MASONI ŽENE KNEZA: Tajne službe "kumovale" braku i razvodu Mihaila i Julije

Julija (1831-1919) je iz porodice, koja je bila u rodu sa Anžujcima, Aragoncima, Rotšildima, čiji mnogi članovi su bili slobodni zidari, ili pripadnici drugih tajnih bratstava. Porodica Hunjadi je davala ugarske vladare, a delom je srpskog porekla, po knezu Lazaru Hrebeljanoviću. Julijin otac grof Ferenc Hunjadi de Kethelji je, po spiskovima ugarskih masona, pripadao tom bratstvu, ali nema pomena da je, iako grof, bio istaknutiji mason. Njena mati grofica Julija Ziči de Zič et Vašonke bila je iz porodice, iz koje je poniklo nekoliko značajnih slobodnih zidara.

KAO mason od poverenja uticajnih loža, Mihailo se Julijom ženi u Beču 1. avgusta 1853. u ruskoj crkvi. To je vreme izgnanstva i kneza Miloša i Mihaila, koje su svrgnuli "Ustavobranitelji" predvođeni klikom masona Tome Vučića Perišića. Poslednje godine pred Milošev povratak na tron voljom Svetoandrejske skupštine, Mihailo je uglavnom proveo u Beču, gde mu kao masonu ("bratu" u nevolji) dolaze slobodni zidari i on njima.

"Prema spisima iz tog vremena u Arhivu u Beču i u fondovima austrijskih privatnih arhivista, u koje smo imali uvide, upoznavanje kneza Mihaila i kneginje Julije Hunjadi nije bilo nimalo slučajno. To su detaljno, s predumišljajem da njih dvoje sklope brak, utanačili slobodni zidari iz austrijskih grofovskih familija Esterhazi i Martinic. Članovi tih familija kasnije su zauzimali premijerski, ili položaj ministra inostranih poslova Austrije", preneli su nam već citirani arhivisti u severnoj Italiji.

PO NjIHOVIM spisima o njihovim upozorenjima, osnovano se može smatrati da je brak kneza Mihaila i kneginje Julije, ako izuzmemo intimu, u svojoj osnovi bio - "austrijski"! Kao što će na koncu takav biti i njihov razvod, najviše zbog austrijskog suzbijanja tajne saradnje Ugara i Srba!

Mihailo je pre venčanja kupio grofovski posed "Ivanka" u Slovačkoj (tad deo Austrougarske) uz Dunav, okrug Senjec, od kneginje Leopoldine Grasalkovič de Girak, poreklom od rečenih Esterhazija. Taj posed, gde Mihailo i Julija žive posle venčanja, bio je stecište plemića, ali i masona visokog ranga. Ne samo austrijskih. Ima tvrdnji, da su u "Ivanki" dogovoreni detalji već objašnjene tajne misije Mihaila i Lajoša Košuta po Evropi, za ujedinjenje Italije.

Do "plamena" ljubavi prema Juliji, Mihailo je bio žarko zaljubljen u jednu Nemicu plemićkog porekla, a posle razvoda sa Julijom u Katarinu Konstantinović, unuku svog strica Jevrema. Već ostareli knjaz Miloš, koji je pod sumnjivim okolnostima umro 1860. nije bio oduševljen Julijom kao sinovljevom životnom i saputnicom na tronu. Uprkos tom svom stavu, nije se puno protivio njihovom braku. Tokom kratkog zajedničkog života na dvoru, Julija je Milošu iskreno pomagala u organizovanju ceremonija, usput učeći srpski jezik i od Đure Daničića.

RAZVOD Mihaila i Julije "od stola i postelje" bio je sporazumni. Po istoričarima i štampi nastrojenim antiobrenovićevski "razvod, iako je Mihailo neizmerno voleo Juliju, usledio je zbog njenog neverstva, nedozvoljenih ljubavnih veza sa nemačkim knezom Karlom Arenbergom".

