SENKA NAD DINASTIJOM: Đorđe Karađorđević nesuđeni kralj Srbije
TEŠKO je i pretpostaviti kako bi izgledala naša istorija da je srpski presto posle smrti kralja Petra pripao princu Đorđu Karađorđeviću.
Foto arhiva
Brojne tekovine kasnije jugoslovenske drame i golgote srpskog naroda u njoj, pripisuju se njegovom bratu Aleksandru, koji je 1909. i formalno postao naslednik prestola Karađorđevića. Ovom činu je prethodila Đorđeva abdikacija i čitav političko-diplomatsko-medijski galimatijas u kome se, svojom i tuđom krivicom, mladi kraljević našao na početku burnog 20. veka.
Đorđe je bio sušta suprotnost svom bratu, budućem kralju. Hroničari vremena složni su da su njegovi nervi zvonili Karađorđevim impulsom. Plahovit, impulsivan, prek i sujetan, u isto vreme gladan javnosti i zgrožen njenim sudovima, mladi kraljević bio je osuđen na neuspeh. Najveći račun je platio ambicijama sopstvene porodice. Sa dijagnozom duševne bolesti punih 16 godina proveo je u izolaciji u Toponici kod Niša.
Princ Đorđe postao je slobodan kada je Srbija okupirana. Nikakav položaj niti ulogu u takvom sistemu nije želeo. U novoj komunističkoj Jugoslaviji želeo je samo jedno - status običnog građanina. Bio je jedini Karađorđević koji je mirno do smrti živeo u Titovoj državi.
Princ Đorđe jedan je od važnih aktera srpskog 20. veka. U svesti naroda zapamćen je kao "voždova krv", "Ludi Đorđe" i "Ludak iz Toponice", ali i kao čovek koji je sa istorijske scene ispraćen uz dozu žala za prošlim vremenima, propuštenim istorijskim šansama i moguće srećnije budućnosti.