KRAJPUTAŠ ISKLESALI BAJONETIMA: Prvi spomenik u Velikom ratu podigli srpski vojnici majoru Vasiliju Lukoviću u selu Jablanica

U KAMENU sa tragovima krvi i šrapnela granate koja je na koti Cigla u selu Jablanica ubila komandanta, vojnici su, samo dan nakon što su 9. avgusta 1914. godine (po starom kalendaru) sprečili 16. austrougarski korpus da izbije na Zlatibor i pošto su sahranili mrtve drugove - bajonetima urezali epitaf:

"Major Vasilije Luković poginuo 9. VIII 1914. g. Ispunio svoju dužnost prema Kralju i Otadžbini... Zavidimo ti, i pozdravljamo ti porodicu..."

- Ovo je, koliko se zna, u Srbiji prvi spomenik podignut u Velikom ratu i to u vreme Cerske bitke. U godini uoči 100-godišnjice odbrane Srbije pokrenuli smo inicijativu da beleg postane deo novog obeležja i da se uz oduživanje duga hrabrim braniocima granice, skida veo zaborava sa događaja na južnom delu Drinskog fronta - kazuju penzioneri, prota Radovan Ćosić (83) iz Užica i Vukomir Božanić (68), predsednik TU "Jablanica".

UBRZO su Zlatiborci, uz pomoć istoričara užičkog Muzeja Radivoja Papića, autora knjige "Užička vojska i četvrti puk 1914.", saznali da je major Vasilije Luković rodom iz Knića, a komandovao je 3. bataljonom IV (užičkog) kadrovskog puka u Limskom odredu. A ovaj odred je bio u sastavu užičke vojske, koja je imala zadatak da štiti levi bok tri srpske armije, da brani granični front od Rogačice do Priboja i zaprečava sve pravce koji vode ka Užicu, u dolinu Zapadne Morave i na Pešter.

U okršajima sa četiri-pet puta nadmoćnijim Švabama, koji su nadirali iz Bosne i preko Lima, uz jeku topova i borbe često na bajonet i gušanje, 21. i 22. avgusta - na Cigli, Crnom vrhu i Oštrelju poginulo je preko 100 vojnika i dobrovoljaca Limskog odreda, kao i major Luković.

- Tela poginulih su tek 1939. godine sa grudobrana otadžbine preneta u spomen-crkvu u Priboju i selo Štrpci u opštini Rudo, a neki i u porodične grobnice. Posmrtne ostatke majora Lukovića (1881-1914) brat Teodosije, general, preneo je u portu crkve u rodnom Kniću u Šumadiji - kazuje Božanić.

ČUDNA je bila sudbina krajputaša ukraj puteljka koji je iz zlatiborskog sela Jablanica vodio na nekadašnju tromeđu dve carevine - Turske i Austrougarske i Srbije.

Prota Radovan Ćosić bio je tri decenije služitelj oltara u Jablanici i, za "Novosti", svedoči da je na Beloj glavi, pri odlasku da sveti vodicu 1973. godine, u vrzini, otkrio od crvenkastog kamena istesan spomenik.

- Bio je licem okrenut zemlji, pa ga očistim i "smenom 8" snimim. Prve komšije, braću Milana i Gorčeta Vujića pozovem da kolicima spomenik prevezu u šupu, da ga ko ne ošteti. Seoska organizacija SUBNOR-a bila je protiv vraćanja spomenika i uređenja mesta jer su se u natpisu pominjali kralj i otadžbina. Na grobno mesto je vraćen mnogo godina kasnije - kazuje Ćosić.

U spomen-česmu, koju su podigle opštine Čajetina, Priboj i Rudo, nedaleko od tromeđe i karaule na Cigli, ugrađen je stari krajputaš. U kamenu su delovi odeće i opreme srpskih ratnika - šajkača i čuturica iz koje ističe voda, delo vajara Vladana Mitrovića iz Trnave.

Stražu majoru čuvaju saborci, u mermeru je 37 imena. Okolo je park prijateljstva, popravljeno je šest kilometara puta od centra sela.

NARODNI SABOR NA CIGLI

ZLATIBORCI se ponose što je Cigla jedno od retkih mesta u okrugu gde se na narodnom saboru odaju počasti junacima Velikog rata. Od 2014. godine, u nedelju po Gospođindanu, na hodočašće i pomen dolaze i komšije iz Limske doline, a i Šumadinci.

ANTIČKI PRIMER ŽRTVE

- KAMENI beleg na Cigli, svedok jednog danas skoro nezamislivog vojničkog odnosa prema otadžbini, narodu, vojničkoj časti i spremnosti na žrtvu, koji se može ravnati sa najsvetlijim antičkim primerima, čitav jedan vek nas je opominjao da odamo dužnu poštu tom herojskom vremenu i precima - podseća Vukomir Božanić.