NJEGOVA EKSPLOZIJA BILA JE 30 PUTA VEĆA OD ATOMSKE BOMBE: Nepoznata vrsta kristala pronađena u meteoritu koji je pao u Rusiji (VIDEO)

Dana 15. februara 2013, asteroid prečnika 18 metara i težine 11.000 tona ušao je u Zemljinu atmosferu brzinom od oko 66.950 kilometara na sat. Na sreću, meteor je eksplodirao oko 23,3 kilometra iznad grada Čeljabinska na jugu Rusije, zasuvši okolno područje sitnim meteoritima i izbegavši kolosalan direktan sudar sa površinom zemlje.

Stručnjaci su tada označili ovaj događaj kao upozorenje na opasnosti koje asteroidi predstavljaju za našu planetu. Eksplozija meteora u Čeljabinsku bila je najveća eksplozija te vrste koja se dogodila u Zemljinoj atmosferi od događaja u Tunguskoj 1908. Eksplodirala je snagom 30 puta većom od atomske bombe koja je potresla Hirošimu, navodi američka Svemirska agencija NASA.

Na zabeleženim video-snimcima događaja vidi se kako svemirska stena eksplodira u blještavoj svetlosti koja je nakratko bila svetlija od Sunca, pre nego što se čuo snažan zvučni udar koji je razbio stakla, oštetio zgrade i povredio oko 1.200 ljudi u gradu, prema podacima koje je preneo portal Live Scence i Space.

U novoj studiji, istraživači su analizirali neke od sićušnih fragmenata svemirskog kamena koji su ostali nakon eksplozije meteora, poznate kao meteoritska prašina. Normalno, meteori proizvode malu količinu prašine dok sagorevaju, ali sićušna zrnca su izgubljena za naučnike jer su ili suviše mala da bi ih pronašla, razbacana vetrom, padaju u vodu ili su kontaminirana materijalima sa zemlje.

Međutim, nakon što je meteor u Čeljabinsku eksplodirao, velika količina meteorske prašine zadržala se u atmosferi više od četiri dana pre nego što je na kraju pala na površinu Zemlje, kako navodi Nasa.

I na sreću, slojevi snega koji su pali neposredno pre i posle događaja zarobili su i sačuvali neke uzorke prašine sve dok naučnici nisu uspeli da ih pronađu. Istraživači su otkrili nove vrste kristala tokom ispitivanja prašine pod standardnim mikroskopom.

Jedna od ovih sićušnih struktura, koja je bila tek toliko velika da se vidi pod mikroskopom, na sreću se našla u centru jednog od uzoraka kada je jedan član tima provirio kroz okular. Da je bila negde drugde, tim bi to verovatno prevideo, prenosi portal Sky News. Nakon analize prašine snažnijim elektronskim mikroskopom, istraživači su pronašli mnogo više ovih kristala i ispitali ih mnogo detaljnije.

Međutim, čak i tada, „pronalaženje kristala pomoću elektronskog mikroskopa bilo je prilično izazovno zbog njihove veličine“, napisali su istraživači u svom radu, koji je objavljen u The European Phisical Journal Plus. Novi kristali su dolazili u dva različita oblika: Kvazi-sferične, ili „skoro sferične“, školjke i šestougaone šipke, od kojih su obe bile „jedinstvenih morfoloških osobina“, napisali su istraživači u studiji.

Dalja analiza pomoću rendgenskih zraka otkrila je da su kristali napravljeni od slojeva grafita – oblika ugljenika nastalog od preklapajućih listova atoma, koji se obično koriste u olovkama – koji okružuju centralni nanoklaster u srcu kristala. Istraživači pretpostavljaju da su najverovatniji kandidati za ove nanoklastere bakminsterfuleren (C60), kugla u obliku kaveza od atoma ugljenika, ili poliheksaciklooktadekan (C18H12), molekul napravljen od ugljenika i vodonika.

Tim sumnja da su se kristali formirali u uslovima visoke temperature i visokog pritiska nastalim raspadanjem meteora, iako je tačan mehanizam još uvek nejasan. Naučnici se nadaju da će u budućnosti pronaći druge uzorke meteoritske prašine iz drugih svemirskih stena kako bi videli da li su ovi kristali uobičajeni nusproizvod raspada meteora ili su jedinstveni za eksploziju meteora u Čeljabinsku.

(RTS)