Navodno je Mihailo za tu Julijinu vezu doznao 1861. iz jednog pisma, ali ovi autori ne navode čijeg?! Trzavice su počele još na izmaku pedesetih godina XIX veka. Za njih se znalo, jer malo koja tajna na bilo kom dvoru, a pogotovo senzacionalna, ostaje nezapažena i neiskorišćena u određene svrhe. Julijin ujak, ugarski grof Ziči, koji im je bio čest gost na dvoru, mesecima je pokušavao da ih izmiri, davno pre razvoda. To u spisima vrlo objektivno svedoči Milivoje Lešjanin, tada načelnik Ministarstva inostranih dela.

I knez Arenberg i grof Ziči su na spiskovima masona u svojim zemljama, koji su održavali jake veze sa srpskim masonima i Obrenovićima!

DAVNO pre razvoda Mihaila i Julije, uži krugovi u Budimpešti formiraju specijalnu grupu, zaduženu da tajnim diplomatskim kanalima radi na uspostavljanju što čvršćih veza Ugarske kao dela Dvojne monarhije i Kneževine Srbije, tada još vazalne Turcima. Austrija i Ugarska, iako pod istom krunom K und K monarhije nisu se trpele, često su radile jedna protiv druge, čemu su oduševljeno pomagali slobodni zidari u Budimpešti. Član te tajnodiplomatske grupe bio je i grof Ziči, Julijin ujak!

Masoni arhivisti u Hrvatskoj i severnoj Italiji čuvaju akt o tome na ijekavici. Evo jednog dela:

"Obavještajne službe u Beču: centralna služba Ministarstva unutrašnjih poslova Evidencbiro i služba Ministarstva vanjskih poslova, otkrile su taj plan u intenziviranju njegovog provođenja u Srbiji. Ne spominju se izvori ni koji su suradnici to otkrili, ali se najosnovanije vjeruje, da su to njemački obavještajni kanali. Tim dvjema austrijskim službama bilo je striktno naređeno, da spriječe izvedbu ovog plana. U austrijskom kontraobavještajnom udaru na Srbiju i na Ugarsku, slijedi pojava kneza Karla Arenberga i grupe koju je vodio on, na pozornici politike u Srbiji."

I MISIJA kneza Mihaila i Lajoša Košuta za ujedinjenje Italije, dokaz je zbližavanja Ugarske i Srbije protiv Austrije, njoj iza leđa!

Brak Mihaila i Julije nije razvrgnut samo zbog njene preljube sa Arenbergom. Da li se njeno neverstvo zaista dešavalo u meri, koju joj pripisuju antiobrenovićevski autori u Srbiji i Austriji? Za Arenberga (1831-1896) Julija se, uostalom, udala 1876, osam godina od Mihailove smrti u atentatu. Nakon razvoda, ona se odrekla srpske kneževske titule. Novom udajom postala je vojvotkinja od Arenberga i princeza od Reklinghauzena, jer je novi muž bio rođak austrijske carice Elizabete Bavarske. Ni sa njim nije imala dece. Živela je u Beču gde je 1919. preminula.

BRAK Mihaila i Julije razvrgnut je zbog interesa dvorova u Beču i Berlinu, te austrijskih i nemačkih "vladara iz senke" - da do zbližavanja Srbije i Ugarske nikako ne dođe! Na to upućuju i Lešjaninovi spisi, mada on direktno ne piše o tajnodiplomatskoj pozadini razvoda, što je s obzirom na svoj dugotrajni visoki položaj u Ministarstvu inostranih dela odlično znao.

Julija je svojim aristokratskim vezama u Evropi tajno i iskreno pomogla Mihailu i Srbiji. Dve godine pre razvoda ide u tajnu misiju u London, sa masonom Filipom Hristićem! Zbog podrške Britanije Srbiji, nakon turskih granatiranja srpskih gradova 1862.

Hristić, Mihailov premijer i ministar inostranih dela, od ubistva Mihaila bio je poslanik u Carigradu, Beču i Londonu, guverner Narodne banke. Njegova bivša snaja Artemiza Hristić (carigradska Grkinja, devojačko prezime Joanides) majka je Đorđa, vanbračnog sina kneza Milana Obrenovića, kasnijeg kralja Srbije!