Vaskrsao život u hramu Svetog Save

PRE nešto više od mesec dana, iz pepela, kao feniks, život u Hramu Svetog Save u južnom delu Kosovske Mitrovice ponovo je vaskrsao. Želju sveštenika Saše Mitrovića da sa suprugom Marijom započne svoj sveštenički život baš u ovom hramu uslišio je Gospod Bog i Eparhija raško-prizrenska, pa ga je vladika Teodosije na praznik Preobraženje u selu Prilužje rukopoložio i blagoslovio njegov odlazak u južni deo podeljenog grada na Ibru.

Supružnici Mitrović, posle punih 11 godina, jedini su Srbi koji žive u južnom delu Kosovske Mitrovice. U parohijskom domu, čija je obnova počela prošle godine provode dane, dočekuju vernike, rade na obnovi ove svetinje i uređenju crkvene porte, a sve sa željom da ovaj hram ponovo oživi i okupi u svoje odaje mnoge Srbe proterane sa ovih prostora.

Organizovanog prevoza nema do crkve, nema ni policijske pratnje, ali sve je više onih koji žele da obiđu ovo sveto mesto, zapale sveće, i prisete se divnih trenutaka provedenih u ovoj crkvi. Tako je bilo i ove nedelje, kada smo zajedno sa malobrnojnim vernicima prisustvovali liturgiji u Hramu Svetog Save. Put kroz južni deo grada, ranog nedeljnog jutra, prošao je bez problema. Ulazimo kroz veliku metalnu kapiju, opasanu bodljikavom žicom, kojom je ograđena i crkvena porta sa svih strana.

Pre ulaska u crkvu obavezno je legitimisanje od strane kosovske policije, koja je od Kfora preuzela čuvanje crkve. Kućica za policiju smeštena je u porti crkve, a dežurni policajac na albanskom jeziku traži i zadržava naša dokumenta sve do trenutka dok nismo krenuli nazad. Nakon završene liturgije, svratili smo, na posluženje i “čašicu razgovora” u parohijski dom gde se otac Saša zahvalio vernicima na “žrtvi koju su poneli” sa nadom da će ih narednih nedelja biti više. Saznajemo da je ljubav prema veri spoznao još dok je kao mali, sa bakom, odlazio u manastir Pećku patrijaršiju. Njegova sedmočlana porodica, sa kojom je do svoje dvanaeste godine živeo u Peći, doživela je sudbinu brojnih Srba, a izbeglički život Mitrovići su nastavili u severnom delu Kosovske Mitrovice. Koristio je, kaže, svaku priliku da poseti Hram Svetog Save, iz kojeg je otišao i završio Bogosloviju na Cetinju i Teološki fakultet u Beogradu.

- Ispunila mi se želja da svoju prvu parohiju dobijem u ovom hramu. Život u okruženju nije lak. Krećemo se uglavnom kolima i u ovih prvih mesec dana nismo imali problema. Povremeno čujem određene komentare kada prođem u mantiji, ali verujem da će vreme učiniti svoje i da će to prestati - govori za “Novosti” otac Saša.

Strah zbog činjenice da su jedini Srbi u južnom delu grada, okruženi sa svih strana Albancima, ne pokazuje ni Sašina supruga Marija, apsolvent na Medicinskom fakultetu u Kosovskoj Mitrovici. Određenu neprijatnost oseća kada Saša, zbog obaveza, nije sa njom, ali, kako kaže, veruje u zaštitu Boga i Svetog Save.

Kada nedeljom Srbi dođu na liturgiju u njihova srca, u crkvu i njihov dom useli se radost, nada i vera da će baš ovaj hram na svoj 120. rođendan biti mesto gde će se okupiti svi oni koji su se ovde krštavali i venčavali.

POSTOJI 120 GODINA

Crkva Svetog Save proslaviće sledeće godine 120 godina postajanja. Izgrađena je na mestu koje je tadašnji konzul u Kosovskoj Mitrovici Branislav Nušić označio, a srpski rod podigao je hram u slavu prvog prosvetitelja i arhiepiskopa. Po projektu uglednog profesora Beogradskog univerziteta, arhitekte Andre Stevanovića, izgrađena je u srpsko-vizantijskom stilu sa upisanim krstom 15x23 metara visine preko 25 metara, sa kamenim zidovima debljine 90 cm, kojim je i pod bio popločan. Osvećena je 17. jula, 1921. godine, čin osvećenja obavio je episkop raško-prizrenski Mihailo.