DA LI STE ZNALI: Nismo jedina vrsta koja govori

Može li čau čau iz Kine razumeti čau čaua iz Kanade? Da li kenguri imaju akcente? A kako bismo to uopšte znali?

Iako nauka ne može da odgovori na sva ova pitanja, evo nekoliko činjenica koje nam pokazuju koliko je životinjski jezik fascinantan. Morski sisari: Nije tajna da su delfini i kitovi inteligentna stvorenja. Što ih više posmatramo, ovi morski sisari nam izgledaju sve neverovatnije. Zato ne bi trebalo da budemo iznenađeni što je njihov jezik složen. Istraživanje rađeno na spermatozoidima kitova sa Kariba otkrilo je da postoje kodovi (razgovor kitova) koji su jedinstveni za regionalne grupe. Tako grupa kitova iz jednog dela okeana zvuči drugačije od kitova iz drugog područja. Prema ovom jeziku mogu da se identifikuju različite porodice i društvene grupe ovih sisara, pa čak i ono što bismo mogli razumeti kao ime i prezime. U međuvremenu, njihovi rođaci delfini proučavani su dok su komunicirali sa različitim vrstama. „Običan“ delfin komunicira kombinujući zviždanje, kliktanje i vrištanje, dok im blisko srodna lučka pliskavica govori rafalima visokih klikova. U vodama na obali Škotske, među mnoštvom lučkih pliskavica nalazi se nekoliko usamljenih delfina. Čini se da se identifikuju kao pliskavice i isto tako govore. Čak ni ne zvižde. Ptice: Neke pesme ptica mogu nam reći tačno iz koje zemlje potiče ptica rugalica. Ali u portorikanskoj džungli, papagaji koji su odvedeni u zatočeništvo stvorili su sopstvene dijalekte, da bi opstali. Kao i mi, ptice se oslanjaju na zajedničku komunikaciju kako bi ojačale veze i izgradile odnose. Majmuni: U zapadnoafričkim šumama, neke vrste majmuna imaju regionalne dijalekte. Poziv Kembelovih majmuna u šumi Tai može da zvuči kao alarm upozorenja na njihovog glavnog predatora, leoparda. Zanimljivo je da se isti poziv Kembelovih majmuna sa ostrva Tivai shvata kao opšti alarm. U pitanju je potpuno isti zvuk, ali drugačijeg značenja.