ŽIVEO I UMRO OD - SLIKARSTVA: Pola veka Galerije sa imenom Lazara Vozarevića, u Sremskoj Mitrovici
VEĆ pola veka Sremska Mitrovica čuva sećanje na likovnog velikana Lazara Vozarevića (1925 - 1968), rođenog u obližnjem Ležimiru.
Fopto pormo
Galerija sa njegovim imenom, koja je upravo obeležila jubilej, udomila je tu najvredniji i najveći legat jednog od internacionalno najpriznatijih slikara sa ovih prostora. Čini ga čak 60 slika, ali i crteži, kolaži i drugi materijal vezan za stvaralaštvo autora čija su dela dospela i do kolekcije Dejvida Rokfelera.
Koncept koji je, prilikom otvaranja, postavio novembra 1973. čuveni istoričar umetnosti Lazar Trifunović, koji je promovisao beogradski enformel i samog Vozarevića, zadržan je do danas. Galerijsko jezgro čini memorijalni deo, koji se sastoji od originalnih Vozarevićevih radova, a u ovom prostoru mitrovačkoj publici predstavljaju se i aktuelni autori.
Tokom pola veka, ova institucija imala je uspone i padove, a pre jedne decenije prokišnjavao je krov, na karatavanu se gomilao ptičji izmet, slike i crteži bili su oštećeni...
Rekonstrukcija galerije je trajala od 2013. do proleća 2015, dok je su dela restaurirana pet godina, u saradnji sa CIK-om. Mitrovački legat autora koji je odrastao, školovao se i umro u Beogradu, tako već nekoliko godina publiku dočekuje, u svakom smislu - obnovljen. Fopto pormo
Za Vozarevićevu prvu izložbu Miodrag B. Protić, napisao je, da je to posle Lubardine, "najodvažniji pokušaj da se vlastiti izraz nađe mimo principa koji su kod nas već bili priznati". Pored slikarstva, bavio se ilustracijom knjiga, scenografijom i mozaikom (hotel "Metropol", Vojnotehnički institut, Dom omladine). Bio je docent na Akademiji likovnih umetnosti, samostalno izlagao u Parizu, Rimu, Brazilu, Veneciji, Njujorku, ali i u okviru jugoslovenske selekcije na Bijenalu mladih u Parizu, na Međunarodnoj izložbi u Tokiju, na Mediteranskom bijenalu u Aleksandriji i na Bijenalu u Sao Paulu...
I ko zna dokle bi stigao da 29. marta 1968. nije dobio trovanje krvi izazvano isparenjima hemijskih sredstava pomoću kojih je na svojim slikama pokušao da dočara Vizantiju... Na vest o njegovoj smrti, u "Večernjim novostima", vajar Aleksandar Zarin je izjavio:
- Ja ne znam od čega je umro, ali kažu da je od trovanja bojama, kojima je vršio neke nove eksperimente. Ako je to tačno, gotovo da tu ima neke stravične simbolike. Umro je kao slikar: od slikarstva i za slikarstvo.