PREMINUO EPISKOP ŠABAČKI LAVRENTIJE: Bio je cenjen u zavičaju, zemlji, poznat i priznat na svim meridijanima

Po završetku Bogoslovskog fakulteta u Beogradu jedno vreme bio je ekonom Bogoslovije, potom sveštenik na Kupresu, a zatim i profesor Bogoslovije u Krki. Tu ga 1967. zatiče vest da ga je Sveti arhijerejski sabor izabrao za episkopa moravičkog, vikara tadašnjeg patrijaha srpskog Germana.

Posle dve godine, odlazi sa tog položaja, u rasejanje - za episkopa nadležnog za zapadnu Evropu i Australiju i Novi Zeland, što je, danas, prostor sedam eparhija SPC. U otadžbinu se vraća, pre nešto više od 31 godinu, gde dolazi na čelo Eparhije šabačko-valjevske, posle upokojenja svog prethodnika i nekadašnjeg profesora, vladike Jovana Velimirovića, sinovca vladike Nikolaja, na čijem čelu je bio sve do juče.

Redak je episkop koji je eparhiju podelio na dva dela, na šabačku i valjevsku:

- Dva čoveka mogu uvek više da urade od jednog - govorio je.

Počivšem episkopu pripadaju i zasluge za objavljivanje sabranih dela Svetog vladike Nikolaja, na kojima je decenijama radio. U rodnoj Bogoštici podigao je manastir u okviru koga je Dom pesništva "Desanka Maksimović", a u naselju Kasarske livade duhovni, kulturni i sportski kompleks.

Bio je plodan pisac iz oblasti duhovnosti. Objavio je više knjiga. Cenjen u zavičaju, zemlji, poznat i priznat na svim meridijanima. Govorio je perfektno engleski, ruski i nemački.

Zdravlje episkopa Lavrentija pogoršalo se prošlog leta kada je, po dolasku iz Meljina, primljen na VMA. Posle zbrinjavanja nastavljeno je njegovo višemesečno kućno lečenje pod nadzorom lekara, sestara i pažnjom arhimandrita Nifonta Pavlovića, arhijerejskog zamenika, prote Mirka Vilotića i đakona Radenka Pantića.

Pred Božić ga je posetio patrijarh srpski Porfirije, sa episkopom sremskim Vasilijem.