MINISTROVA POZITIVNA DISKRIMINACIJA: Pap Endiaj - član vlade čije je imenovanje izazvalo reakcije u Francuskoj

Napada ga naročito krajnja desnica koja ga optužuje da je "crnački rasista". Prišivaju mu epitete kao što su islamo-levičarstvo, rasijalizam, indigenizam i vokizam. To, u okviru neologizama, podrazumeva njegovu navodnu bliskost sa krajnje levičarskim i slobodnim islamističkim shvatanjima, priznavanje postojanja neželjenih razlika između rasa (rasijalista nije i rasista), odbranu domorodačkih ideja kao i militantnost u sprovođenju socijalne pravde.

Novi ministar je rođen u mirnom, južnom pariskom predgrađu Antoni, od oca Senegalca, inženjera, i majke Francuskinje, profesorke prirodnih nauka. Završio je prestižnu srednju školu "Lakanal" koja u svom istorijatu među đacima ima i Nobelovce. On i mlađa sestra Mari, inače romansijerka, odrasli su sami s majkom, jer ih je otac brzo napustio.

Tek odlaskom u SAD na studije prvi put se na delu upoznao s tim šta znači segregacija. Kasnije, kada se vratio da dovrši najviše studije u Francuskoj, počeo je da zastupa "pozitivnu diskriminaciju", bilo da je reč o zastupljenosti dela u muzejima, mešovitom sastavu pariske Opere ili zapošljavanju običnog sveta.

Ovaj istoričar specijalizovan za SAD i univerzitetski profesor napisao je 2008. godine i knjigu nazvanu "Crnačka sudbina", sa naslovom inspirisanim nazivom čuvenog dela Andrea Malroa. Konkretno, zagovara isticanje problema crnačke zajednice, ali ne zato da bi se ona izdvajala, već da bi se pronašla rešenja u društvu.

Njegov stav je da u Francuskoj ne postoji "državni rasizam", već "rasizam u državi", u različitim institucijama, strukturalno, a ne orkestrirano. Ističe da se zalaže za mešovitost, protiv je separatističkih okupljanja, bez ozbira da li se radi o tamnoputima ili borcima za prava određenih grupa, iako naglašava da razume njihove zahteve.

Njegov stav se u mejnstrim društvu objašnjava kao iznijansiran, a to se ilustruje i činjenicom da u vezi s dekolonizacijom smatra da treba imati meru, jer bi inače u svemu mogao da se vidi rasizam.

Ipak, njegovo imenovanje predstavlja veliku razliku u odnosu na dosadašnjeg ministra Žan-Mišela Blankea, čija je osnovna karektiristika bila borba za sekularnu školu, što je, uostalom, pozicija i Papa EnPdiaja, ali sa nijansiranim pristupom do istih rezultata. Ova "nijansa" izazvala je i polemiku.

Poslednji kamen

Marin Le Pen, koji iza sebe ima ogroman broj biračkog tela, naglašava da imenovanje Papa Endiaja predstavlja "poslednji kamen u urušavanju zemlje, njenih vrednosti i budućnosti", dok Erik Zemur u njemu vidi istinskog predstavnika vokizma.