TEATARSKI ŽIVOT MIHIZOVOG DOBA: Predstavljen zbornik radova o dramaturgu i polemičaru

Zbornik donosi tekstove Zorice Nestorović, Marine Milivojević Mađarev, Marije Voštić, Miloša Pešuta, Kristijana Olaha, Zorana Milutinovića, Marije Blagojević, Vesne Crepuljarević, Anđelke Lutovac, Aleksandra Pejčića, Jasmine Ahmetagić, Aleksandra Jerkova, Vladana Bajčete i Rastka Lončara.

   Urednik Zbornika dr Vladan Bajčeta ističe da je tokom druge polovine XX veka Dragoslav Mihajlović Mihiz (Irig,1922-Beograd,1997) imao značajnu ulogu u nekoliko područja dramskog stvaralaštva: kao originalni dramski pisac, zatim kao plodan dramaturg, a potom pozorišni kritičar i aktivan učesnik teatarskog života u prestonici ondašnje Jugoslavije.Napisao je četiri dramska komada: „Banović Strahinja“ (1963), „Komandant Sajler“ (1966), „Kraljević Marko“ (1969) i „Optuženi Pera Todorović“ (1985).

- Osim toga,Mihiz je donio Beketovog „Godoa“ u Beograd, kumovao je nazivu „Ateljea 212“ (u čijem je bifeu držao neformalnu „akademiju“), podsticao postavljanje adaptacija pojedinih dela za scenu, delovao u radu različitih žirija.Dramatizovao je desetinu dela srpske i svetske književnosti, u koje spadaju „Stradija“ Radoja Domanovića (1958), „Lopov“ Leonida Leonova (1969), „Derviš i smrt“ Meše Selimovića (1971), „Međa Vuka Manitoga“ Matije Bećkovića (1978), „Korešpodencija“ Borislava Pekića (1980)…- nabraja urednik Zbornika „Drama Mihizovog doba“.

Kao pozorišni kritičar, Mihiz je pisao i o glumačkim ostvarnjima Rahele Ferari, Raše Plaovića, Branka Pleše, potom o dramskim (ne)uspjesima Đorđa Lebovića, Miloša Crnjanskog, Dragoslava Mihailovića, Dušana Kovačevića… Kroz decenije svog prisustva u književnoj areni Mihiz je, dakle, participirao u najrazličitijim vidovima pozorišnog života, što po obimu prevazilazi i njegov kritičarski angažman kao najprepoznatljiviji i najcijenjeniji dio piščevog opusa“.