POGLED ISKOSA - Salvatoreovo akciono slikarstvo

On je tipično moderni slikar, ali je u vreme digitalnih medija svaka dobro ostvarena slika atipična, apstrakcije su sada novina u svetu sveopšteg tehničenja, sirove i surove hi-tech pojavnosti. Umesto tehnofetišizma Klikovac zagovara moderno slikarstvo a moderna umetnost je od početka vodila ka osamostaljivanju likovnih elemenata i ukidanju naracije kao viška u odnosu na čistu likovnost, slobodi od religije, književnosti, simbolike i ezoterije. Kod Saše Klikovca, izrazitog slikara koji se ne bavi crtežom ili grafikom, potez je snažan i osamostaljen u odnosu na druge elemente slike, postavši sam po sebi neka vrsta likovnog znaka, ali mu se ne može dati potpuna prednost. Kao što Salvatore udarcima kista izvodi poteze, na isti način oslobađa drugi, još važniji likovni element - boju. Njegov kolorit je raskošan i razbarušen, kreće se od vazdušastih, baršunastih atmosfera do upečatljivog ekspresionizma, a tip slike koji on neguje legitiman je u modernoj umetnosti. Curenje boje, tzv. dripping, boje kao jedinog nosioca slike, poznati su i pre Njujorške škole apstraktnog ekspresionizma, pre Poloka, Gorkog, Rotka, Gotliba, zapravo još od oca apstraktne umetnosti Vasilija Kandinskog. On je smatrao da u modernoj umetnosti postoje samo paradigme “velikog realizma i velike apstrakcije”. Za Klikovca je još važnije da je genijalni Rus prvi apstrakciju oslobodio od buduće prevlasti geometrije.

Salvatore staje u taj poredak, kao apstraktni slikar on je intuitivan i bez traga uticaja estetike lenjira i šestara, koji su toliko obeležili apstrakciju. Bliži istočnjacima, on je neko ko stvara u duhu slobode, pa je odsutna bilo kakva naznaka svakodnevice, politike i banalnih tema. Na drugoj strani od realizma i figuracije u delu opusa posvećenom apstrakciji dolazi do izraza srodnost sa “akcionim slikarstvom”. Ma koliko da on kompoziciono nekad polazi od predloška iz stvarnosti, stiže do čiste apstrakcije, lišene priče. Za nekoga je to što radi samo igra boja, međutim, on je smrtno ozbiljan u toj “igri”, u koju do iscrpljenja ulaže svoj energetski maksimum. Slikarstvo za njega nije zabava. Ne može se reći ni da je tzv. slikar jedne slike, vešto nađenog rešenja koje eksploatiše, komercijalno iskorišćava, jer je repertoar njegovih slikarskih iznenađenja toliki da ovo slikarstvo deluje i kao duhovna avantura ili put u slikareve snove. Reč je o umetniku koji je brzo, snažno, širokim potezima i živim koloritom osvojio sliku, upućujući svoje slutnje i osećanja kao vida ključnih i danas zaboravljenih vrednosti u pravcu znatiželje publike.