antarktiku, nego i to tamo da godinama od početka curenja oko izvora metana na morskom dnu nema bakterija koje bi taj metan proždirale i sprečavale njegov odlazak u atmosferu.

- Taj nedostatak konzumacije metana (od bakterija) najvažnije je otkriće. To nije dobra vest. Mikrobima je trebalo više od pet godina da se uopšte tamo pojave, a čak i tad metan je nastavio rapidno da curi s dna - komentarisao je za „Gardijan“ Endru Turber sa Univerziteta države Oregon koji je radio na istraživanju.

- Metanski ciklus je apsolutno razlog za to da se društvo zabrine. Smatram to neopisivo zabrinjavajućim - dodao je ekstremno dramatičan opis stanja, prenosi portal Buka.

Curenje metana s morskog dna u vodama oko Antarktika, navodi se u istraživanju, ronioci su prvi put uočili još 2011, pukom slučajnošću.

Na isto mesto u Rosovom moru uspeli su da se vrate tek posle pet godina kako bi mesto curenja detaljno proučili. A potom je sledio laboratorijski deo posla.

Tu na red dolazi i najdramatičniji deo otkrića. Curenje metana s dna mora, prvo kroz morske vode prema površini, a onda dalje u atmosferu, deo je prirodnih ciklusa. Takvi ispadi povremeno se događaju i usled bušenja podmorja u potrazi za naftom i plinom, na primer u Severnom moru, što ponekad doseže razmere katastrofe.

Međutim, prirodna zaštita u tim slučajevima su kemosintetske bakterije koje energiju za svoj život crpe iz molekula metana. Ovde se dogodilo to, navode naučnici u svom opisu istraživanja, da je i pet godina od otkrića oko izvora curenja pronađeno da od svih mikroorganizama, na one koji konzumiraju metan, praktično ga jedu, otpada samo 4 posto od svih populacija mikroba.

- Zajednica mikroba nije se razvila dovoljno da stvori dovoljan filter kako bi se sprečilo curenje metana iz sedimenta - stoji u rezultatima istraživanja.

Kao razlozi za to navodi se vrlo niska temperatura mora i visoke koncentracije sulfata. Razlozi za curenje metana najverovatnije nisu posledice već postojećeg globalnog zagrevanja. Koliko god je dramatična vest o novom velikom curenju metana kao još jednog velikog ubrzivača klimatskih promena, bitno je znati da ovaj incident ne spada u spiralu samogenerišućih klimatskih promena.

Koliko je metan opasan po prirodu, odnosno po klimatske promene, pokazuju ilustracije američkih EPA-e i EDF-a. Prema njihovim podacima, emisije stakleničkih gasova, u ekvivalentima CO, 2018. godine bile su takve da se 81 posto odnosilo na CO, čak 10 posto na metan, 7 posto na azotove okside i 3 posto na gasove na bazi fluora.

Metan u atmosferi ne ostaje tako dugo kao CO, ali u prvih 20 godina atmosferu zagreva čak 84 puta snažnije nego CO. Metan dolazi u atmosferu iz prirodnih i umetnih izvora, ali se u svim slučajevima, osim jednog, odnosi na procese oko nafte, gasa i ugljenika. Onaj jedan slučaj odnosi se na stočarstvo, odnosno na probavne plinove koje ispuštaju životinje koje čovek masovno uzgaja u mesnoj industriji.

Pre nekoliko godina 16 istraživanja dovelo je do zaključka da metan iz čovekovog sveta ili onoga što je čovek prouzrokovao, curi u atmosferu čak 60 posto gore nego što se mislilo.

Reč je o velikoj razlici po sudbinu sveta. Od Klimatske konferencije u Parizu postalo je jasno da je prag izbegavanja najgorih posledica po čovečanstvo i prirodu zagrevanje od 1,5 stepena. Sljedeći prag je 2 stepena.

Preko 2 stepena, smatra se, klimatske promene širom sveta više se ne bi mogle zaustaviti, bivale bi sve gore i dovele do višestruko gorih zagrevanja i kataklizme.

(Sputnjik)