ISTORIJSKI DODATAK - GENERATORI JUGOSLOVENSKE KRIZE: Razgraničenje Srbije i Hrvatske uvod u građanski rat
VOJNI uspesi, promena međunarodne situacije i porast međunarodnog uticaja presudno su uticali da narodnooslobodilački pokret bude konstituisan na nivo države, koja je ponela neformalni naziv „demokratska federativna Jugoslavija”.
Novosti
Međunarodno priznanje revolucionarnih promena zahtevalo je da KPJ prihvati kompromis i, kao nesumnjivi ustupak, u strukturu nove vlasti inkorporira neke monarhističke ustanove (Namesništvo), pristane na formiranje mešovitih tela (Privremena vlada DFJ, Privremena narodna skupština), saglasi se sa postojanjem višestranačke političke strukture.
Pristanak na date ustupke bio je motivisan procenom da razvoj događaja nagoveštava konačnu pobedu narodnooslobodilačkog pokreta i ubeđenjem da KPJ ima snage da najveći deo savezničkih uslova modifikuje, neutrališe ili sasvim ignoriše. U partijskom vrhu je preovlađivalo mišljenje da u sistemu vlasti uspostavljenom u ratu Namesništvo, sa svojim skromnim ingerencijama, ne može igrati značajniju ulogu ni na spoljnopolitičkom ni na unutrašnjepolitičkom planu.
STEČENO iskustvo govorilo je da treba učiniti personalne ustupke prilikom formiranja zajedničke vlade, popustiti u stvarima formalne i proceduralne prirode oko formiranja Privremene narodne skupštine, deklarativno manifestovati toleranciju i poštovanje drugačijeg političkog stava i opredeljenja, taktički pristati na ustupke koji se nisu mogli izbeći ali, u suštini, biti nepopustljiv u ostvarenju svojih namera, realizaciji ideoloških ubeđenja, kontroli celokupnog političkog i društvenog života.
Na drugoj strani bio je pokušaj zapadnih država (Velika Britanija i SAD) da političkim manevrom spasu svoje političke pozicije na Balkanu, obezbede ustavni kontinuitet Jugoslavije, za neko vreme odlože konačno rešenje jugoslovenskog pitanja, bez otvaranja građanskog rata izvrše prenos vlasti na novi politički subjekt, učine sve da on izgubi od svoje revolucionarne militantnosti, primoraju ga da deli vlast sa umerenijim političkim snagama građanstva.
U mesecima koji su sledili nakon zasedanja Velike antifašističke narodnooslobodilačke skupštine (9–12. novembar 1944) intenzivno je izgrađivana struktura državne vlasti u Jugoslaviji i Srbiji.
Već 1. decembra 1944. doneta je Odluka o ustrojstvu i poslovanju narodnooslobodilačkih odbora. Tim aktom uspostavljena je opšta organizacija narodne vlasti. Kao osnovni izvor celokupne vlasti istaknut je „narod”.