SNIMA SE NASTAVAK "KALKANSKIH KRUGOVA": Najavljena nova sezona serije

Serija “Kalkanski krugovi” scenariste Đorđa Milosavljevića je završena, no publika koju je ova priča prikovala za male ekrane ostala je uskraćena za saznanje kakve veze baba Guba ima sa Dejanom Matićem (Vojin Ćetković) i kakvu viševjekovnu tajnu još Zabran nosi u sebi.

Zato je odmah po završetku posljednje epizode prvog serijala bilo jasno da će ova mistična priča imati svoj nastavak, a to je potvrdio i idejni tvorac - Milosavljević. Inače ovaj projekat koji je režirao Milan Karadžić okupio je veliku glumačku ekipu koju pored Ćetkovića predvodi i Žarko Laušević, Nataša Ninković, Mima Karadžić, Nina Janković Dičić, dok Dejanovu ćerku Mionu igra mlada glumica i reperka Ivana Zečević.

Scenaristu iza kojeg su uspješne serije među kojima su “Tajkun”, “Preživeti Beograd”, “Jagodići”, “Cvat lipe na Balkanu”, ali i filmovi “Apsolutnih 100”, “Ustanička ulica”, “Nataša”, “Točkovi” u posljednje vrijeme više privlače mistične priče. Zato publika jedva čeka projekat “Beležnica profesora Miškovića” za koji je takođe bio zadužen da napiše scenario. Milosavljević stoji i iza scenarija za film “Košare” čija se premijera takođe očekuje ove godine.

Evo šta je scenarista rekao o nastavku serije:

- Novu sezonu, naravno, može da najavi samo produkcija i tu moram da sačekam na njihovu definitivnu odluku. Ipak, kao scenarista mogu da kažem da priča o Dolu i Zabranu ima veliki dramski potencijal, da taj svet koji smo počeli da gradimo oko i unutar “kalkanskog kruga” ima još mnogo toga da ponudi… a pošto smo ostvarili i sjajne rezultate tokom emitovanja prve sezone, verujem da se na drugu neće mnogo čekati.

O tome šta ga je inspirisalo i kada je nastao scenario Dejan je rekao: 

- Upravo je reč o tome da se spoji naizgled nespojivo. Već sam radio na srodnim filmskim projektima - “Neprijatelj”, recimo, uvodi slovenskog demona Romog Dabu u godinu sa kraja jugoslovenskog građanskog rata. U slučaju “Kalkanskih krugova” privukao me je dramski raskol između problema savremenog života, otuđenja oca i ćerke, problema sa kriminalom i korupcijom, sa jedne strane, i žilave narodne tradicije koja se tiče “izdvojenika” i drevnih kletvi. “Izdvojenici” se inače pominju u priči “Gubavac” Milovana Đilasa, koja se dešava u Crnoj Gori za vreme austrijske okupacije tokom Prvog svetskog rata… Što se tiče kletvi, dobro je poznato da je najteža ona koju baca majka, dok udara kamenom o kamen. Od tih motiva počeo sam da gradim priču “Kalkanskih krugova”.

- Što se tiče folklore, mitologije i verovanja, za mene su najveći izbor oduvijek bila i do danas ostala đela Veselina Čajkanovića. Baba Guba iz “Kalkanskih krugova” osmišljena je po uzoru na Čumu, personifikaciju kuge, “Baba Kugu”, onako kako ju je Čajkanović opisao. A samo selo Gubin Do, u kome su živjeli oboljeli od gube zaista je postojalo krajem devetnaestog vijeka, u okolini Užica. Ja sam ga, za potrebe priče, preselio u centralnu Šumadiju - rekao je Đorđe i nastavio:

- Nisam, na žalost, vidio Spinalongu, ali su priče o oboljelima od gube dramatične, neobične, najčešće tragične. Spomenuo sam “izdvojenika” Lazara, o kome je pisao Milovan Đilas. A postoje i mnogo druge priče. Zanimljivo je da guba nije morala da bude vidljiva ili bar upadljiva, zbog čega su mnogi oboljeli bježali iz svojih “zabrana”, prikrivali svoju bolest i miješali se sa zdravima. Nisam siguran koliko bi mogli da im zamjerimo na tome. U izdvojeništu, prepušteni sami sebi i milosti svojih komšija i svojih najbližih, oni su bili osuđeni na jedno sporo i tiho umiranje.

