KNJIŽEVNA KRITIKA : Knjiga kontinuiteta

Knjiga srpskog pisca Nikole Malovića "Galeb koji se smeje", iako se najčešće određuje kao alegorijski roman, zapravo je enciklopedijskog karaktera. Da bi se doprlo do svih njegovih slojeva i univerzalnosti koja na visokoumetnički način zaokuplja čitaoce svih generacija - potrebno je istražiti baš tu njegovu osobinu.

"Galeb koji se smeje" je knjiga kontinuiteta. Takve knjige danas veoma retko srećemo u aktuelnoj književnoj produkciji zato što većina ima odlike vremena u kojem nastaje - pa udovoljava ukusu publike koja nema izgrađenu čitalačku kulturu, većina se odlikuje političkom korektnošću, površnošću. Ovu knjigu odlikuje sve suprotno od toga. Ona podrazumeva zahtevnog, radoznalog i posvećenog čitaoca različitih generacija, koji je otvorenog uma, poput onih koji biraju knjige iz kultne hercegnovske knjižare "So", koja je takođe našla mesto u ovom romanu, a u kojoj se, po ideji pisca Nikole Malovića, koji je takođe lik iz ovog romana, one objavljuju, a potom na jedinstven način dostavljaju.

Ova knjiga, za koju se u podnaslovu kaže da je i za decu i za odrasle, zapravo je za one koji čitaju "Malu sirenu", koji su s razlogom zadivljeni biografijom galeba Simona, glavnog junaka ovog romana, koji će "Galeba koji se smeje" razumeti i kao knjigu o prijateljstvu (galebova Simona i Spiridona ili pak o prijateljstvu galeba i čoveka - Simona i pisca), ili pak knjigu o zlu i mržnji (crnokljunog galeba Bruna prema drugim galebovima koji u miru žive na Mamuli), ili kao porodični roman (u kome roditelji ličnim primerom uče decu najznačajnijim ljudskim, moralnim vrednostima), ili pak kao istorijski - koji sadrži ključne činjenice o nastanku gradova Kotor i Herceg Novi, istorijat bokeljskih crkava, kopnenih i ostrvskih utvrđenja, najvažnijih obrazovnih i kulturnih ustanova. Ovaj roman može se čitati i kao specifičan putopis koji nas upoznaje sa izuzetnim mestima najlepšeg zaliva na svetu, koji brusi čitalački ukus, sprema čitaoca za čitanje "Istorije bokeljskog pomorstva" Predraga V. Kovačevića ili pak knjige o Zetskoj episkopiji koju je pre 800 godina osnovao Sveti Sava.

"Galeb koji se smeje" istovremeno je i osobena vrsta rečnika i knjiga o značaju jezika u kom su pristupačna značenja termina i danas živih u jeziku Bokelja, a koji svedoče o kretanjima naroda i njihovom mešanju kroz istoriju ovog zaliva.

Uvažavajući njen alegorijski sloj razumećemo da je to i knjiga o različitim zabludama - od one da se dobro može jesti, a ne loviti, da je dozvoljeno izdati bližnje zaradi punog stomaka, ali i o zabludama u vezi s jezikom koje loše utiču na jedinstvo naroda - i galebova:

- Kako to može biti da jedan galeb ne razumije drugoga? - pitao je majku galeb Simon.

- Živimo u vremenima kada i iste ptice ne moraju isto da misle. Žele ptice ponekad da se ugledaju na ljude.

- Je li to dobro?

- Po jedinstvo galebova sigurno nije.

"Galeb koji se smeje" je knjiga o ljubavi i slobodi. Piscu čiji junak galeba naziva "sine", piscu u čijoj se knjizi galeb svome porodu obraća sa "dušo mala prugastoplava", piscu čiji galebovi sagledavaju svet i sa visina nama nedostižnih i sa nulte nadmorske tačke, s koje svedoče o prožimanju, ali i nerazumevanju svetova, treba verovati.