VELIKA LITERATURA I SUROVE SAVREMENE TEME: Najbolje pozorišne predstave sa beogradskih scena u protekloj godini

L. N. Tolstoj: "Rat i mir". Narodno pozorište u Beogradu

Rediteljski postupak Borisa Liješevića je, na predlošku dramatizacije Tolstojevog romana stalnog saradnika, dramaturga i dramskog pisca Fedora Šilija, otvorio prostor ne samo za scensko tumačenje tako značajnog istorijskog literarnog i civilizacijskog dela, nego je i dao priliku izvrsnom ansamblu da se razmahne, koji su predvodili izvrsni Hadži Nenad Maričić, Teodora Dragićević, Kalina Kovačević...

Vrlo moderno režirana, a emotivna i upamćena, ova predstava je jedno od onih tumačenja velike literature, koja i pozorištu, a ne samo književnosti služe na čast.

Sofoklo: "Edip". Jugoslovensko dramsko pozorište

Slovenački reditelj Vito Taufer je ovo klasično delo iz antike, sa preteškom temom o oceubistvu i incestu cara tebanskog, Edipa, smestio, najvećim delom, u kafanu, u kojoj dosta vremena provodi pomenuti vladar. Računajući s tim da savremeni gledalac nije čitao ovu tragediju (u neprevaziđenom prevodu Miloša Đurića), preporučujemo je publici, čitaocima ovih redova, kao veoma zanimljiv pozorišni događaj, koji svoju autentičnost potvrđuje ne samo grandioznim tekstom i temom, nego i originalnom, živom muzikom, koja je neobična u pozorištu, a da je uspela i na mestu.

U tumačenju Milana Marića, Edipa, i Nataše Ninković, Jokaste, njegove žene i majke, kao i ostalih vrlo zanimljivih aktera, ova predstava je neobičan primer uspešnog pomeranja iz klasičnog žanra u savremenu pozorišnu formu, koja odražava naš današnji život.

Jelena Kajgo: "Rolerkoster". Atelje 212

Surovo savremenu temu, o pravim i pogrešnim životnim izborima, iz ugla roditelja i dece, koje suvereno "nose" glumci Dara Džokić, Katarina Marković, Jelena Petrović, Vladislav Mihailović, kao i začudni Teodor Vinčić u ulozi kućnog robota, rediteljka Milica Kralj je oblikovala kao pitku gorko/slatku tragikomediju, koja nikoga ne ostavlja ravnodušnim.

U najboljem maniru igre po kojoj je Atelje 212 omiljen mnogima, savremena tragikomedija Jelene Kajgo izaziva i smeh i zabrinutost, svojom tačnom slikom nas samih, danas, ovde. A i drugde.

Tenesi Vilijams: "Tramvaj zvani želja". Beogradsko dramsko pozorište

Branka Katić, odskora članica ansambla Beogradskog dramskog pozorišta, kao Blanš Diboa, u predstavi koju je režirala Lenka Udovički, pokazala je svu raskoš svog umetničkog bića, ne samo glumačkog umeća. Klasični tekst građanske američke drame, koji govori o tragičnom gubitku iluzija, Katićeva je nosila lakokrilo, nadahnuto, na samo korak-dva od očiju publike.

Ostali akteri, Miloš Petrović Trojpec (Stenli Kovalski), Vanja Nenadić (Stela), kao i ceo nadahnuti ansambl predstave pokazali su da je klasika živa, da joj se veruje i da čak i tako teške teme, kao što su alkoholizam, homoseksualnost, moralno propadanje imaju scensko opravdanje u dobrom tekstu, tačnoj režiji i izvrsnoj interpretaciji glumaca.

Dankan Mekmilan: "Pluća". Madlenijanum

Suzana Lukić, jedna od najzanimljivijih, najspontanijih glumica mlađe generacije i bard Goran Jevtić u duodrami u režiji Ivana Vukovića, koja se igra između gledalaca, zajedno sa njima, u kojoj evociraju svoj zajednički život, tragičan, komičan, nakaradan, izvitoperen, neobičan, svakodnevni... neverovatnom energijom i minimalističkim glumačkim sredstvima ulaze u život svakog gledaoca, kao ljudi iz komšiluka, a, često i kao replika nas samih.

Da li su dobri ljudi, da li treba da imaju dete u svetu koji ekološki ne podržava nov život, u ekonomskoj situaciji, koja ne obećava ništa dobro... Mala predstava sa velikim umetnicima i značajnim životnim dilemama, koje rešava veoma značajno za sve nas.