ISTRAŽIVAČ IZUZETNOG DARA : U Arhivu Vojvodine predstavljena dela Ilije Petrovića (FOTO)
O IZUZETNOM istraživačkom daru istoričara i publiciste Ilije Petrovića , njegovoj smelosti da iznosi vlastite sudove izvorno, iskreno i autentično, govorili su direktorka IK „Miroslav”, Miroslava Petrović, predsednik Skupštine RSK u progronstvu Milorad Buha i diplomirani pravnik Milan Mandić. Poezijom se tokom večeri publici obraćao pesnik Boško Jovančević.
Kako je zapaženo u nekim recenzijama ili prikazima njegovih knjiga,u obradi pojedinih tema koristeći se raspoloživom literaturom i objavljenim istorijskim izvorima, kao i konsultovanjem poznate arhivske i relevantne muzeološke građe, on na sebi svojstven način, neobičnom metodologijom i kompozicijom, uspeva da zađe u tamnu stranu onih delova naše novije istorije za koje se smatralo da su bez zatamnjenja.
Nastojanje da od još uvek živih učesnika nekog događaja sazna pojedinosti koje nisu zabeležene a bez kojih bi slika tih događaja bila nepotpuna, predstavlja ga ne samo kao vrednog istraživača, već i kao krajnje savesnog istoričara.
Ilija Petrović, rođen na Kosoru, kod Podgorice, 6. septembra 1938. godine, Bavi se srpskom istorijom novijega vremena. Jedan je od pokretača, vlasnika i urednika novosadske “Samouprave”, prvih privatnih novina u Srbiji postbrozovske ere (1986-1990). Od 1994. objavio je više od stotinu knjiga (još tri su u pripremi), uglavnom sa tematikom iz srpske istorije s početka i kraja 20. veka.
Za “Enciklopediju Novog Sada” napisao je stotinak priloga o ličnostima značajnim za nacionalnu i kulturnu istoriju ovog grada , o srpskim dobrovoljcima u oslobodilačkim ratovima 1912-1918, o PTT saobraćaju, o planinarima... Bio je saradnik u prvoj knjizi “Srpskog biografskog rečnika (A-B)” Matice srpske.
Na dan kad se Petrović penzionisao 31. marta 2000. godine, u Glavnoj pošti u Novom Sadu našao se u prodaji prigodni koverat sa njegovim likom, a istoga dana, u istoj toj pošti bio je u redovnoj upotrebi i prigodni poštanski žig sa njegovim likom.Tek nekolikim ličnostima u Drugoj i Trećoj Jugoslaviji pripalo je ovakvo priznanje za života.