U ZNAK SEĆANJA NA PAKAO S DRUGE STRANE SAVE: Prva izložba u Centralnoj kuli na Starom sajmištu o jevrejskim i srpskim žrtvama

Kako navode u Memorijalnom centru, na ovaj način simbolično će biti obeležen početak rada na stalnoj postavci, koja će posetiocima biti dostupna po okončanju radova na Centralnoj kuli.

Poseta će biti organizovana između 13 i 15 sati, a zainteresovani bi trebalo prethodno da se najave mejlom Memorijalnom centru zbog ograničenog broja posetilaca.

Posle rekonstrukcije Centralne kule trebalo bi da bude rekonstruisan i Italijanski paviljon, koji se nalazi u istom kompleksu.

Staro sajmište, na kom je 11. septembra 1937. otvoren Prvi beogradski sajam, napušten je nakon šestoaprilskog bombardovanja 1941. Posle komadanja nekadašnje države, kompleks se našao na teritoriji NDH, kao i Zemun, ali je upravu nad logorom koji je ustanovljen, imao nemački SS.

Ovo je bilo centralno mesto Holokausta u okupiranoj Srbiji. Veruje se da je tu stradalo 6.500-7.000 Jevreja, mahom žena, dece i starih, pošto su muškarci prethodno zatočeni u Topovskim šupama i ubijeni kao taoci (u kaznenim akcijama 100 za jednog ubijenog Nemca), kao i jedan broj romskih žena i dece (60-tak od 500, dok su ostali oslobođeni do aprila 1942.).

Najveći broj Jevreja je usmrćen u kamionima-dušegupkama, na putu za Jajince, a 500 je umrlo od gladi, hladnoće i bolesti između januara i marta 1942. Prve jevrejske žrtve bili su pacijenti i osoblje beogradske jevrejske bolnice, 18. i 19. marta, njih oko 800. Ubijeni su u kamionu, ugljenmonoksidom, a tela su im pokopana u masovnu grobnicu u Jajincima.

Pošto je "jevrejsko pitanje rešeno" 1942. godine, "Judenlager Semlin" postaje Prihvatni logor za Srbe, komuniste, antifašiste, četnike, ratne zarobljenike... Bio je to glavni distributivni centar za slanje radne snage iz cele bivše Jugoslavije u Nemačku i Norvešku. Nemali broj Srba dovedenih iz Jasenovca, pošto su proglašeni radno nesposobnima, vraćeni su u jasenovački logor, gde su i ubijeni. Komunisti i politički neistomišljenici slati su u Aušvic i Mauthauzen.

U ovom drugom periodu, prema istoričaru Milanu Koljaninu, 31.972 zatvorenika prošla su kroz logor, od čega je oko 10.600 u samom logoru umrlo ili ubijeno. Najviše zatočenika bilo je sa Kozare, posle nemačke vojne ofanzive, u leto 1942.

Za premlaćivanja i vešanja služio je Mađarski paviljon, a Turski je bio mrtvačnica. Tukli su ih i stražari i logorsko obezbeđenje, sastavljeno od samih logoraša (što će se kasnije pokazati kao vrlo efikano na Golom otoku). Većina logoraša bili su muškarci, ali bilo je i oko 1.500 žena.

Staro sajmište je spomenik kulture od 1987. godine, ali je sedamdeset godina uporno propadalo. Kompleks je teško bio oštećen i u šestoaprilskom bombardovanju 1941. i savezničkom, 18. maja 1944.

Posle rata, na ovom prostoru su otvoreni umetnički ateljei, kasnije je radila i teretana, pa restoran, a mnogi ljudi su tu i živeli, mahom nelegalno.