Bobija - dan u šumskoj idili

PLANINA Bobija, iznad Ljubovije, predstavlja po prostranstvu, lepoti i ljubavi ovdašnjih ljudi prema njoj, "krov" lepe Azbukovice. Svako ko i jednom dođe do njenih vrhova, shvatiće da se ne zna da li je lepše kad je "krov" Azbukovice sav od zelenila kao što je tokom čitavog leta, ili beo, kada sneg i led okuje ova prostranstva, sa kojih se, kao na dlanu, vidi Drina i pola Podrinja, sa obe obale Drine.

Na ovoj srpskoj planini, čiji je vrh na 1.374 metra nadmorske visine, najviše je bora i smrče, ali tu su i značajne površine bukve. Stabla su, uglavnom, "zdrava kao dren", a sušenja ima u procentu koji je uobičajen decenijama i vekovima. Vazduh je i prijatan i čist.

Da sve bude kako treba trude se inženjeri, šumari i drugi zaposleni u Šumskom gazdinstvu "Boranja", koja na Bobiji ima svoju ispostavu, šumarsku kuću u kojoj je sva logistika za one koji su stalno angažovani za rad na planini i one koji kontinuirano, iz "Boranje" dolaze, da vode računa da stabla budu zdrava i uredna.

Na Bobiju rado dolaze i mnogi izletnici, planinari, lovci i drugi ljubitelji prirode. Oni se druže na ovoj prelepoj planini, a rado uživaju u pogledima sa mnoštva ovdašnjih vidikovaca, što beleže aparatima i kamerama. Šume su uređene i šetnja po njima je i te kako moguća, ali u prisustvu onih koji znaju "svaki kamen", kako ne bi zalutali. Planina još nije urbanizovana, nema vikendica ni drugih građevine, pa njeni delovi i vrh, uz lepotu prirode i vazduha, ljude vraćaju u prošla vremena.

OBILAZAK

- Bobija je udaljena od Ljubovije jedva tridesetak kilometara, biser je našeg kraja, kao što se vidi i ekološki i privredno jer ima bogate šume - kaže Vidoje Jovanović iz Ljubovije. - Naši gosti, iz mnogih ovdašnjih turističkih destinacija, kada dođu obavezno traže da odu na Bobiju. Objašnjavamo im da tamo nema ni motela, ni restorana, ali mnogi znaju da postoje lepote za koje vredi stići do delova i samog vrha planine.