Ova serija snimala se prošle godine u jeku pandemije, a evo koliko su se mere odrazile na rad na ovom projektu:

- Mjere su realizaciju serije otežale, poskupele i usporile. Ali, nije bilo drugog načina… pogotovu što su se neki članovi ekipe, uprkos svim merama ipak razboleli tokom postprodukcije i, srećom, bolest u međuvremenu preležali. Na samom snimanju, desio se jedan ironičan trenutak - snimajući scenu u kojoj u Zabran dovoze bolesnicu, navodno oboljelu od gube, njena pratnja koja ide za kolima punim živog kreča na licima nosi marame, da bi se od onovremene zaraze zaštitili. Istovremeno, izvan kadra, ekipa je nosila slične maske - da bi se zaštitila od savremene zaraze koronom. Iz te perspekive, vrijeme sa početka dvadesetog i dvadeset prvog vijeka i ne razlikuje se mnogo.

O tome da li je zadovoljan kako je serija prošla kod publike Đorđe je rekao:

Scenario druge sezone je već uglavnom gotov, ali će se, po planu, realizovati tek sljedeće godine. Trenutno je u produkciji zaista pravo more igranog programa i teško je obezbijediti sve autore koji su za realizaciju “Tajkuna” potrebni, počevši od Dragana Bjelogrlića, tumača naslovne uloge, koji je jako zauzet sopstevnim projektima. Ali, nadam se da ćemo sledeće godine biti pred novim “Tajkunom”.

Uskoro publiku očekuje još jedan Đorđev projekat - “Beležnica profesora Miškovića” u kojoj glavnu ulogu igra Momčilo Otašević. I ova serija baviće se mistikom i neistraženim stvarima.

- Jako mi je drago da sam kao scenarista ponovo sarađivao sa Momčilom Otaševićem, zaista sjajnim glumcem. “Beležnica” jeste projekat koji ima dodirne tačke sa “Kalkanskim krugovima” utoliko što se bavi nepoznatim, neistraženim fenomenima, na pragu fantastičnog… s tim što je “Beležnica” po stilu i žanra bliža, recimo, antologijskoj seriji “Dosije Iks”. Istina je da su mislične teme trenutno najprivlačnije, vjerovatno i zbog obilja koje postoji u žanrovima kojima sam ranije bio sklon - sad su krimići i trileri praktično postali standard tekuće produkcije, pa kao scenarista osećam potrebu da se od toga odmaknem u nekom drugačijem pravcu.

Poslednje vreme popularni su projekti o istorijskim ličnostima, pa su tu projekti “Ime pravde”, “Aleksandar Karađorđević”, “Porodica”, a snimljena je i serija o Jovanki Broz. O tome da li ga privlače ovakvi projekti Đorđe kaže:

- Kao gledaoca, da. Kao scenaristu, manje. Više volim priče u kojima su glavni junaci uslovno rečeno “obični ljudi”, dok oni sporedni mogu da budu istorijske pojave ili figure. Stvar je u tome što je istorija odavno postala oblik primenjene umetnosti, a kad se kao pripovedač bavite istorijskim ličnostima, htjeli vi to ili ne, svakako učestvujete u procesu novog tumačenja, slobodne reinterpretacije istorije. To, naravno, ne osporava umjetnički kredibilitet takvih projekata - “Porodica” je u tom smislu jako uspješan i kvalitetan televizijski proizvod.

Pridržavao se svedočanstava preživjelih sa Košara

Uskoro stiže i jedan film ovog scenariste. U pitanju je ostvarenje “Košare”, nazvan po mestu u kojem je 1999. godine stradalo preko 100 vojnika.

- Kao scenarista filma maksimalno sam se pridržavao svjedočanstava, i to prije svega onih koje sam imao prilike da čujem “iz prve ruke”, od preživjelih boraca kao sagovornika ili iz dokumentarnog materijala, koje je produkcija snimila. Moja zamisao je bila produkciono relativno skromna - želio sam da prije svega ispričam priču o grupi osamnaestogodišnjaka koji su, posle samo šest meseci obuke, sa slabim naoružanjem i siromašnom tehnikom, bili prinuđeni da se sukobe sa više puta jačim i brojnijim neprijateljem… i da su u tome uspjeli da njihov napad zaustave. Reditelj Balša Đogo je preuzeo projekat, koji se proširio i na seriju, a i ambicije su u međuvremenu značajno narasle. Mogu samo da im dam podršku da u tome istraju do kraja.

U slučaju “Kalkanskih krugova” privukao me je dramski raskol između problema savremenog života, otuđenja oca i ćerke, problema sa kriminalom i korupcijom, sa jedne strane, i žilave narodne tradicije koja se tiče “izdvojenika” i drevnih kletvi.

Sad su krimići i trileri praktično postali standard tekuće produkcije, pa kao scenarista osjećam potrebu da se od toga odmaknem u nekom drugačijem pravcu

“Izdvojenici” se inače pominju u priči “Gubavac” Milovana Đilasa, koja se dešava u Crnoj Gori za vrijeme austrijske okupacije tokom Prvog svjetskog rata…

(Vijesti)