SNOVI STRELJANI POD PETROVARADINOM: Izložba Danice Jovanović u Minhenu, gde je studirala uoči Velikog rata
U MINHENU, gde je na Ženskoj slikarskoj akademiji, u poslednjem periodu evropske bezbrižnosti, uoči bure Velikog rata, od 1909. do 1914. studirala naša rano i tragično stradala Danica Jovanović (1886-1914), u petak će biti otvorena izložba njenih dela.
Foto: Iz zaostavštine Danice Jovanović, GMS
Autor postavke "Danica Jovanović: neostvareni snovi", u muzeju Haus der Donauschwaben u minhenskom predgrađu Har, je naša ugledna istoričarka umetnosti, profesor dr Jasna Jovanov, kustos je Jasmina Jakšić Subić. Ovo svojevrsno svedočanstvo o kratkom, ali sadržajnom životu jedine akademske slikarke iz Beške, čine slike, crteži, fotografije i dokumenti iz fonda Galerije Matice srpske, Rukopisnog odeljenja Matice srpske, Arhiva Novog Sada, kolekcije Miomira Stamenkovića i drugih kolekcionara.
Pre odlaska u Nemačku, Jovanovićeva, čije je delo otrgnuto od zaborava osamdesetih godina prošlog veka, zahvaljujući istraživačima koji su joj vratili zasluženo i zapaženo mesto u istoriji našeg likovnog stvaralaštva, školovanje je započela u čuvenoj Umetničko-zanatskoj školi u Beogradu, kod Bete Vukanović (1907-1909).
- Na fotografijama sa studija na Daničinom licu je očigledna odlučnost, moderna ženstvenost oličena u strogoj odeći dopunjenoj kravatom oko vrata, snaga nalik onoj na "Autoportretu" iz 1914. godine, ali i svojevrsna ležernost i spontani šarm mlade žene rešene da svoj talenat dovede do cilja: diplome akademske slikarke i ispunjenja misije da kroz slikarstvo doprinese uzdizanju nacionalne svesti i emancipaciji ženske populacije u srpskim zemljama tek oslobođenim od turske vlasti - objašnjava profesor dr Jasna Jovanov.
Prema rečima ove istoričarke umetnosti, misionarska snaga izbija iz pedesetak slika Danice Jovanović, posebno onih sa motivima seljana u narodnim nošnjama, a celokupan njen slikarski opus karakteriše osoben, energičan potez i intenzivan, bogat kolorit:
VEDRA I ENERGIČNA
IZ reči njenih poznanika iz Minhena, Stojana Aralice, Živorada Nastasijevića i Andre Franićevića, saznajemo da je bila sitne građe, plavokosa i plavooka, vedre naravi i energična, bezrezervno posvećena studijama i iskreni patriota - ističe Jasna Jovanov. - Njene prijave u policijskom arhivu u Minhenu svedoče kako je leta provodila u Beški, ali se krajem juna 1910. godine odjavila radi odlaska u Pariz. Nema dokaza da je tamo i bila, kao što nije sigurno da je putovala na jug Stare Srbije, u krajeve oko Prizrena (Vezirov most, Ljum kula) posle balkanskih ratova, o čemu bi se moglo zaključiti na osnovu prizora sa njenih slika.
- Ove slike potvrđuju tačnost opaske Stojana Aralice kako je Danica bila još đak, "nije imala svoje slikarske note, ali je strasno bila zaljubljena u slikarstvo". Ipak, nekoliko slika nastalih 1914. godine - mrtvih priroda i portreta - ukazuju na put kojim bi se Daničino slikarstvo kretalo. Danici je blizak ekspresivni izraz, a ponekad i literarna potka nemačke simbolističke škole. Ipak, najviše od svega, u njenim radovima preovladava snažna individualna nota, strasna želja da se znanje stečeno na akademiji pretoči u lični izraz, kao i dokazi da je slikarka bila na dobrom putu, nažalost prekinutom njenom tragičnom smrću.
Zajedno sa još petoro sugrađana iz Beške, streljana je u podnožju Petrovradinske tvrđave 12. septembra 1914. godine, podseća autorka izložbe:
- Na mestu gde su austrougarski vojnici toga dana streljali šestoro uglednih Beščana i mnoge druge stanovnike Srema, kako bi poslali upozorenje buntovnom stanovništvu, danas se nalazi spomen-obeležje. Studenti novosadske Akademije umetnosti svakodnevno prolaze pored njega, verovatno ne znajući da ono označava ne samo veliku ljudsku tragediju, već i jednu od mnogih tragedija našeg slikarstva.
Ova postavka, čiji je organizator Zavičajno društvo "Stara Beška", a dizajner Aleksandra Rešnjak Pešić, krajem prošle godine prikazana je u muzeju Haus im Moos u Karlshuldu, u okviru obeležavanja desetogodišnjice partnerstva tog bavarskog gradića i Beške.