PUKOTINE NA BEDEMU HRIŠĆANSTVA : Dr Boris Stojkovski o značaju 1054. godine (VIDEO)

Do tada jedinstvena crkva, podelila se na istočnu pravoslavnu i zapadnu rimokatoličku. Ovo je  umnogome promenilo sliku sveta, ali i na mnoge druge načine, udaljilo Rim i Konstantinopolj - navodi dr Boris Stojkovski.

U starom Rimu  hrišćanstvo se  počelo širiti, imalo je i primat među hrišćanskim sedištima, ali varvarske najezde, germanske invazije i potpuno reformisanje identiteta Zapadne Evrope doveli su  do toga da je Zapad počeo snažno da pada i kulturno što je imalo za posledicu da  Konstantin I Veliki zatraži prostor na, u tom momentu, zdravijem i ekonoski jačem istoku.

    U periodu od 717. do 843. godine  carevi Ikonoborci proglašavani su jereticima, naročito Konstantin V Kopronim dok se sa druge strane papstvo držalo izvornog crkvenog učenja, gde je nalazilo prostor i za svoje političko delovanje.Ozbiljne posledice po odnos dvaju crkvenih centara  doneo je i 9. vek  koji je predstavljao i početak civilizacijskog raslojavanja.

Posle  proglašenja Svetog rimskog carstva nemačke narodnosti 962. godine (u istoriji poznat kao Prvi rajh) , kada je Oton Veliki krunisan, i zapad ulazi u ozbiljne reforme. U 11. veku pojavljuje se Klinijevski pokret, nazvan po opatiji Klini u Francuskoj, koji svoj najveći zamajac ima u 12. veku, kada započinje reforma benediktinskog monaštva što predstavlja veliki zamah reforme unutar rimske crkve. Sve ovo dovelo je do zategnutosti koja je rezultirala događajem  iz 1054. godine,zaključio je  dr Stojkovski.

 Predavanje dr Borisa Stojkovskog „ Velika šizma 1054. godine. Pogled 970 godina kasnije" može se  pogledati na  Jutjub kanalu KCNS.