DECA KOJA PRATE STOPE RODITELJA: Slobodan Todorović o knjizi "Teški filmovi i lake priče"
NASLOV knjige Slobodana Todorovića, "Teški filmovi i lake priče", objavljene u izdanju "Službenog glasnika", nije od onih koji po sebi kazuju sve o štivu unutar korica - naprotiv, i sam autor otkriva da naslov ima skrivenu ironijsku konotaciju, jer ga je oduvek razgnevljivalo kada se filmovi kara nazivaju "teškim", kao da se radilo o džakovima brašna ili cementa...
Pomenuto ne važi za reč "priče" - budući da jeste reč o zbirci koja sadrži sedam kraćih, i zaključnu osmu, podužu priču koja se proteže na četrdesetak strana i čini trećinu knjige - čiji je naslov i ponela.
Da je zbirka Todorovića jedinstveno literarno delo koje istražuje složene društvene dinamike, generacijske uticaje i sudbine različitih profesionalnih grupa, te da autor kroz oštar i lucidan stil pruža duboke uvide u to kako nasleđe i okruženje oblikuju živote pojedinaca - vele urednici i izdavač. Knjiga započinje intrigantnim zapažanjem da deca često, pri izboru profesije, prate stope svojih roditelja, a pisac ovu dihotomiju koristi kao okvir za istraživanje širokog spektra ljudskih iskustava i odnosa, te svaka od priča otkriva delić stvarnosti kroz likove koji se bore sa svojim identitetima, očekivanjima i ambicijama.
- Motivi dece da "toliko često prate profesionalne stope svojih roditelja" su svakako različiti - smatra Todorović. - Često je osnovni motiv jurcanje za društvenim prestižom koji mora ići uzlaznom linijom preko naslednika, te održanje i unapređenja porodičnog rejtinga i društvenog ugleda. Kod drugih opet, uzroci su praktične prirode: materijalna sigurnost i obezbeđivanje svoje dece u već "razrađenim" poslovima. Toga je bilo još u starom veku, pored plemićke vlastele činili su to i majstori raznih struka koji su itekako bili na ceni, sve do danas. Često je presudan uticaj roditelja u izboru zanimanja dece - ko zna koliko su umetnost i nauka manjkale zbog porodičnih kompromisa... ali i kompleksa roditelja? Naravno da se napredovanje i lična promocija odvija u drugačijim uslovima zahvaljujući Džobsu, Cukerbergu, Gejtsu i sličnim, savremenim bogovima novokomponovanog progresa. Slediti profesionalni put roditelja je itekako moguće, ali na nov, drugačiji način. Zahvaljujući digitalnim dostignućima stvari se ubrzavaju.
Premda svestan dominacije "njegovog veličanstva" romana, baš kao i toga da je poezija, koju je i sam pisao, u "tragičnoj situaciji", Todorović se svesno opredelio za ove kraće književne forme, i gaji nadu da "priča počinje da se približava mestu koje zaslužuje" - za šta joj je, pored kvaliteta, neophodna i podrška izdavača...