FELJTON - VELIKE SILE DUGO PAMTE: Nemačka, daleko najsnažnija i najuticajnija država EU, nije saveznik Srbije na putu ka EU

Austrija je 1938. „integrisana” u Nemački Rajh (nestala je kao suverena država i postala pokrajina Ostmark), ali je posle rata otcepljena od Nemačke i okupirana od strane saveznika, a tek su 15. 5. 1955. saveznici zaključili Državni ugovor sa Austrijom, prema kome je ona ostala u granicama od 1. 3. 1938. dobila potpunu samostalnost, postala neutralna i oslobođena plaćanja reparacija.[...]

Posle Drugog svetskog rata Austrija je odvojena od Nemačke i dobila je svoju državnost tek 1955. Mogao se steći utisak da su Austrija i Austrijanci bili svojevrsna „žrtva” Nemačke, a ne odani nacizmu i značajan faktor nemačkih ratnih napora, pa se njena uloga u Drugom svetskom ratu nije ni mnogo razmatrala. Čak je oslobođena i od plaćanja reparacija.

U izvršavanju zločina u Jugoslaviji prema sprovedenim istraživanjima među vojnicima Vermahta i pripadnicima SS, gledano po pokrajinama, bilo je najviše Nemaca iz Austrije: od najviših komandnih mesta do običnog boračkog sastava. S tim u vezi, jugoslovenska Državna komisija za utvrđivanje zločina okupatora i njegovih pomagača izdala je početkom 1947. posebno „Sa- opštenje o zločinima Austrije i Austrijanaca protiv Jugoslavije i njenih naroda” u kome stoji da je od ukupnog broja od 4.433 utvrđenih nemačkih ratnih zločinaca, Državna komisija utvrdila da su 2.062 Austrijanci, s tim da ovaj broj nije bio potpun, jer su mnoge istrage tada bile još otvorene . Shodno iznetom, nisu za svu pričinjenu ratnu štetu u Jugoslaviji, krivi Nemci, već ima tu i dosta krivice Austrijanaca, a Austrija kao država je oslobođena plaćanja svih reparacija.

INAČE, postoji čak i analitički dokumentovana teza o kontinuiranom ratu, u različitim vidovima i intenzitetu, između Germana (germanskih naroda) i Serba (lat. Sorabi/Serbi/Servi, tj. korpusa slovenskih naroda koji su se podelili, a među njima posebno Srba)  još od ranog srednjeg veka, čiji se kraj ne nazire .

U prilog tome u novijoj istoriji mogla bi se navesti politika Beča prema Srbiji u 19. veku i početkom 20. veka (sa „carinskim ratom”), iskustvo dva svetska rata, primena Halštainove doktrine i od strane SRN prekid diplomatskih odnosa (1957-1968), podrška neprijateljskoj (pre svega hrvatskoj) emigraciji i njihovim terorističkim aktivnostima, podrška secesiji 1991. i naoružavanje Hrvatske, prednjačenje u zagovaranju svih vidova sankcija prema SRJ (Srbiji) devedesetih godina 20. veka, učešće Nemačke u NATO agresiji 1999., priznanje nezavisnosti Kosova 2008., razne prepreke u procesu pridruživanja EU, tvrdo i permanentno insistiranje na priznanju Kosova od strane Srbije (kao uslovu svih uslova)...

Srbiji su na putu do punopravnog članstva u EU potrebni snažni saveznici. Za sada je izvesno da Nemačka, kao daleko najsnažnija i najuticajnija država EU, nije među njima (Nemačka je poslednja članica EU koja je posle brojnih uslovljavanja, posebno u vezi sa odnosom sa KiM, dala pristanak za započinanje pregovora EU sa Srbijom decembra 2013) i nije realno očekivati da će to ubuduće biti slučaj, već da će se Srbija i dalje suočavati sa raznim političkim uslovljavanjima Nemačke koja se nisu postavljala pred ranije kandidate. Pri tome, Nemačka je glavna destinacija privremene i trajne emigracije građana Srbije, njen glavni privredni partner i veliki strani investitor, tako da Srbija mora biti vrlo oprezna u političkim odnosima sa Nemačkom, čak i kada su u pitanju vitalni nacionalni interesi, jer velike sile su osvetoljubive i dugo pamte. Aktuelizovanje nekih tema bez velikih izgleda da se postigne uspeh, posle mnogo propuštenog vremena i prilika, u sadašnjem uslovima verovatno nije dobro rešenje.

TREBA da se ukaže i na to da je Vlada Nemačke u martu 2022. odlučila da, zbog situacije u Ukrajini, poveća svoja ulaganja u vojsku (ali i njeno brojno stanje) i to za dodatnih 100 milijardi evra, pri čemu bi nemačke vojne snage trebalo da čine i okosnicu buduće „evropske armije” (kao dopune NATO) prema novoj zajedničkoj odbrambenoj strategiji EU.  Ovo kod mnogih budi sećanja na ne tako davnu prošlost, kada je sve počelo naoružavanjem Nemačke, u kojoj već postoji više desetina američkih vojnih baza sa velikim vojnim kontingentom, ali i delom američkog nuklearnog arsenala, o čijem eventualnom aktiviranju se Nemačka mnogo ne pita.

I na kraju, da bi se stekla predstava koliko 2021. vrede nemačke reparacije koje svojevremeno nisu plaćene Jugoslaviji na bazi pariteta kupovne moći (tj. korigovane za inflaciju) navode se sledeći podaci: za reparacije iz Prvog svetskog rata to je 32,7 milijardi evra, tj. neplaćenih 5.836 miliona maraka iz 1913. godine ima kupovnu moć od 32,7 milijardi evra iz 2021, a za reparacije iz Drugog svetskog rata to je 651,9 milijardi dolara tj. 35.786 miliona dolara iz 1938. ima kupovnu moć 651,9 milijardi dolara iz 2021. Jasno je da originalni iznos potraživanja, a još više revalorizovani iznos potraživanja, predstavlja veliku sumu koju niko neće platiti, ako nije na to prinuđen.

KRAJ