ŽELJKO (14) JE SVIREPO IZMASAKRIRAN: Prošlo je 30 godina od zločina bez kazne - napadači stigli sa teritorije Crne Gore
NI posle 30 godina od masakra nad civilnim stanovništvom u selima Ponikve, Trpinje i Šapići u opštini Čajniče nikad niko nije odgovarao, a mnogi učesnici ovih dešavanja proglašeni su čak za žrtve rata i ratnih dešavanja.
Arhiva
Četrnaestog februara navršilo se 30 godina od masakra nad civilnim stanovništvom u selima Ponikve, Trpinje i Šapići u opštini Čajniče. Za ovaj zločin još niko nije odgovarao, niti se kada povela valjana istraga o zločinu, u kojem je ubijeno i izmasakrirano 25 civila, uglavnom staraca i dece, a sela opljačkana i spaljena.
Najmlađa žrtva bio je dečak Željko Mašić, star 14 godina, koji je svirepo izmasakriran, a najstarija žrtva je bio starac Aleksa Tanasković od 80 godina. Tom prilikom ranjena je i zarobljena sedmogodišnja Ivana Mašić, koja je sa majkom Polkom odvedena u logor u Goražde.
Tridesetogodišnja Polka Mašić je posle zarobljeništva i razmene, preminula nakon četiri meseca, od posledica fizičke torture u Ratnom zatvoru u Goraždu.
- Napad na sela dogodio se 14. februara 1993. godine u ranim jutarnjim časovima sa teritorije Crne Gore, tačnije pljevaljske Bukovice. Snage bosansko-hercegovačkih muslimana, prethodno došle iz Goražda, koje je bilo pod zaštitom OUN, i tu se pojačale, meštanima pljevljaske opštine, koji su im ujedno bili i vodiči, jer su dobro poznavali taj teren. Tu su se pregrupisali, a onda sa teritorije Crne Gore krenule u opšti napad na naša sela, koja su bila nezaštićena, jer smo smatrali da nam ne preti opasnost sa crnogorske strane - kažu preživeli svedoci ovog masakra.
Oni napominju da su u pokušaju da pronađu spas krenuli u bekstvo prema teritoriji Crne Gore, ali su u selu Trojan i drugim mestima stradali od muslimanskih snaga, koji su im tu bili napravile zasede.
Formiran predmet
SPECIJALNO državno tužilaštvo (SDT) Crne Gore formiralo je predmet i u toku je izviđaj zbog osnova sumnje da su u ratnom zločinu protiv civilnog stanovništva u Čajniču učestvovali i državljani Crne Gore, saopšteno je prošle godine iz SDT.
Poslednjih godina bilo je više apela prema institucijama Crne Gore da se ispitaju navodi o ulozi jednog broja crnogorskih državljana u zločinu 1993. godine u Čajniču. Podatke o ovom zločinu crnogorskim institucijama dostavili su tužioci iz BiH, posebno iz Trebinja.
Još 19. februara 1993. godine policija iz Čajniča je Centru bezbednosti u Pljevljima dostavila spisak 38 lica sa područja opštine Pljevlja koja su učestvovala u oružanom napadu na području opštine Čajniče 14. februara 1993. godine ali je i to kako tada tako i danas ostalo bez odgovora.
- U Trojanu je za samo sat, i u prečniku od sto metara, ubijeno deset civila. Na istom mestu ranjena je šestogodišnja devojčica Ivana Mašić, koja je zajedno sa majkom Polkom zarobljena i odvedena u zarobljeništvo u Goražde - navode preživeli iz ovog masakra.
Kako tvrde Srbi iz okoline Čajniča, zločinu koji su sa muslimanskim snagama iz Goražda počinili i muslimani iz pljevaljske Bukovice, po svojoj bestijalnosti nema ravnog. U selima Ponikve ubijeni su Njegoš, Dušanka, Branko, Trifko, Božo i Stanojka Dačević, Duško Katana, Vučko i Stevo Kovačević, Čedo Popović, Dušan Čokorilo, Darinka Pjević, Željko Mašić i Mirko Krnojelac.
U Glamočevićima su ubijeni civili Milan Vujović, Ratko Krezović, Radovan Staničić, Aleksa Tanasković, Todor Janjić i Mirko Lasica. U Bučkovićima su masakrirani Mlađen Drakula, Nikola Pljevaljčić i Vlado Ćuković.
- U zoru 14. februara 1993. godine napali su naše selo. Gorele su kuće u susednim selima i pucalo se sa svih strana. Mi smo, pokušavajući da spasemo decu, krenuli prema selu Ponikve da bismo prešli na crnogorsku teritoriju u Bukovicu. Nas četiri žene i četvoro dece na putu prema Trojanu upali smo u zasedu. Na licu mesta ubili su mi trinestogodišnjeg sina Željka, a mene su ranili u glavu, nogu i u ruku – kazala je ranije za „Novosti“, Dana Mašić. Ona je tada napomenula da je tom prilikom poznala komšije iz pljevaljske Bukovice.