POSLANICA VLADIKE JOANIKIJA: Put vaskrsenja je put radosnog života, čuvajmo jedni druge, poštujmo medicinu

Dogodio se u istoriji, ali svojim značenjem nadilazi istoriju i sve što se u njoj zbivalo. Osmišljava istoriju i ljudsko življenje, vremensko i prolazno prožima večnošću, oblači nas u netruležnost.

Prva propoved vaskrsenja Hristovog potiče od anđela, pa od žena mironosica i od apostola. Za njegove učenike važno je bilo da ga vide telesnim očima, ali još važnije da ga prepoznaju duhovnim vidom. Sveta Marija Magdalina pri prvom viđenju pomisli da je gradinar, ali ga prepozna tek kada je Vaskrsli pozva po imenu. Luka i Kleopa prvo mišljahu da je on stranac dok su s Njime išli za Emaus. Radovala su se i gorela srca njihova dok im objašnjavaše Pisma, ali Ga prepoznaše tek pri lomljenju hleba kada se otvoriše njihove duhovne oči. Ukazujući na prednost duhovnog vida Gospod reče svom apostolu Tomi, ali i svima nama: „blaženi koji ne videše, a verovaše“, jer je istinska vera duhovni vid i unutrašnje oko duše. Zbog toga, blaženstvo duhovnog viđenja i proslavljanja Hristovog vaskrsenja pripada svima hrišćanima, od apostolskih vremena do danas i ubuduće. Naša pashalna radost je iste prirode i izraza kao i apostolska, iako nažalost, manjeg obima i to samo zbog naše, manje ili veće, otuđenosti od Boga. Iako smo u zabrinjavajućoj meri otuđeni ovaj praznik nam vraća istinsko osećanje da smo deca Božija, sinovi i kćeri Oca našeg nebeskoga, kroz Sina Njegovog raspetog i vaskrslog Isusa Hrista.

Svoju pobjedu nad smrću Spasitelj nije zadržao samo za sebe nego je sve verne svih vremena i pokoljenja udostojio da budu učesnici Njegove pobede i sapričasnici slave Njegovog vaskrsenja. Na temelju tog ključnog događaja spasenja roda ljudskog zasnovano je naše zajedništvo. Zajednicu Crkve Božije kojoj pripadamo Sveti apostol Pavle je sagledao kao živi i nedeljivi organizam kojem je Hristos glava, a mi hrišćani njegovi udovi i braća među sobom. Zato je neprihvatljivo da se u Crkvi prave podele i razdori po nacionalnoj, ideološkoj, stranačkoj ili po bilo kakvoj drugoj osnovi. Hrišćanska ljubav prevazilazi podele, miri zavađene, zaceljuje bratske rane; velikodušna je, prašta i ne zlopamti, izgrađuje u istini i dobroti porodičnu i svaku drugu zajednicu, sjedinjava različito, a od prirodnih razlika među ljudima, polovima, uzrastima čini bogatstvo, harmoniju i ljepotu ljudskog života. Neprocenjivi dar Božiji je sabornost vernih u Crkvi; prožeta je blagodaću Isusa Hrista, ljubavlju Boga Oca i zajedništvom Svetoga Duha. To blagodatno iskustvo stiču svi koji učestvuju u svetim bogosluženjima, hrane se i osvećuju Svetim Tajnama Hristovim. Oni se obnavljaju večnim novinama Božijim.

Svetlost Hristovog Vaskrsenja obasjala je sve ljudske golgote i put svima koji stradaju, trpe i žive za Ime Njegovo. Zrake Trosunčane Svetlosti pokazuju put svakom čoveku objavljujući slavu neprolaznog Carstva Božijeg.

Hrišćanska pobeda, obasjana svetlošću koja je zasijala iz Groba Gospodnjeg je dokaz nenadmašive ljubavi čiji je smisao u oslobađanju, a ne u porobljavanju drugog. Hrišćanin diše istinom vere, u beznađu širi nadu, u tamu unosi svetlost. Čovek koji je obasjan slavom vaskrsenja Hristovog postaje neustrašivi svedok nepobedive ljubavi.

Uznoseći svoj um i usmeravajući svoje biće ka istini Hristovog vaskrsenja i Božijoj ljubavi, ovaj svet, naše življenje u njemu i odnose među ljudima možemo da učinimo boljima na šta smo svi prizvani bez razlike. Blaženopočivši Mitropolit Amfilohije, jedan od najvećih svedoka vaskrsenja u našem vremenu, podsticao je ljude da se takmiče u dobru čuvajući i izgrađujući međusobni mir. Svako drugačije nadmetanje ili sukobljavanje nije od Boga, a društveno je nekorisno i štetno. Izgrađujmo našu otadžbinu Crnu Goru slušajući Svetog apostola Pavla: „Budite među sobom blagi, milostivi, praštajući jedan drugome, kao što je i Bog u Hristu oprostio vama“.

U ove svetle praznične dane sa blagodarnošću Bogu i celom blagočestivom narodu sjećamo se prošlogodišnjih nezaboravnih litija za odbranu vere, svetinja, pamćenja, časti i obraza u Crnoj Gori kao narodnog vaskrsenja i duhovnog obnovljenja. Prevazilaženje ranijih podela, izmirenje, svenarodna jednodušnost, međusobno razumevanje su kroz muku, na litijama, stečeno duhovno bogatstvo koje treba čuvati po svaku cenu.

Vaskrsenje Hristovo oslobađa nas od svih strahova, pa i onog najvećeg, iskonskog, straha od smrti. Nažalost, strah od smrti je u naše dane paralisao i usporio čitav svet. Ne klonimo duhom, položimo svoju nadu u Boga, čuvajmo jedni druge, poštujmo medicinu kao što je poštovao i Sveti Sava prvi Arhiepiskop srpski o čemu postoje opširna svedočanstva u njegovim spisima. Uznesimo svoje usrdne molitve vaskrslom Gospodu za sve obolele, za heroje našeg vremena – lekare i medicinskio osoblje i za sve one koji neguju i hrabre bolesnike.

Tajna vaskrsenja Hristovog se upečaćuje i projavljuje u životu vernih. Put vaskrsenja je put radosnog života, put u novi raj, koji je ispunjen božanstvenom slavom, put u novi život dostojan čovjeka. Neka bi nas časni oci sveštenici, monasi i monahinje, draga braćo i sestre obasjala svetlost Hristovog vaskrsenja, da sjedinjeni sa Hristom u vječnom Carstvu odbacimo sve što nas odgoni u tamu grehovnu i odvlači od Sunca Pravde. Objedinimo se u veri, dobru i ljubavi da bismo mogli radosno uskliknuti: Hristos voskrese iz mrtvih, smrću smrt uništi i svima u grobovima život darova!

HRISTOS VASKRSE! VAISTINU VASKRSE!