MERAK ZA GODINE NE ZNA: Penzioneri iz Vranja igraju folklor u osmoj deceniji i nastupaju širom Srbije (VIDEO)

Deset vremešnih dama i isto toliko gospodina, na pragu ili već u osmoj deceniji života, neumorno svakog petka uvežbavaju koreografije pod dirigentskom palicom koreografa Zorana Tomića, jedinog člana koji je pre penzionerskih dana imao dodirne tačke sa folklorom. Ostali su tek po završetku radnog veka odlučili da uvežbaju korake i, kako kažu, merak i sevdah koji je Vranjancima u krvi unaprede.

Vrlo brzo postali su toliko uigrani da se njihovi neretki nastupi širom Srbije, ali i regiona prepričavaju.

- Prilagodili smo koreografije našim godinama, mada, s obzirom na to da je prosek naših igrača sedam decenija, mi izvodimo vrlo vešto spletove igara, tako da na naše godine niko ne obrati pažnju - priča koreograf Tomić sa osmehom, dok ostali folkloraši pozdravljaju njegovo razmišljanje neizbežnim smehom i brojnim pošalicama.

Sekciju su osnovali entuzijasti predvođeni Dobrivojem Ristićem i pokojnim Momirom Stanojkovićem. Bila je to ekipa od 23 ljudi, neki od njih i dalje nastupaju. Osnivači su bili ljudi koji su želeli da "godinama dodaju život".

- U početku smo radili uz pomoć štapa i kanapa, snalazili se oko nošnji i bošči, ali opet, svaki naš nastup je bio lepo prihvaćen. Imali smo i imamo divnu saradnju sa Vojskom Srbije, a čak nam je general Milosav Simović napisao pesmu koju smo uramili i čuvamo je ovde u udruženju - priča Svetislavka Stanojković, koja je u penziji već 28 godina i jedan je od osnivača folklora.

Penzionerka Nada Trajković, vaspitačica u penziji, kaže da među folkloristima ima lekara, učitelja, službenika, ekonomista, ljudi svih profila obrazovanja, koji su u svom radnom veku ostavili neizbrisiv pečat, te se sada u penzionerskim danima pronalaze u svojim hobijima i nekim drugim aktivnostima poput folklora, za koje nikada tokom radnog veka nije bilo dovoljno slobodnog vremena.

Sunčica Mladenović priča kako je ovaj ansambl koji ima i pevače i naratore imao više stotina nastupa od Karavukova na severu Vojvodine, do Trgovišta na krajnjem jugu Srbije.

Nastupali su u Bugarskoj i Severnoj Makedoniji i nikada nisu odbili nijedan poziv za nastup. Njihove aktivnosti su bile "na čekanju" u vreme pandemije, ali sada se polako vraćaju redovnim probama i planiraju nastupe.

- Neki nastupi su bili revijalnog, neki takmičarskog karaktera, imali smo ih više stotina širom Srbije. U našem gradu smo ispoštovali svaki događaj jer smatramo da naš ansambl ima misiju očuvanja tradicije i onoga što je posebno i jedinstveno u našem kraju, a to je taj nadaleko čuveni vranjski sevdah i karasevdah - otkriva Sunčica Mladenović.

Iako ne žele da pričaju o tome, jer to je za njih nešto što se podazumeva, njihovi nastupi su i humanitarnog karaktera. Rado pripremaju paketiće za decu u Sigurnoj kući, nastupaju u Prihvatilištu za stara i napuštena lica i učestvuju u svemu što promoviše grad.

Igranke do kasno u noć

Vranje ima oko 17.000 penzionera, ovo udruženje u naselju Češalj važi za reprezentativno sa najvećim brojem članova. Ono po čemu su specifični pored svih aktivnosti jesu čuvene igranke u njihovim prostorijama, koje umeju da potraju do kasno u noć. Prisustvuju im brojni penzioneri, a za dobru atmosferu zaduženi su upravo folkloristi.