RAĐANJE RASNE MRŽNJE NA JADRANU: Knjiga istoričara Milana Ristovića Mussolini ante portas
CEVI oružja iz Velikog rata još su bile vrele, a nova Evropa je tek dolazila na svet u teškim porođajnim mukama, kada su u januaru 1919. na pozornicu Starog kontinenta izašli samozvani "legionari novog Rima".
Teatralni demagozi, pesnik-ratnik Gabrijele d' Anunci i novinar, bivši socijalista, Musolini mobilisali su zapaljivim pričama o uzvišenoj latinskoj naciji i rasnom ratu protiv varvarskih Slovena ratne veterane, beskrupulozne avanturiste i romantične junoše.
Za prvi nastup organizacije Fasci Italiani di Combattimento (Borbeni italijanski snopovi), fašista, odabrana je jadranska obala tek stvorene Kraljevine SHS. Njihov nasilni pohod na Istru, praćen melodramatičnom retorikom, estetikom crnih uniformi i masovnim ritualima, uz hipnotičko ponavljanje pokliča, utro je put zlu koje će dovesti do Drugog svetskog rata.
- Od prvih nagoveštaja da će doći do stvaranja nove države na istočnoj obali Jadrana, Italija je postala njen najžešći i najopasniji oponent, što je pokazano okupacijom dela Dalmacije, ostrva i Rijeke, okupljanjem separatističkih pokreta i antijugoslovenskih grupa, uz pokušaje da se trajno učvrsti na južnom, osetljivom delu fronta prema Kraljevini SHS, u Crnoj Gori I Albaniji... Prihvatanjem plana koji je početkom decembra 1918. predložio general Badoljo predviđena je snažna propagandno- subverzivna akcija uz korišćenje nacionalnih, religijskih, jezičkih, socijalnih i dinastičkih razlika neslaganja među Jugoslovenima, podsticanje protivnika ujedinjenja posebno u Hrvatskoj i Crnoj Gori... Jačanje italijanskog uticaja posle Prvog svetskog rata i stvaranje "revizionističkog bloka" (Mađarska, Bugarska, Austrija) biće uzrok velikih glavobolja za sve jugoslovenske vlade - kaže istoričar prof. dr Milan Ristović, u svojoj novoj knjizi Mussolini ante portas, u izdanju "Službenog glasnika".
Autor u njoj kao maestralni narator vodi čitaoca među svedoke iz međuratnog doba koji živo i dramatično opisuju rađanje "estetike nasilja". Time ovo naučno delo prevazilazi slične knjige i postaje pisani pandan Bertolučijevom filmskom remek-delu "20. vek".
U opisima fašističkih crnih uniformi, terorisanja i zastrašivanja, zaklinjanja na bombe i retorici "opravdanog rata" protiv "niže nacije", za koju je ako preživi najbolje da bude asimilovana, jasno se raspoznaje njena kopija, hrvatsko ustaštvo, odnjihano u krilu italijanskog Dučea (vođe). Fašistička kultura fasciniraće i frustriranog austrijskog slikara, veterana, Adolfa Hitlera, budućeg nemačkog Firera - vođu, koji će umesto Slovena, na prvo mesto "nižih rasa" staviti Jevreje.
Dva ekstremizma
IZVORI o rađanju fašizma na južnoslovenskim etničkim granicama svedoče o paradoksu, da su među čelnicima i sponzorima Musolinijevog pokreta bili brojni bogati i uticajni Jevreji iz Italije, Nemačke, Mađarske i Hrvatske.
Njihova podrška fašistima bila je motivisana strahom od boljševičke revolucije. Nažalost, bojazan od jednog ekstremizma doveo je na vlast drugi, čije se zavodljive fraze i tehnologija osvajanja vlasti primenjuju i danas.