NAUČNICI NA PRAGU NOVOG OTKRIĆA: Kakav je to drevni sloj kod središta Zemlje?

Razumevanje onoga šta se tačno nalazi ispod naših nogu sa što je moguće više detalja ključno je za proučavanje svega, od vulkanskih erupcija do varijacija u magnetnom polju Zemlje koje nas štiti od Sunčevog zračenja.

- Seizmička istraživanja, poput našeg, daju sliku unutrašnje strukture naše planete u najvišoj rezoluciji, a mi smo otkrili da je ta struktura mnogo komplikovanija nego što se ranije mislilo - ističe Samanta Hansen, geolog sa Univerziteta u Alabami.

Hansen i njene kolege koristili su 15 nadzornih stanica zakopanih u ledu Antarktika za mapiranje seizmičkih talasa uzrokovanih zemljotresima tokom tri godine, a njihovo istraživanje objavljeno je u časopisu „Sajens Advensis“ (Science Advances).

Način na koji se ti talasi kreću i odbijaju otkriva sastav materijala unutar Zemlje. Budući da se zvučni talasi kreću sporije u tim područjima, ta područja se zovu zone ultraniske brzine (ULVZ).

- Analizom hiljada seizmičkih snimaka sa Antarktika, naša metoda snimanja slike visoke rezolucije pronašla je tanke anomalne zone materijala u CMB-u svuda gde smo istraživali. Debljina materijala varira od nekoliko kilometara do na desetine kilometara. To sugeriše da vidimo planine u jezgru, na nekim mestima do pet puta više od Mont Everesta - rekao je Edvard Garnero, geofizičar sa Univerziteta u Arizoni

Naučnici tvrde da te zone ultraniske brzine najverovatnije predstavljaju okeansku koru zakopanu milionima godina.

Iako potopljena kora nije blizu poznatih subdukcionih zona na površini, odnosno zona u kojima pomeranje tektonskih ploča gura stene u unutrašnjost Zemlje, simulacije objavljene u istraživanju pokazuju kako su konvekcione struje mogle da pomere drevno okeansko dno na mesto gde naučnici tvrde da se sad nalazi, duboko ispod površine Zemlje.

S druge strane, teško je stvarati pretpostavke o vrstama stena i njihovom kretanju na temelju kretanja seizmičkih talasa, pa naučnici stoga ne isključuju i druge opcije. Međutim, hipoteza o okeanskom dnu trenutno se čini najverovatnijim objašnjenjem za te ULVZ-ove.

Postoji i pretpostavka da bi ta drevna okeanska kora mogla biti obmotana oko čitavog zemljinog jezgra, iako je to teško znati sa sigurnošću pošto je toliko tanka. Buduća seizmička istraživanja trebalo bi da otkriju čitavu sliku.

Jedan od načina na koji ovo otkriće može pomoći geolozima sastoji se u otkrivanju kako toplota iz toplijeg i gušćeg jezgra prelazi u omotač. Razlike u sastavu između ta dva sloja veće su nego između čvrste površinske stene i vazduha iznad nje, odnosno u prostoru na kojem živi čitavo čovečanstvo.

Naše istraživanje pruža važne veze između plitke i duboke strukture Zemlje i ukupnih procesa koji pokreću našu planetu, naglašava Hansen, prenosi „Sajens Alert“.

(Sputnjik)

BONUS VIDEO: SADAMOVE PALATE 20 GODINA POSLE AMERIČKE INVAZIJE: Propadaju iako ih je UNESKO stavio pod zaštitu