ZA MILA JE VEĆINU U NIKŠIĆU IZ PEĆINE: “Politička drama” po viđenju njenog režisera iz Majbaha

- To je sadržina “političke drame” po viđenju njenog režisera iz Majbaha kojeg mora vratiti. Poslednji homosapiens je živeo u pećinama pre 46.000 godina, tada još u društvu kako potvrđuju neki arheološki nalazi iz Bugarske sa svojim prethodnikom neandretalcem. Nije bilo tragova o njihovom nacionalizmu iako je on još uvek tada mogao imati samo formu “krda” što ga povezuje sa današnjom borbom za imunitet

Ali Milo ne čita knjige, on više voli brojeve. Ipak da li je moguće da jedan član “Evropskog tima za Nikšić” svoj uspeh vidi u pobedi nad “pećinskim ljudima” u Nikšiću, i da li takvih i ima osim na filmu ili knjizi autora Merilina Takera “Pećinski čovek” gde glavni junak romana i života u milionima, drogi i brojnim porocima odlazi i počinje da živi u pećini gde pronalazi Bibliju, a sve ostalo nakon toga pripada svetu čuda.

Ili je smisao pominjanja pećine u uvredi, koja je Milu sigurno najbolja forma izražavanja, demokratska većina koja ga je s druge strane već ubedljivo pobedila u njegovom rođenom gradu, je svakako njegov “prirodni protivnik” pa bi je zato trebalo “kazniti” nezapamćenom uvredom, od formalno još uvek prvog čoveka čitave “njegove” Crne Gore.

Više od pola grada Milo je juče nazvao “pećinskim ljudima” znači biološki, intelektualno, duhovno, evolutivno potrošene i suvišne, zastrašujuće, diskriminatorski, ne samo politički i moralno kažnjivo. Da je čitao Platonovu “Državu “, Milo bi tome možda mogao dati jednu alegorijsku notu “oslobođenja” koje nastaje kada iz mraka izađete na svetlost.

Mada bi tada morao i da odgovori ko je te ljude i toliko njih držao u pećini, kao Dionisije Sirakuski u tunelu kamenoloma svoje zatvorenike, Ko? Nisu sami sebe zatvorili i držali izvan javnog života i učešća u donošenju odluka, kakva je bila sudbina svih njih. Ko, ako ne onaj koji trideset godina vlada sam u ime “korumpirane demokratije” i faraonske moći.

Da ne dužimo, Milo je u psihološkoj ravni negde “otkrio sebe”, svoje protivnike treba držati u pećini, a ako izađu i radosno progovore u ime slobode onda su oni glavni “neprijatelji Milovog evropeizma” i lične despotije.

To su prepoznali i pametni Nikšićani da ih Milo i njegov DPS žele zadržati u mraku pećine ili izvesti na sud zato što su se oslobodili njegovih ideja o napretku koje su vodile samo nazad da se eto moraju, eto pećine i neandretalci spominjati.

Ovo poslednje mu Nikšićani nikada neće oprostiti. Tom izjavom je i sebe konačno učinio definitivno političkim fosilom - navodi se u tekstu.

(Borba)