ZOO-VRT SELE NA ADU CIGANLIJU: Šapić sutra o planovima za beogradski Vrt dobre nade
BEOGRADSKI Zoološki vrt koji se na Kalemegdanu nalazi od osnivanja 1936. godine, biće premešten na Adu Ciganliju.
Kako se navode u Upravi Grada Beograda, prvi čovek prestonice Aleksandar Šapić sutra će sa saradnicima da poseti Adu Ciganliju, odnosno Adu Safari, gde će ubuduće biti životinjsko carstvo. Još uvek nije poznato šta će biti na mestu današnjeg Vrta dobre nade podno Beogradske tvrđave.
Beo zoo-vrt osnovan je 12. jula 1936. godine, a svečano je otvoreno pod pokroviteljstvom jugoslovenskog industrijalca i tadašnjeg gradonačelnika prestonice Vlade Ilića. Prvi stanovnici bili su lavovi, leopardi, beli i mrki medvedi, vukovi, nekoliko vrsta majmuna, egzotičnih biljojeda i ptica.
Tada je zoo-vrt je obuhvatao tri i po hektara površine, da bi posle bio proširen na sedam, a zatim i na četrnaest hektara. Imao je i skroman terarijum i akvarijum. Središnji deo, „u prirodnom stanju”, građen je 1940. Vrt je bio popularan, 1939. bilo je blizu 400.000 posetilaca.
U Drugom svetskom ratu vrt je pogođen tokom nacističkog bombardovanja Beograda aprila 1941. godine, kada su, po rečima tadašnjeg direktora Aleksandra Krstić, poginuli i ljudi iz okolnih zgrada, koji su se tamo krili misleći da zoo-vrt neće biti meta napada.
Tri godine kasnije, zoo-vrt je bombardovan i od strane saveznika. Zbog razaranja tokom rata veći deo životinjskog fonda je izgubljen, kao i sedam hektara zemljišta.
Za današnji imidž vrta zaslužan je srpski vajar Vuk Bojović, koji je bio na funkciji direktora od prvog maja 1986. pa sve do svoje smrti u septembru 2014. godine.
Najpoznatiji, ali i najstariji stanovnik zoo-vrta je aligator Muja, koji je u kalemegdanske zidine stigao 1937. godine, a procenjuje se da je već tada imao dve ili tri godine. Bio je deo velikog kontingenta životinja, koje su u Beograd stigle iz nekog nemačkog zoo-vrta.
O premeštanju zoo-vrta na obod grada govorilo se još 2009. godine, kako bi imao više kapaciteta i za životinje i za posetioce. Međutim, od ideje se odustalo jer je tada utvrđeno da bi eventualno premeštanje na obod grada zahtevalo ogromna sredstva i da bi smanjilo broj posetilaca tokom godine.