ZABORAVLJENI ZLOČIN HRVATSKIH SNAGA NA DINARI: Navršava se 29 godina od likvidacije devet srpskih zarobljenika, koji su bačeni u vrtaču
DEVET pripadnika Srpske vojske Krajine, poznanika, komšija i rođaka, iz bukovičkih sela Bratiškovaca, Ivoševaca, Velike Glave, Ervenika i Kistanja, 26. jula 1995. godine, na Dinari, na predelu Medeno brdo, zarobili su pripadnici Hrvatskog vijeća odbrane i Hrvatske vojske . Vezisti SVK "uhvatili" su razgovor na neprijateljskoj strani koji potvrđuje da su svi živi zarobljeni.
Foto: Vikipedija
Uskoro je krenula i akcija "Oluja", koja je dovela do pada RSK, egzodusa krajiških Srba i mnogo novih žrtava, zbog čega je ova grupa sa Dinare pala u drugi plan, podseća Dokumentaciono-informacioni centar "Veritas".
U toku 1998. godine, preko Komisije za nestala lica Herceg Bosne stigla je vest da su lovci na Dinari u jednoj vrtači, na predelu Medeno Brdo, zahvaljujući požaru koji je prethodno tuda harao, uočili gomilu kostiju. Predstavnici Komisije za nestala lica Republike Srpske, sa kolegama iz komisije Herceg Bosne, otišli su na teren i, pošto je vrtača bila duboka, odlučili su da za izvlačenje posmrtnih ostataka angažuju helikopter.
Uz pomoć helikoptera SFOR-a, kosti su izvučene 16. novembra 1998. i prebačene u Banjaluku.
- Izvučeno je šest skeleta, dok su tri posmrtna ostatka vojnika iz ove grupe ekshumirana u aprilu 1996. iz masovne grobnice "Kamen", kod Glamoča - kaže Savo Štrbac iz Dokumentaciono-informacionog centra "Veritas". Foto: Printscreen
Identifikovani su posmrtni ostaci: Zdravka Vujka (1968) i Milenka Radišića (1959), obojice iz Velike Glave, Damira Manojlovića (1971) iz Ivoševaca, Milana Macure (1947) iz Kistanja, Ljubomira Urukala (1948) i Milorada Urukala (1951) iz Bratiškovaca, a iz masovne grobnice "Kamen": Marinka Kovačevića (1962) i Vinka Kovačevića (1960) iz Ervenika, kao i Željka Erakovića (1968) iz Bratiškovaca.
Budući da se u to vreme u RS još nije radila identifikacija DNK metodom, a da se kosti nisu mogle odvojiti klasičnim putem, porodice su odlučile da ih sahrane zajedno na Perduovom groblju u Banjaluci. Udruženje Dalmatinaca u ovom gradu, na samom ulazu u Perduvovo groblje, 2004. godine podiglo je spomenik ubijenima.
- Iako lokacija na kojoj su pronađeni njihovi posmrtni ostaci i povrede na pronađenim kostima, kao i tragovi na odeći, obući i opremi, nesumnjivo ukazuju da su ubijeni po zarobljavanju i bačeni u masovnu grobnicu, s očiglednom namerom da budu likvidirani kao pripadnici neprijateljske strane i da se zatru tragovi zločina, i mada su njihove ubice prekršile sve zakone i običaje ratovanja, što ih neosporno svrstava u prvorazredne ratne zločince, za ovaj zločin još niko nije odgovarao ni pred domaćim, ni pred međunarodnim sudovima - kaže Savo Štrbac.