USTANIČKO NASLEĐE SRPSKE CRKVE (1594-1941): Prilozi za istraživanja istorije odnosa između Crkve i države
USTANAK iz 1941. manje liči na socijalističku revoluciju, nego na vekovna, tradicionalna okupljanja oko manastira, sveštenika i hajdučkih, uskočkih starešina, u otporu prema turskom zulumu
Foto Arhiv Jugoslavije, "Profimedija", dokumentacija „Novosti“, "Vikipedija" i Arhiv Belog dvora
Niz činjenica ukazuje na istaknutu, ali nedovoljno uočenu ulogu Srpske Crkve u ustanku 1941. godine. One otvaraju različita pitanja i podstiču na tumačenja drugačija od uobičajenih predstava o ovom istorijskom događaju.
U tekstu koji je pred čitaocima „Istorijskog dodatka“ Večernjih novosti, traga se za odgovorima kroz smeštanje 1941. godine u širi kontekst istorije SPC. Sagledano u dužoj istorijskoj perspektivi, sa dovoljno sluha za različitost epoha i složenost istorijskih iskustava Srpske Crkve, njeno ustaničko nasleđe može da pruži skroman prilog proučavanju odnosa između Srpske Crkve i niza država u kojima je ona vekovima vršila svoju misiju, pa i istraživanju šireg, načelnog pitanja odnosa između Crkve i države.