OTISCI UMETNIKA NA PAPIRU: Dela velikog formata Đorđa Ivačkovića u beogradskoj galeriji "Rima"
DELA nastala tokom jedne od najznačajnijih epizoda u biografiji Đorđa Ivačkovića (1930-2012) - kada je na četvrtom Međunarodnom bijenalu mladih umetnika 1965. godine u Parizu bio zastupljen u selekciji zemlje domaćina, od danas će se naći na izložbi u beogradskom ogranku Galerije "Rima", u Pariskoj ulici.
Đorđe Ivačković / Foto Galerija "Rima"
Svečanog otvaranja neće biti, a od 16 do 18 časova premijerna publika će moći da obiđe postavku, u manjim grupama.
Učešće na Bijenalu bio je prvi veliki uspeh koji je ostvario Ivačković, tada još nepoznat kao slikar u Jugoslaviji i Beogradu, iz koga se doselio u Pariz 1962. Nastupio je zajedno sa još sedmoricom francuskih umetnika u prostranom holu Muzeja moderne umetnosti grada Pariza, a izabrali su ih tamošnji mladi likovni kritičari. Za tu priliku Ivačković je uradio seriju slika najvećih dimenzija u čitavom njegovom opusu. Četiri dela (260 puta 240 centimetara), nastala tokom avgusta 1965, pronađena su u porodičnoj zaostavštini umetnika u Parizu i čine jezgro radova zastupljenih u "Rimi".
Sa pomenutim radovima počinje Ivačkovićeva praksa slikanja u velikim formatima, što je imalo trajni uticaj:
- Da bi ovladao površinom Ivačković je velike tabake papira polagao na pod ateljea i slikao krećući se oko i preko njih - piše u katalogu izložbe Nevena Martinović, autorka postavke i kustoskinja "Rime". - Slikarski postupak je zahtevao umetnikov potpuni telesni angažman jer je samo kretanjem Ivačković uspevao da dosegne do svih delova podloge. Posledično, ovo je stvaralački proces približilo pojedinim aspektima slikarstva akcije.
Kako navodi istoričarka umetnosti, "sporadični otisci đonova cipela ili dlanova - svedoče o slici kao dokumentu umetnikovog dinamičnog fizičkog prisustva, kao rezultatu njegove akcije u prostoru".
Rođen u Horgošu 1930, Ivačković je završio Arhitektonski fakultet u Beogradu, a tek u Parizu odlučuje da mu slikarstvo bude životni poziv. Velika pasija bila mu je džez i svirao ga je na klaviru. Priredio je više od trideset samostalnih izložbi, od kojih je poslednja bila u "Rimi" u Kragujevcu. Preminuo je u Parizu 2012. godine. Dela mu se danas nalaze u Muzeju savremene umetnosti, Narodnom muzeju, Centru Pompidu u Parizu, i uglednim privatnim kolekcijama u zemlji i inostranstvu.
POZIV IZ BEOGRADA
NASTUP na Bijenalu, pozicionirao je Ivačkovića u pariskim umetničkim krugovima, ali se na ovoj smotri dogodio i susret sa jugoslovenskom delegacijom, posle čega je usledio poziv za izlaganje u Beogradu. Time je Ivačkovićevo apstraktno slikarstvo uključeno u tokove srpske i jugoslovenske savremene umetnosti.